2020-ի հուն­վար ամս­վա 17 աշ­խա­տան­քա­յին օր­վա հա­մար Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում 174 մի­լիոն դրա­մի (մոտ 363 հա­զար դո­լար) պարգևավ­ճար է բա­ժան­վել:

Ար­դեն փաս­տել էինք, որ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թյու­նը, մաս­նակ­ցե­լով ՍԴ-ի գոր­ծող կազ­մը լու­ծա­րե­լու վե­րա­բե­րյալ հար­ցի քն­նարկ­մա­նը, ըստ էու­թյան, լե­գի­տի­մաց­րել էր այդ գոր­ծըն­թա­ցը՝ իշ­խա­նու­թյան ջրա­ղա­ցին ջուր լց­նե­լով։

Նիկոլ Փաշինյանը չի թողնում, որ հանրային օրակարգը կես վայրկյան անգամ դատարկ մնա։ Նա մշտապես մարդկանց զբաղեցնելու, քննարկելու մի անկարևոր ու անհեթեթ բան մտածում է։ Ինչպես ասում են՝ բոլոր երգերը երգել էինք, մնացել էր սարի սմբուլը։

«Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր­ներ Ար­գիշ­տի Մե­խա­կյանն ու Գևորգ Պա­պո­յա­նը հեր­թա­կան օ­րի­նա­գիծն են շր­ջա­նա­ռել՝ կապ­ված հար­կա­յին պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րը զրո­յաց­նե­լու հետ:

Միայն Հա­յաս­տա­նում է հնա­րա­վոր նույն օ­րը և՛ ՍԴ հիմ­նադր­ման 24-ա­մյակ նշել, և՛ խոր­հր­դա­րա­նում յու­րա­հա­տուկ «շնոր­հա­վո­րան­քի» գոր­ծըն­թաց սկ­սել ՍԴ գոր­ծող կազ­մը լու­ծա­րե­լու նպա­տա­կով։ Այն, ինչ ե­րեկ խոր­հր­դա­րա­նում տե­ղի ու­նե­ցավ, պարզ ցու­ցա­նեց ոչ միայն իշ­խա­նու­թյան դի­լե­տան­տու­թյու­նը, այլև ընդ­դի­մու­թյան ա­նող­նա­շար կեց­ված­քը։

Աշ­խար­հի բո­լոր քա­ղա­քա­գետ­նե­րին, վեր­լու­ծա­բան­նե­րին, փոր­ձա­գետ­նե­րին չի հա­ջող­վել ու դժ­վար թե երբևէ հա­ջող­վի պար­զել, թե, ի վեր­ջո, ով է հաղ­թե­լու նախ­կին­նե­րի ու ներ­կա­նե­րի ան­վեր­ջա­նա­լի պայ­քա­րում:

Ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ո­րոշ ու­ժեր այս օ­րե­րին ակ­տիվ քն­նար­կում­նե­րի մեջ են, հնա­րա­վոր հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան ձևա­չա­փերն են հս­տա­կեց­նում: Ներ­քուստ «եփ­վում» են գոր­ծըն­թաց­նե­րը, սա­կայն վճ­ռա­կան քայ­լեր դեռ չկան:

«Հրապարակը» գրում է. «Ի՞նչ չեք կիսում «Իմ քայլի» հետ՝ հարցրինք ԲՀԿ պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանին։

«Վա­զիր, վա­զիր»,- գոր­ծըն­կե­րոջն ա­սում էր «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր­նե­րից մե­կը, որ շտա­պում էր կա­ռա­վա­րու­թյան հետ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի հար­ցու­պա­տաս­խա­նին: Ա­ճա­պա­րող խոր­հր­դա­րա­նա­կան մե­ծա­մաս­նու­թյան միակ ներ­կա­յա­ցու­ցի­չը չէր, որ րո­պե ա­ռաջ ցան­կա­նում էր ԱԺ դահ­լի­ճում իր տե­ղը զբա­ղեց­նել, նրա օ­րի­նա­կին հետևում էր խոր­հր­դա­րա­նա­կան մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը՝ գրե­թե ամ­բողջ կազ­մով:

Այն, որ իշ­խա­նու­թյու­նը հա­սա­րա­կու­թյու­նից կտր­վում է, տե­սել ենք ու հի­մա էլ նո­րերն այդ ճա­նա­պար­հին են, բայց որ ընդ­դի­մու­թյունն է այդ կար­գա­վի­ճա­կում հայ­տն­վել, պար­զա­պես ան­հաս­կա­նա­լի է։