Նորություններ » Ինչ անում ենք` «Կալաշնիկով» է ստացվում

Ինչ անում ենք` «Կալաշնիկով» է ստացվում

12.02.2019 | 00:45

Ավանդույթը պատմում է, որ մահվան մահճում աշխարհակալությամբ հիվանդ Չինգիզ խանը ոչ մի կերպ չի համակերպվում, որ ինքը ևս մահկանացու է, որոշում է իր հետ տանել նաև ողջ աշխարհը և հրամայում է առաջին հերթին փակել բոլոր աղբյուրների ակունքները, որպեսզի աշխարհն ու մարդկությունը վերանան:

Հասկանալի է` խանն ապահաշվարկ էր թույլ տվել: Չէ, մենք ոչ պարոն Սորոսի, և ոչ էլ այլ մեկի հետ չենք ասոցացնում սա, այլ արձանագրում ենք, որ, այո, Հայաստանում «աղբյուրները փակելու» գործընթացը, չնայած էներգետիկ պարպումին, ավելի խորքային ու բացահայտ դրսևորումներ է ստանում;
Աշխարհաքաղաքական տանուլ տված մարտը փորձ է արվում կոսմետիկ շտկումների ենթարկել, ու ստացվում է «Կալաշնիկով» (հիշենք կրկին Չեռնոմիրդինի անմահ խոսքերը` ինչ անում ենք` «Կալաշնիկով» է ստացվում):

Քանդեցինք` ՀԱՊԿ-ը, այսօր ոչ ռուսները, ոչ մերոնք չեն կարողանում այն «հավաքել». փորձ է արվում երկուստեք փրկել գործընթացը:
ԱՄՆ-ի հետ չստացվեց այն, ինչ պարոն Բոլթոնն էր «հանձնարարում». Ռուսաստանի իսպառ «տարհանում» Հարավային Կովկասից, ընդ որում, Վրաստանից հետո հիմա էլ Ադրբեջան-Հայաստան տանդեմով, զենքի վաճառք` Հայաստանին, Ղարաբաղյան հարցի «վճռական» լուծում: Վերջում էլի ունեցանք` «Կալաշնիկով». Հայաստանը դեռ հունվարի սկզբին Սիրիա ուղարկած զորամիավորման (ՊՆ-ի բնութագրմամբ` մարդասիրական առաքելության) մասին վերջապես բարձրաձայնեց. գնացին տղերքը. ինչու, ինչ միջազգային պայմանագրով, ինչու են ներառվել ռազմական ոստիկաններ, որքան են մնալու այնտեղ, ինչ հերթափոխով է գործընթացը շարունակվելու` քար լռություն:

Ընդ որում, լուռ է դեռևս պարոն Բոլթոնը. այնքան է զայրացած, որ էլ չի զանգում կարծես: Եռակողմ (Հայաստան, Ռուսաստան, ԱՄՆ) ստուգողական սպասում է: ՈՒ քանի դեռ սպասում է, արձանագրենք` արտքաղաքական այս ցայտնոտները, չպլանավորված այս քայլերը, այսօր այսպես` «էգուց կերևա» սկզբունքը, Հայաստանի տեղն ու դիրքը, որպես խաղացող անլարջացնելուց զատ, նաև անվտանգության և խոցելիության նիշ են ամրագրում` տարածաշրջանային վերադասավորությունների այս փուլում: Ինչ կլինի. ոչ ոք չգիտի, որովհետև, բացի արտքաղաքական հայեցակարգից, տարրական ինքնակազմակերպում էլ չկա մեզանում. աջ ձեռքը չգիտի` ինչ է անում ձախը:

Իսկ այս դեպքն արդեն համազգային ցավ է. որ առողջապահության ոլորտը վստահված է աթեիստ անձի, որն էլ «Օվերտոնի պատուհան» է բացել այդ ոլորտում և բառացի ու փաստացի գովազդում է աթեիզմը: Սակայն այդ ամենի գագաթը դարձավ հանրային հեռուստատեսությամբ կազմակերպված քննարկումը, որը ոչ թե «Օվերտոնի պատուհանի» սկզբունքով առաջնորդվեց դրված խնդիրը լուծելու հարցում, այլ շատ ուղիղ ձևով հակապետական, հակահոգևոր, հակաազգային նոր նիշ գրանցեց` ամրագրելու պարոն Սորոսի ծրագրի հաղթանակը մեզանում, ընդ որում, հայի համար ամենահզոր` հավատքի ու հոգևոր ոլորտում:
Ասել ենք` թավշյա անվանված այս գանդիական հեղափոխությունը մտքի` մենթալ պլանի գործողություն էր: Իսկ հիմա բացահայտորեն ազգի մտքից մուտք են գործում ազգի հոգու տարածքներ և հարցնում` որևէ գործ ունի՞ քահանան հայոց դպրոցում. պե՞տք է դասավանդել հայոց առաքելական եկեղեցու պատմություն:
Ջրի ակունք փակելն էլ ինչպե՞ս է լինում: Բայց սա Սորոսի «կողմն» է: Դիտենք մեր հայոց հոգևոր կողմը:

Չխաբենք միմյանց. այո, մարտահրավերը նետված է` թե հող էիր, հող կդառնաս, թե լույս էիր, կճառագես: Ասել է` եթե ազգի ներսում, եկեղեցում, իրական հոգևոր հանրույթի հատակում կա բջիջ, որն ի զորու կլինի պայքարելու աղբյուրներ փակող այս «տիրակալների» դեմ` իր ունեցած, իր իմացած զենքերով, ազգի ոգու դեմ ելածներները վայր կդնեն իրենց «կալաշնիկովները»:
Եթե ոչ, ապա անիմաստ է Սորոս-մորոսին ու մանավանդ Միմոսին մեղադրել երկիրը, պետությունը, ազգը թիրախ դարձնելու մեջ:
Բայց և առավել քան համոզված ենք` պայքարի ավարտը լինելու է բացառապես հայոց ոգու օգտին:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3963