Հա­յոց նո­րա­գույն պատ­մու­թյան պայ­քա­րի ա­ներկ­րորդ հե­րոս զո­րա­վար Անդ­րա­նի­կին ար­դեն մեկ դա­րից ա­վե­լի, փա­ռա­բա­նե­լով ու նսե­մաց­նե­լով, նրան վկա­յա­կո­չե­լով ու խոս­քը մեջ­բե­րե­լով, դի­մում են տար­բեր զբաղ­մուն­քի տեր ստեղ­ծա­գոր­ծող­ներ ու քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­ներ:

Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնից Հայրապետական օրհնությամբ Մեր շնորհավորանքներն ենք բերում ուսանող և աշակերտ մեր զավակներին և կրթական գործի բոլոր նվիրյալներին՝ Գիտելիքի, գրի և դպրության օրվա առիթով:

Պարետատունը հաստատել է Կորոնավիրուսային հիվանդության (COVID-19) պայմաններում հանրակրթական ուսումնական հաստատություններում գործունեության կազմակերպման ուղեցույցը:

Առաջին անգամ, գրեթե հինգ ամիս դադարից հետո, Երևանում տեղի կունենա մեծամասշտաբ մշակութային իրադարձություն:

1918 թ-ի օգոստոսի 1-ին Հայաստանի առաջին օրենսդիր մարմինը՝ Հայաստանի Խորհուրդը գումարեց անդրանիկ նիստը։ Խորհրդի շենքի շուրջ տիրում էր տոնական եռուզեռ։ Խորհրդի համար հատկացվել էր Երևանի կենտրոնական այգու դիմաց գտնվող քաղաքային ակումբի շենքը, որը նախապես հարմարեցվել էր Խորհրդի գործունեությանը։

Հայաստանում հուլիսի 10-28-ն անցկացված «Music 20» առցանց միջազգային փառատոնին աշխարհի տարբեր ծայրերից հետևել է 44.760 մարդ՝ երաժշտասերներ Հայաստանից, Ռուսաստանից, Գերմանիայից, Մալթայից, Անգլիայից և բազմաթիվ այլ երկրներից։ Նշենք, որ փառատոնի ներկայացման համար ստեղծվել է music20.am կայքը, որի միջոցով էլ հեռարձակվել են համերգները։

Այս ընթացքում ես գտնվել եմ Հայաստանում և ստեղծված իրավիճակին համապատասխան լուծումներ գտել: Մի քանի նոր գաղափարներ կան, որոնք արդեն իրագործման փուլում են: Առաջիկայում նախատեսվում է օնլայն համերգների մի նոր, հետաքրքիր և բարեգործական ծրագիր, որի համար մեր տանը պատրաստել ենք հարթակ:

«Է­դիթ Պրինտ» հրա­տա­րակ­չու­թյու­նը բնագ­րից՝ գեր­մա­նե­րե­նից, հե­ղի­նա­կա­յին ի­րա­վուն­քով հա­յե­րեն է թարգ­մա­նում 20-րդ դա­րի ա­մե­նա­հայտ­նի հե­ղի­նակ­նե­րից մե­կի՝ Է­րիխ Մա­րիա Ռե­մար­կի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­նե­րը։ Բո­լո­րո­վին վեր­ջերս լույս տե­սան Ռե­մար­կի եր­կու՝ «Սև կո­թո­ղը» և «Եր­կինքն ընտ­րյալ­ներ չու­նի» վե­պե­րը։

Թերևս միայն թշ­նա­մի պե­տու­թյան կր­թա­կան գե­րա­տես­չու­թյու­նը կա­րող էր նա­խա­տե­սել այն, ինչ նա­խա­տե­սել է Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի ղե­կա­վա­րած նա­խա­րա­րու­թյու­նը` մեր հան­րակր­թա­կան դպ­րոց­նե­րից վե­րաց­նել «Հա­յոց ե­կե­ղե­ցու պատ­մու­թյուն» ա­ռար­կան, Հան­րակր­թու­թյան պե­տա­կան ա­ռար­կա­յա­կան չա­փո­րո­շիչ­նե­րի և օ­րի­նա­կե­լի ծրագ­րե­րի նա­խագ­ծով (Գրա­կա­նու­թյուն) «Հայ գրա­կա­նու­թյուն» ա­ռար­կա­յի ան­վա­նու­մից «հայ» բա­ռը հա­նել, ծրագ­րից դուրս մղել Մես­րոպ Մաշ­տո­ցին, Կո­րյու­նին, Դա­վիթ Ան­հաղ­թին, Ֆրի­կին, Կոս­տան­դին Եր­զն­կա­ցուն, ՈՒռ­հա­յե­ցուն և այ­լոց:

Ստորև կներ­կա­յաց­նեմ տիար Շա­հե­նի փա­ռա­պանծ, եր­բեմն, ի­հար­կե, ար­կա­ծախ­նդ­րա­կան, սա­կայն վերջ­նար­դյուն­քում նվի­րա­կան նկա­րա­հա­վաք­չու­թյան դր­վագ­նե­րը։