Սրտիս տախտակները
ձեռքումս բռնած
Կրկին հոգնաբեկ սարդ եմ ելնում`
Պատմելու նորեն, որ հորթ կերտեցի`
Սարից իջեցրած ջարդված տախտակիս:
ՈՒ չեմ հեկեկա, ներում չեմ հայցի,
Կկանգնեմ դալկած` Քո սիրո առաջ,
Ողորմությունդ ձեռքումս սեղմած,
Կհավատամ, որ գոնե այս անգամ,
Տախտակներն այդ ես չեմ ավերի:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ