Օծու­միդ բարձր աշ­տա­րակ­նե­րում, Հրեշ­տակ­նե­րը մեզ են սպա­սում։

Եվ մի օ­րենս­գետ, մո­տե­նա­լով, ա­սաց նրան. «Վար­դա­պե՛տ, ես էլ քո հետևից կգամ, ուր էլ որ գնաս»: Հի­սուս նրան ա­սաց. «Աղ­վես­նե­րը որջ ու­նեն, և եր­կն­քի թռ­չուն­նե­րը՝ բույն, բայց մար­դու Որ­դին մի տեղ չու­նի, որ գլու­խը դնի» (Մատթ. 8;19-20)։

Եթե բա­րիք ես ա­նում, ի­մա­ցիր` ում ես ա­նում, և շնորհ կս­տա­նաս քո բա­րի­քի հա­մար։ Բա­րի՛ք ա­րա բա­րե­պաշ­տին և փո­խա­րե­նը հա­տու­ցում կս­տա­նաս ե­թե ոչ նրա­նից, ա­պա Բարձ­ր­յա­լից։ Բա­րիք չկա նրա հա­մար, ով մշ­տա­պես չա­րիք է գոր­ծում և ո­ղոր­մա­ծու­թ­յուն չի ցու­ցա­բե­րում։ Օգ­նի՛ր բա­րե­պաշ­տին և ձեռք մի՛ եր­կա­րիր մե­ղա­վո­րին։ Բա­րի՛ք ա­րա խո­նար­հին և մի՛ օգ­նիր ամ­բարշ­տին։ Սի­րա­քի ի­մաս­տու­թ­յու­նը 12. 1-5

Ե­րա­նի՜ մեր բո­լոր հոգևոր հո­վիվ­ներն այն­պի­սին լի­նեին և լի­նեն, ինչ­պի­սին է Գո­րի­սի տա­րա­ծաշր­ջա­նի հոգևոր հո­վիվ տեր Ա­ՀԱ­ՐՈՆ քահա­նա ՄԵԼ­ՔՈՒ­ՄՅԱ­ՆԸ: Նա՛, ով չեր­կն­չեց բար­բա­ռել ճշ­մար­տու­թյան մա­սին` «Որ­պես­զի մեր հայ տեսակն ըն­դա­ռաջ ել­նի ճշ­մար­տու­թյա­նը, պետք է նախ սու­տը հե­ռաց­նի իր կող­քից» վեր­տա­ռու­թյամբ հրա­շա­լի հար­ցազ­րույց տա­լով «Ի­րա­տես» թեր­թին:

Աղավնիները եկան ինձ այցի` Թեթև թռիչքով, երկու հատ էին, Բազրիքին նստած երգեր երգեցին` Թռան, գնացին...

Ա­մեն մար­դու մի՛ ըն­դու­նիր քո տու­նը, քան­զի բազ­մա­թիվ են նեն­գա­վոր մար­դու ո­րո­գայթ­նե­րը։ Ինչ­պես որ­սորդն է դա­րան մտ­նում կա­քավ որ­սա­լու հա­մար, այն­պես էլ ամ­բար­տա­վա­նը, ո­րի ուշքն ու միտ­քը քեզ գլո­րելն է։ Նա բա­րի­քը վե­րա­ծում է չա­րի­քի և ա­րա­տա­վո­րում այն, ինչ ցան­կա­լի է։

Նա­խօ­րեին խոր­հր­դա­րա­նը վա­վե­րաց­րեց հան­րա­յին բուռն քն­նա­դա­տու­թյան ար­ժա­նա­ցած Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիան, ո­րը իբր պետք է կան­խար­գե­լի ե­րե­խա­նե­րի շա­հա­գոր­ծու­մը և բռ­նու­թյու­նը, սա­կայն մաս­նա­գի­տա­կան շր­ջա­նակ­նե­րը լուրջ խն­դիր­ներ են տես­նում բա­րե­հունչ ան­վան տակ քո­ղարկ­ված այս կոն­վեն­ցիա­յում։

Բա­րի­քը, չա­րի­քը, կյան­քը և մա­հը, աղ­քա­տու­թ­յունն ու հարս­տու­թ­յու­նը Տի­րո­ջից են։ Տի­րոջ պարգևը բա­րե­պաշտ­նե­րին է մնում, և հա­վի­տ­յան է նրա բա­րե­հա­ճու­թ­յու­նը։

Ամպ­րոպ­նե­րի ու ցա­վե­րի չվեր­ջա­ցող այս շղ­թան, Տուր չա­մա­յա­նալ ար­ցունք­նե­րի վերջ չու­նե­ցող հոս­քից:

Մի՛ են­թարկ­վիր ա­մեն հող­մի և մի՛ գնա ա­մեն շավ­ղով, քան­զի դրանք մե­ղա­վո­րի ու եր­կե­րե­սա­նի մար­դու բա­ժինն են։ Հաս­տա՛տ ե­ղիր քո ի­մաս­տու­թյան մեջ, և քո խոս­քը թող մե՛կ լի­նի։ Լսե­լու մեջ փութ­կո՛տ ե­ղիր և պա­տաս­խան խոս­քի մեջ`համ­բե­րո՛ղ։