Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Նի­կո­լի վա­խե­րը

Նի­կո­լի վա­խե­րը
30.06.2020 | 00:05

Ե­թե ան­կեղծ` չկա Նի­կո­լի խն­դիր. կա ջր­հե­ղե­ղի խն­դիր. Չի լի­նի Նի­կո­լը, նրա «հում­քը» կեր­տած­նե­րը կա­րող են ա­ռա­ջին շարք բե­րել Ար­մեն Սարգ­սյա­նին, Էդ­մոն Մա­րու­քյա­նին կամ մի եր­րորդ` թրե­նինգ ան­ցած, չար ու­ժե­րի հետ մո­տի­կից «ծա­նո­թա­ցած», հայ­րե­նիքն ու հայ լի­նե­լը մեր­ժող այլ գլո­բա­լիս­տի. գու­մա­րե­լի­նե­րի տե­ղա­փո­խու­թյու­նից գու­մա­րը չի փոխ­վում:
Հենց սա է Նի­կո­լի թիվ մեկ և վեր­ջին վա­խը: Հա­նուն յուր մխի­թա­րու­թյան «շե­փո­րենք»` ձգե­լով պաու­զան…. վեր­ջին ընթ­րի­քին Հի­սու­սը ա­շա­կետ­նե­րին ա­սաց` ձե­զա­նից մե­կը կմատ­նի ինձ. ա­պա հա­վե­լեց` սա­տա­նա, ինչ պետք է ա­նես, ա­րագ ա­րա:
Եվ ա­րեց սա­տա­նան յուր գոր­ծը նույն­քան կա­տա­րյալ, ինչ­պես նա­խաս­տեղծ կա­տա­րյալ է Աստ­ծո կամ­քի մեջ ա­մեն բան: Իսկ որ մեր գլ­խից ոչ մի մազ չի ընկ­նում, ու սա­տա­նան որևէ մե­կին և այն էլ Հի­սու­սին, հայ­րե­նիքն ու ի­րեն վս­տահ­ված էթ­նո­սին չի մատ­նում, ե­թե չկա Աստ­ծո կամ­քը, ա­ներկ­բա է:


Ա­սենք հա­նուն «ար­դա­րու­թյան». այ­սօր­վա հա­յաս­տա­նյան իշ­խո­ղը գրե­թե ոս­կեր­չա­կան «հմ­տու­թյամբ» կա­տա­րեց իր գոր­ծի ա­ռա­ջին փու­լը, բայց նա, որ­պես գոր­ծիք, պի­տա­նի չէ երկ­րորդ «ա­րա­րը» ի­րա­կա­նաց­նե­լու. հան­րու­թյու­նը ա­հա­վոր հիաս­թափ­ված է, նա փա­ռա­հե­ղո­րեն` Covid-19-ի խա­չին գա­մեց ողջ ժո­ղովր­դին, չա­փից դուրս շատ սուտ խո­սեց, ին­չին ար­դեն թե՛ ժո­ղովր­դի, թե՛ իր թի­մա­կից­նե­րի նյար­դե­րը չեն դի­մա­նում, և վերջն ուր­վագծ­վում է:
Նի­կո­լը վա­խե­նում է. նրա վա­խերն ա­ռա­ջին հեր­թին ակն­հայտ են նյար­դա­յին, ան­հա­վա­սա­րակ­շիռ պահ­ված­քում, երբ մի գի­շեր­վա մեջ ե­րեք ան­գամ տար­փո­ղում է, որ` «ըն­կավ Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րա­նը, Հրայր Թով­մա­սյա­նը էլ չկա»: Շա­րու­նա­կու­թյան մեջ` գի­նե­սյան գր­քին ար­ժա­նի քայլն ար­դեն իսկ ար­ձա­նագ­րում է`«պա­ցիեն­տին ո­չինչ չի օգ­նում»։ Նա շնոր­հա­վո­րում է ար­ձա­կուրդ գնա­ցած Թով­մա­սյան Հրայ­րի փո­խա­րեն նշա­նակ­ված, բայց դե­յու­րե պար­տա­կա­նու­թյուն­ներ չի­րա­կա­նաց­նող մե­կին` ԺՊ ըն­տր­վե­լու ա­ռի­թով:
Կար­ծես թե ա­մենն աս­ված է: Ա­վա՜ղ:


Covid-19-ի, ՍԴ-ի գեր­պար­տիա­նե­րում տա­նուլ տված, աստ­րալ­նե­րում մշ­տա­պես աշ­խույժ գոր­ծող, վե­ցե­րի սի­րա­հար իշ­խո­ղը, ո­րի աստ­րալ գի­տակ­ցու­թյու­նը շատ լավ գի­տե` ինչ է կի­րա­կին (Հա­րու­թյու­նը), և իր պաշ­տոնա­վար­ման ա­ռա­ջին իսկ օ­րից այն լց­րել է իր «հա­րու­թյամբ», այս կի­րա­կին «դա­տարկ» էր թո­ղել. վա­խե­րի նստ­ված­քը տեղ չէր թո­ղել «հա­րու­թյան» հա­մար, նա հա­մակ «լռու­թյուն» էր, ին­չը խո­սում էր նրա վա­խե­րի չհաղ­թա­հար­ման ան­վեր­ջա­նա­լիու­թյան մա­սին:
Սա­կայն օր­վա իշ­խո­ղի վա­խե­րը «կար­դա­լու» հա­մար պետք է թեր­թել ըն­տա­նի­քին պատ­կա­նող «ՀԺ»-ն, ուր ար­դեն բաց տեքս­տով խոս­վում է նրա վա­խե­րի մա­սին, իսկ այդ վա­խե­րը սն­վում են ա­ռա­ջին հեր­թին ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տի միա­վոր­ման հե­ռան­կա­րից, ինչն էլ այլևս չի թաքց­նում «ՀԺ» ա­նա­նուն հե­ղի­նա­կը:
Չթաքց­նենք. Հա­յաս­տա­նը, ո­րը հայ­տն­վել է Covid-19-ի ա­հար­կու ճի­րան­նե­րում, որն ու­նի ա­հա­վոր ցա­վոտ` Ար­ցա­խի հարց, ո­րը գտն­վում է ար­տա­կարգ ռե­ժի­մում, այ­սօր իր ճա­կա­տագ­րի հա­մար ա­մե­նա­բարդ «ընտ­րու­թյուն­նե­րից» մե­կի առջև է կանգ­նած` քա­ղա­քա­ցիա­կան բա­խում­նե­րի:


Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ար­դեն ա­սել է` գնա­լու է դրան. ոչ միայն այն պատ­ճա­ռով, որ հե­ղա­փո­խու­թյուն­նե­րի բնույթն ինք­նին Մայ­դան տա­նող է, այլև որ Փա­շի­նյան Նի­կո­լը ե­զա­կի պեր­սո­նա էր` իր ման­կու­թյան, բայց ա­ռա­ջին հեր­թին` յու­րօ­րի­նակ մատ­րի­ցա կրե­լու ա­ռու­մով. մար­տի մե­կով ան­ցած մե­կի հա­մար ո­չինչ է ևս մեկ ան­գամ սե­փա­կան ժո­ղովր­դին դեմ դի­մաց կանգ­նեց­նե­լու «ա­րա­րը», ին­չի մա­սին էլ նա հրա­պա­րա­կավ, պառ­լա­մեն­տի բարձր ամ­բիո­նից հարկ հա­մա­րեց հրո­վար­տա­կել. դուք մի­տինգ ա­րեք, մենք էլ կա­նենք….

Բայց… երբ «մի­տինգ կա­նի», երբ ժո­ղովր­դի հատ­ված­նե­րը կկանգ­նեն մի­մյանց դեմ (Աստ­ված մի ա­րաս­ցե), այդ «մի­տին­գը» ան­գամ թավ­շյա մի­տին­գա­վոր­նե­րի ա­ռա­վե­լու­թյան դեպ­քում քշե­լու-տա­նե­լու է Նի­կո­լին… այդ­պի­սին է բան­դե­րա­կան մայ­դան­նե­րի բնույ­թը. իր զո­հա­բե­րու­թյամբ (ոչ ֆի­զի­կա­կան. պաշ­տո­նան­կու­թյամբ) նոր, թարմ ա­րյուն կհա­ղորդ­վի «Մայ­դա­նին» ու հե­ղա­փո­խու­թյուն «հա­րատևմա­նը»:
ՈՒ սա ա­մե­նա­մեծ վախն է Նի­կո­լի. նա լավ է հաս­կա­նում, որ հե­ղա­փո­խու­թյուն­նե­րը մի քա­նի փու­լով ու «հե­րոս­նե­րով» են ի­րա­կա­նաց­վում. ինքն ար­դեն հա­կա­հե­րոս է, ու դա ա­մե­նա­շատն է մղկ­տաց­նում նրան:
Էլ չենք ա­սում, որ աստ­րա­լում թրև ե­կող Նի­կո­լի ու իր մատ­րի­ցա-հայ­րե­րի դեմ հան­դի­ման կանգ­նած է ին­քը` Աստ­ված. և սա բա­րու ու չա­րի պայ­քար է ա­ռա­ջին հեր­թին, իսկ այս պայ­քա­րում, ժա­մա­նա­կա­վոր մար­տերն ու հաղ­թա­նակ­նե­րը հա­նած, հաղ­թո­ղը հայտ­նի է, և Ին­քը` Աստ­ված է ա­սել այդ մա­սին.
-Քա­ջա­ցեք, ես հաղ­թել եմ աշ­խար­հին:
Հետևա­բար` փոք­րիկ, վա­խե­ցած Նի­կո­լին ու նրա «ան­վախ» Սո­րոս պա­պի­նե­րին:
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 6768

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո