ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանի հարցազրույցը BBC Newshour լրատվականին:

«Հե­նա­կետ» վեր­լու­ծա­կան կենտ­րո­նի ղե­կա­վար, ռազ­մա­կան փոր­ձա­գետ ՏԻԳ­ՐԱՆ ԱԲ­ՐԱ­ՀԱ­ՄՅԱ­ՆԻՆ Ար­ցա­խի դեմ հար­ձակ­ման, պա­տե­րազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի վե­րա­բե­րյալ մի քա­նի հարց ուղ­ղե­ցինք։

Չնա­յած ռազ­մա­կան բուռն գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին, Ար­ցա­խում մար­դիկ շատ պինդ կանգ­նած են ի­րենց հո­ղին և ա­մեն ինչ ա­նում են ի­րենց գո­յու­թյան ի­րա­վուն­քը պաշտ­պա­նե­լու հա­մար։

ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանը հարցազրույց է տվել «Ալ Արաբիա» հեռուստաալիքին: Ալ Արաբիա. Ինչու՞ է այս հին հակամարտությունն կրկին իր մասին հիշեցրել։

«Մեր հա­կա­ռա­կա­րո­դը չի փոխ­վե­լու, ինչ­պես սր­բա­պիղծ ե­ղել է, այն­պես էլ սր­բա­պիղծ մնում է, նրա­նից բա­րո­յա­կա­նու­թյուն ակն­կա­լելը միամ­տու­թյուն է,- «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում ա­սաց «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր ՍՈ­ՖՅԱ ՀՈՎ­ՍԵ­ՓՅԱ­ՆԸ` մայ­րե­րին, կա­նանց ու քույ­րե­րին հոր­դո­րե­լով ա­մուր լի­նել։

Աշ­խար­հում այ­սօր մեծ փո­փո­խու­թյուն­ներ են տե­ղի ու­նե­նում, գեր­տե­րու­թյուն­նե­րը մի­մյանց հետ հա­րա­բե­րու­թյուն­ներն են ճշգր­տում, իսկ փոքր Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տը, որ մեկ ամս­վա գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ծրա­գիր էլ չու­նի, 2050-ի ռազ­մա­վա­րու­թյուն է ներ­կա­յաց­նում։ Բնա­կա­նա­բար այդ ժա­մա­նակ ոչ ին­քը կլի­նի իշ­խա­նու­թյան, ոչ էլ որևէ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն կկ­րի ա­սած­նե­րի հա­մար։ Դրա հա­մար նույ­նիսկ կա­րիք էլ չկա այդ փաս­տա­թուղ­թը քն­նու­թյան հարց դարձ­նե­լու։ Քա­ղա­քա­գետ ՍՏԵ­ՓԱՆ ԴԱ­ՆԻԵ­ԼՅԱ­ՆԸ «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում ա­սաց, որ չի կար­դա­ցել այն և դրա անհ­րա­ժեշ­տու­թյունն էլ չի տես­նում։

«Ադր­բե­ջա­նի բռ­նա­պետ նա­խա­գա­հը խո­սել է դի­վան­գի­տա­կան բա­ռա­պա­շա­րին ոչ հա­րիր, ներ­քին լսա­րա­նին ուղղ­ված ձևա­կեր­պում­նե­րով»-, «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում, անդ­րա­դառ­նա­լով Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիևի սեպ­տեմ­բե­րի 19-ի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րին, թե Ար­ցա­խի հար­ցով բա­նակ­ցու­թյուն­ներ չկան, և դրա մե­ղա­վո­րը Հա­յաս­տանն է, նշեց «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր ՏԱԹԵՎԻԿ ՀԱՅ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՅԱ­ՆԸ:

«Ազ­գա­յին ար­ժեք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյուն» նա­խա­ձեռ­նու­թյան հա­մա­կար­գող խմ­բի ան­դամ ՀԱՅԿ ՆԱՀԱ­ՊԵ­ՏՅԱ­ՆԸ Հա­յաս­տա­նում կա­տար­վող զար­գա­ցում­նե­րը վտան­գա­վոր ու կոր­ծա­նա­րար է հա­մա­րում, քա­նի որ խե­ղա­թյուր­վում են ազ­գա­յին նկա­րա­գիրն ու բա­րո­յա­կան ար­ժեք­նե­րը։

Չնա­յած տն­տե­սա­գետ­ներն ա­մեն օր ա­հա­զան­գում են տն­տե­սու­թյան օր օ­րի բար­դա­ցող վի­ճա­կի մա­սին, սա­կայն Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հան­գս­տաց­նում է «օ­դից բռ­նած» թվե­րով ու կան­խա­տե­սում­նե­րով։ Ա­ռանց այն էլ հևիհև շն­չող տն­տե­սու­թյան հա­մար հեր­թա­կան ծանր փուլն է սկս­վում։ Չորս ա­միս պետք է կա­րան­տի­նով ապ­րել, ո­րը ևս մեծ փոր­ձու­թյուն է տն­տե­սու­թյան հա­մար։ Այս և այլ խն­դիր­նե­րի շուրջ զրու­ցում ենք տն­տե­սա­գետ ՍՈՒ­ՐԵՆ ՊԱՐ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ։

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կիցն է Երևա­նի ա­վա­գա­նու «Լույս» խմ­բակ­ցու­թյան ղե­կա­վար ԴԱՎԻԹ ԽԱ­ԺԱ­ԿՅԱ­ՆԸ։