«Նարեկացի» արվեստի կենտրոնում բացվեց 11֊ամյա նկարչուհի Ժասմինա Հովսեփյանի առաջին անհատական ցուցահանդեսը։ Նրա ներկայացրած նկարները թեմատիկ առումով տարբեր բնույթ և ուղղվածություն ունեն, որոնցում գույների և երանգների հետաքրքիր ներդաշնակություն ու զուգորդում կա։
Երբ պատմության տարբեր փուլերում պետականությունը կորցրած ենք եղել (Աստված չանի, որ հանկարծ նորից կրկնվի, վերականգնելու շանս երբևէ հազիվ թե ունենանք ) Հայը գոյատևել է, որովհետև մեր մեջ արթուն է եղել Ազգը, սրբորեն պահպանել ենք մեր հոգևոր արժեքները։
Եկավ ամառը, սկսվեցին արձակուրդներն ուսումնական հաստատություններում, շատ շատերն արդեն կսկսեն մեկնել հանգստի, քաղաքական կյանքը, ինչպես միշտ, իր մասին կհիշեցնի պասիվ ու հիմնականում՝ ավելի անարձագանք:
Նկարում ես եմ՝ 2022թ․ մայիսի 30-ին, Արցախի Մեծ Շեն գյուղում, իմ թիկունքում աշխատող տեխնիկայի վարորդը թուրք է, որը Ադրբեջանի ենթակայության տակ ճանապարհ է սարքում հայերի համար։ Այդ ճանապարհը մեկ ամիս անց փոխարինելու է Բերձորի (Լաչինի) գործող ճանապարհին, եթե մենք շարունակենք քնած մնալ։
Ժողովուրդ ջան, էս ի՜նչ ցնդաբանություններ են գրում էդ չեղածի հաշիվ արբանյակի մասին։ Մարդ կա սույն դեպքի առնչությամբ նույնիսկ Վիկտոր Համբարձումյանի, Պարիս Հերունու, Գրիգոր Գյուրզադյանի հոգիներն է կանչել ու նոր է գնացել քնելու։
Հայկական» արբանյակի թեման դարձել է վերջին օրերի ամենաքննարկվող թեման: Իշխանության կողմնակիցները ջանք չեն խնայում համոզելու նախ իրենք իրենց, ապա նաև մնացածին, որ տեղի է ունեցել «աննախադեպ» իրադարձություն, և որ Հայաստանն այլևս տիեզերական մասշտաբի գերտերություն է:
Գիտեմ, որ գիտեք, բայց ասել պետք է: Գիտե՞ք ինչու է կապիտուլյացիան շարունակվում ու շարունակվելու մինչև վերջնական կործանում: Վստահ եմ, գիտե՛ք: Որովհետև ոչ մի հողատուի ու հողատուապաշտպանի ոտք չ տրորվել: