Հիշու՞մ եք՝ Սեմյոն Պեգով անունով մի ռազմական թղթակից կար, Արծրուն Հովհանիսյանի պես 2020 թվի պատերազմի ռազմական գործողություններն էր հայկական կողմից լուսաբանում: Ասում էին՝ հայտնի ռազմական թղթակից Արամ Գաբրիելյանովի սանիկն է:
Էն, որ ամերիկաներին ու եվրոպաներին նամակներ եք գրում, ոչինչ չասող, հերթապահ պատասխաններ ստանում կամ էլ երեք մատի կոմբինացիա, ցցած միջնամատ, ես մտածում եմ՝ դուք էլ ե՞ք Ակսել Բակունցի «Նամակ ռուսաց թագավորին» պատմվածքի Արթին պապի նման միամիտ ու նույն խելքին:
Հետևում ես 2018թ․ ստի և կեղծիքի ճանապարհով իշխանությունը զավթածների գործունեությանը ու մտածում, թե որքան բարձր կարգի մասնագետներ են աշխատել և հավաքագրել ապագա «հեղափոխականներին»։
«X» հենակետում էինք ծառայում․ մոտակա թուրքական դիրքը գտնվում էր մեզնից 600 մետր հեռավորության վրա։ Դրանց թիկունքում փոքրիկ գյուղն էր, որն ամբողջովին մեր դիտարկելիության վեկտորի մեջ էր։
Բերձորի միջանցքի ապաշրջափակումից հետո գնալու եմ Արցախ, մի քանի օր վայելելու եմ հին Հայկական հողի բարիքներն ու լինեմ արցախցու կողքին, իմ համեստ ներդրումով օգնեմ նրանց ոտքի կանգնել, ուժեղանալ, պայքարել ու հաղթել:
Պաշտոն տալը, պաշտոնի «փեշքեշ»-նվիրատվությունը, առավել ևս, պաշտոն շռայլելը յուրովի «լավություն» է: Այն պաշտոն ստացողին, լինի արժանի, թե անարժան՝ «առաջ բռթելու», աճեցնելու, կայացնելու լավագույն պատրվակն է:
Թուրքիան պաշտպանում է «Զանգեզուրի միջանցքը» Ադրբեջանին հանձնելու պահանջները և համաձայն է Հայաստանը որպես «Արևմտյան Ադրբեջան» դիտարկելու Ալիևի ծրագրերի հետ։
Իր վրա հարձակումների շարքին Իրանն արձագանքեց խոհեմ հանդարտությամբ։ Ուզում եք դա անվանեք խոհեմ սպասում՝ որակ, որը տիպական է այդ երկրի համար՝ երբեք տաք գլխով ոչինչ չձեռնարկել։
Հակաիրանական ուժերը ակտիվացել ու նախահարձակ են լինում, առայժմ՝ միայն դրոններով: Իրանը վաղուց թիվ մեկ թիրախ է Իսրայելի ու ԱՄՆ-ի համար, այժմ նրանց են միացել Ադրբեջանն ու Ուկրաինան: