ԵՊՀ-ի արևե­լա­գի­տու­թյան ֆա­կուլ­տե­տի թյուր­քա­գի­տու­թյան ամ­բիո­նը կազ­մա­կեր­պել էր հո­լան­դա­ցի թուր­քա­գետ Է­րիկ Յան Զյուր­խե­րի «Թուր­քիա. ժա­մա­նա­կա­կից պատ­մու­թյու­նը» գր­քի «Մա­տե­նա­գի­տա­կան ակ­նարկ» է­լեկտ­րո­նա­յին հա­վել­վա­ծի հա­յե­րեն թարգ­մա­նու­թյան շնոր­հան­դե­սը: Նա­խա­ձեռ­նու­թյու­նը ի­րա­կա­նաց­րել են թյուր­քա­գի­տու­թյան ամ­բիո­նի ու­սա­նող­ներ Հով­հա­նա Թո­րո­սյա­նը և Է­լյա Հա­րու­թյու­նյա­նը։

Վա­նա­ձո­րում կի­նոար­տադ­րու­թյու­նը զար­գաց­նե­լու նպա­տա­կով ե­րի­տա­սարդ ար­վես­տա­գետ­նե­րի խում­բը նոր և ու­շագ­րավ նա­խա­ձեռ­նու­թյուն է սկ­սում:

Բա­նաս­տեղծ ԲԵ­ՆԻԿ ՍՏԵ­ՓԱ­ՆՅԱ­ՆԸ օ­րերս է վե­րա­դար­ձել գեր­մա­նա­կան Մագ­դե­բուրգ քա­ղա­քում կա­յա­ցած գրա­կան փա­ռա­տո­նից: Բա­նաս­տեղ­ծը պատ­մեց իր տպա­վո­րու­թյուն­նե­րի մա­սին, նաև պա­տաս­խա­նեց մեր մի շարք հար­ցե­րին:

Զին­վո­րա­կան ծա­ռա­յու­թյու­նից այս ու այն կերպ խու­սա­փած, եր­կի­րը լքած մարդ­կանց վե­րա­դար­ձի նոր հնա­րա­վո­րու­թյու­նը նոր խմո­րում­նե­րի ու ի­րա­րա­մերժ վեր­լու­ծու­թյուն­նե­րի ա­ռիթ է դար­ձել: Ի՞նչ է տա­լու ա­րա­գաց­ված զին­վո­րա­կան ծա­ռա­յու­թյու­նը, ա­ռա­ջին հեր­թին, վե­րա­դար­ձի՞ հնա­րա­վո­րու­թյուն:

Մեկ­նար­կել է ար­ձա­կի «Ստե­փան Ա­լա­ջա­ջյան» մր­ցույ­թը։ Այս տա­րի այն ու­նի մեկ ան­վա­նա­կարգ՝ վեպ։ Մր­ցա­նա­կը՝ 1000 ԱՄՆ դո­լա­րին հա­մար­ժեք դրամ։ Մաս­նակ­ցել ցան­կա­ցող­նե­րը կա­րող են ներ­կա­յաց­նել 2019-ից մինչև 2020 թ. հու­նիս հրա­տա­րակ­ված գր­քե­րը։ Ման­րա­մաս­նե­րին կա­րե­լի է ծա­նո­թա­նալ «Կա­յա­րան» պար­բե­րա­կա­նի կայ­քում (kayaranmag.am):

Ցու­ցադ­րու­թյա­նը զու­գա­հեռ ար­վես­տա­բան Լի­լիթ Սարգ­սյա­նը ներ­կա­յաց­րեց «Նի­կո­լայ Նի­կո­ղո­սյան. խոր­հր­դա­յին ա­զա­տա­մի­տը» թե­մա­յով զե­կույց: Մինչ մի­ջո­ցա­ռու­մը զրու­ցել ենք ԼԻ­ԼԻԹ ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ:

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը Հա­յաս­տա­նի կի­նե­մա­տոգ­րա­ֆիստ­նե­րի միու­թյան նա­խա­գա­հի գլ­խա­վոր խոր­հր­դա­կան Ա­ՐԱ­ՅԻԿ ՄԱ­ՆՈՒ­ԿՅԱՆՆ է:

Երկ­նա­յին չա­փում­նե­րով տա­րին մի աչ­քա­թար­թի տևո­ղու­թյուն ու­նի, ին­չը, սա­կայն, ամ­բողջ մի հա­վեր­ժու­թյուն է թվում ապ­րող­նե­րիս, որ դեռևս երկ­րա­յին չա­փում­նե­րի մեջ ենք: Մեկ տա­րի, որ նույնն է, թե 365 երկ­րա­յին օր՝ ա­ռանց Նի­կօ­յի, ակն­թար­թին ձուլ­ված հա­վեր­ժի մի պա­տա­ռիկ՝ միշտ Նի­կօ­յի հետ:

ԴԱ­ՎԻԹ ՍԱՄ­ՎԵ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ զրու­ցել ենք նրա՝ վեր­ջերս հրա­տա­րակ­ված «հա­կա­ՔԱ­ՂԱ­Քա­կան» ժո­ղո­վա­ծուի ա­ռի­թով: «Այս քա­ղա­քում սր­բե­րը, ստերն ու սր­տե­րը խառն­վել են ի­րար, այս­տեղ ապ­րե­լու հա­մար պի­տի կամ խենթ լի­նես, կամ սրի­կա»,- գրում է ար­ձա­կա­գի­րը:

Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կան տն­տե­սա­գի­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նում տե­ղի ու­նե­ցավ հան­դի­պում Վարդ­գես Պետ­րո­սյա­նի «Վեր­ջին ու­սու­ցի­չը» վի­պա­կի հի­ման վրա նկա­րա­հան­ված հե­ռուս­տա­սե­րիա­լի ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան խմ­բի (սցե­նա­րիստ` Ա­նա­հիտ Ա­ղա­սա­րյան, դե­րա­սան­ներ` Խո­րեն Լևո­նյան, Ար­մեն Հով­հան­նի­սյան և այլք) և ՀՊՏՀ-ի ու­սա­նող­նե­րի միջև: