Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Մե­ծերն» ու «փոք­րե­րը»

«Մե­ծերն» ու «փոք­րե­րը»
06.12.2019 | 01:29
Այս շա­բաթ խոր­հր­դա­րա­նում ԲՀԿ-«Իմ քայ­լը» հա­կա­մար­տու­թյու­նը բա­ցա­հայտ առ­ճա­կատ­ման վե­րած­վեց։ ԲՀԿ-ն հեգ­նում էր իմ­քայ­լա­կան­նե­րին ու սո­վո­րեց­նում, որ «փոք­րե­րը» պետք է լսեն «մե­ծե­րին», «Իմ քայլն» էլ «տակը չէր մնում»։ Մե­ծի ու փոք­րի այս «մար­տում» ա­մեն մե­կը սե­փա­կան ող­բեր­գու­թյունն ու­նի։ Նախ՝ «մե­ծե­րը» պետք է հս­տակ ա­սե­լիք ու­նե­նան, որ «փոք­րե­րը» նրանց լսեն։ Իսկ ի՞նչ է հու­շում ԲՀԿ-ի ան­ցած ճա­նա­պար­հը։ Նրա ստեղծ­ման պատ­մու­թյունն իր «Կյանք ու ա­զա­տու­թյուն» գր­քում շատ հան­գա­մա­նո­րեն ներ­կա­յաց­րել է Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նը, ին­չից հս­տակ պատ­կե­րա­ցում ես կազ­մում, թե ին­չի և ում հա­մար է այն ստեղծ­վել։ Իսկ Սերժ Սարգ­սյա­նի կա­ռա­վար­ման տա­րի­նե­րին նրան մշ­տա­պես «նա­խա­գահ ջա­նով» դի­մող Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նը հան­կարծ 2015-ին ընդ­դի­մա­ցավ, բայց ՀՀԿ-ն հայ­տա­րա­րեց, թե կր­կե­սի վե­րա­ծե­լու հայ­րե­նիք չու­նի։ Ծա­ռու­կյա­նը «հե­ռաց­վեց» քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից ու հե­տո է­լի նույն ՀՀԿ-ի ջան­քե­րով վե­րա­դար­ձավ։ Այլ խոս­քով, սա մի կու­սակ­ցու­թյուն է, ո­րը հիմն­ված է մեկ մար­դու ու նրա բիզ­նես շա­հե­րը սպա­սար­կե­լու վրա։ Ըստ այդմ, թե­լադր­վում է նաև այս ու­ժի քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը։ Բայց երբ բիզ­նես շա­հեր ու­նե­ցող Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նը սկ­սում է ի­րա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ լուրջ նկր­տում­ներ ու­նե­նալ, ա­մեն ինչ ա­վարտ­վում է, ինչ­պես ինքն է ճիշտ ձևա­կեր­պել, իր բիզ­նես­նե­րը «հա էլ ստու­գե­լով»։
Բայց ե­թե ԲՀԿ-ն լավ, թե վատ «պատ­մե­լու բան» ու­նի, «Իմ քայլն» ընդ­հան­րա­պես խո­սե­լու տեղ չու­նի։ Այս­տեղ կա ըն­դա­մե­նը 1 տար­վա ան­հաս­կա­նա­լի պատ­մու­թյուն, ո­չինչ չա­սող, ա­պա­քա­ղա­քա­կան դեմ­քեր, ԱԺ ամ­բիո­նը վի­րա­վո­րանք­նե­րով ու ցի­նի­կու­թյամբ ծած­կող մաս­սա, ինք­նա­հա­վա­նու­թյան ու գո­ռո­զու­թյան դրսևո­րում­ներ, ի­րենց կար­գա­վի­ճա­կը չգի­տակ­ցող ան­ձինք, 88-հո­գա­նոց խմ­բակ­ցու­թյուն, բայց 88 տար­բեր հո­սանք­ներ, քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը նա­խորդ­նե­րի սխալ­նե­րի վրա կա­ռու­ցող, բայց նույն սխալ­նե­րը կրկ­նող, ի­րա­րից «բե­խա­բար» ուժ։ Չգի­տեմ՝ այս քա­ղա­քա­կան «պա­շա­րով» իմ­քայ­լա­կան­նե­րը որ­քան են «փոքր», կամ որ­քան է «մեծ» նրան դա­սեր տվող ու­ժը, բայց հս­տակ է մեկ բան՝ ա­ռանց «մե­ծե­րի» ժա­մա­նա­կին «փոք­րե­րը» չէին կա­րող ոչ վար­չա­պետ ընտ­րել, ոչ էլ խոր­հր­դա­րա­նում հայ­տն­վել։ Այն­պես որ, քա­նի կան, ի­րար պար­տա­կան են։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 6463

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ