Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Մի Նի­կո­լի պատ­ճա­ռով Ռու­սաս­տա­նը բո­լո­րիս այս­պի­սի ի­րա­վի­ճա­կի առջև կանգ­նեց­րեց»

«Մի Նի­կո­լի պատ­ճա­ռով Ռու­սաս­տա­նը բո­լո­րիս այս­պի­սի ի­րա­վի­ճա­կի առջև կանգ­նեց­րեց»
27.11.2020 | 00:20

Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րա­նի նախ­կին ան­դամ ԿԻՄ ԲԱԼԱ­ՅԱ­ՆԸ, որ կա­ռա­վա­րու­թյան շեն­քի դի­մաց ան­ժամ­կետ հա­ցա­դուլ է հայ­տա­րա­րել, «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում բա­ցատ­րում է՝ նման ծայ­րա­հեղ քայ­լի է դի­մել, որ­պես­զի մար­դիկ ուշ­քի գան վեր­ջա­պես: Շեշ­տում է՝ ոչ թե կոնկ­րետ ան­ձի հրա­ժա­րա­կա­նի հարց է բարձ­րաց­նում, այլ պե­տու­թյան ճա­կա­տագ­րով է մտա­հոգ: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ան­ձի դեմ որևէ բան չու­նի, բայց Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան վար­չա­պե­տը, ա­սում է, պար­տա­վոր է բա­ցա­ռա­պես օ­րենք­նե­րով ղե­կա­վար­վել, մինչ­դեռ նա ցույց տվեց, որ թքած ու­նի ոչ միայն օ­րենք­նե­րի, այլև սահ­մա­նադ­րա­կան նոր­մե­րի վրա: Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ է ամ­րագր­ված՝ Փա­շի­նյա­նի ստո­րագ­րած կե­տե­րը կա­րող են կյան­քի կոչ­վել միայն մի­ջազ­գա­յին պայ­մա­նագ­րի հիմ­քով։ Սահ­մա­նադ­րու­թյան 116 հոդ­վա­ծով՝ ռազ­մա­կան ու քա­ղա­քա­կան բնույ­թի, մար­դու և քա­ղա­քա­ցու հիմ­նա­կան ի­րա­վունք­նե­րի և ա­զա­տու­թյուն­նե­րի վե­րա­բե­րյալ մի­ջազ­գա­յին պայ­մա­նագ­րե­րը վա­վե­րաց­նում է Ազ­գա­յին ժո­ղո­վը։ Բայց այդ գոր­ծըն­թաց­նե­րը տե­ղի չեն ու­նե­ցել, և Փա­շի­նյա­նը մեկ հայ­տա­րա­րու­թյամբ զի­ջել է Ար­ցա­խի մեծ մա­սը։

-16-րդ հոդ­վա­ծում գր­ված է՝ ի՞նչ է մի­ջազ­գա­յին պայ­մա­նա­գի­րը, և ո՞ր հար­ցե­րը պետք է կար­գա­վոր­վեն դրա­նով,- շա­րու­նա­կում է մեր զրու­ցա­կի­ցը։- Նո­յեմ­բե­րի 10-ին Հա­յաս­տա­նի, Ադր­բե­ջա­նի և Ռու­սաս­տա­նի ղե­կա­վար­նե­րի ստո­րագ­րած հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, բա­ցի հրա­դա­դա­րի մա­սին կե­տից, հա­կա­սում է 116-րդ հոդ­վա­ծին: Մի­ջազ­գա­յին պայ­մա­նա­գի­րը պետք է գնար ՍԴ, ՍԴ-ն քն­ներ այն, և ե­թե ո­րո­շեր, որ ե­ռա­կողմ հայ­տա­րա­րու­թյու­նը հա­մա­պա­տաս­խա­նում է ՀՀ սահ­մա­նադ­րու­թյա­նը, հարցն Ազ­գա­յին ժո­ղով ու­ղար­կեր: Ազ­գա­յին ժո­ղովն էլ իր հեր­թին պետք է ո­րո­շեր՝ վա­վե­րաց­նու՞մ է, թե՞ ոչ: Դեռ չեմ խո­սում հայ­տա­րա­րու­թյան վի­ճա­հա­րույց կե­տե­րի մա­սին, ո­րոնք ՍԴ-ն, հնա­րա­վոր է, հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան ճա­նա­չեր, ու հար­ցը գու­ցե ան­գամ հան­րաք­վեի հաս­ներ: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րում սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գի տա­պալ­ման հան­ցա­կազմն ակն­հայտ է, հետևա­բար ի­րա­վա­պահ մար­մին­նե­րը պար­տա­վոր են քրեա­կան պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան են­թար­կել նրան: Ցա­վոք, ո­րոշ վայ-ի­րա­վա­բան­ներ այժմ ա­սում են, թե այլ կերպ հնա­րա­վոր չէր, Փա­շի­նյանն ա­րյու­նա­հե­ղու­թյուն է կան­խել: Բայց ես այն հա­մոզ­մանն եմ, որ ե­թե 10-15 օր քն­նար­կում էին՝ ինչ­պի­սի լու­ծում գտ­նել, կա­րող էին ՍԴ մտ­նել, և եր­կու ժամ­վա մեջ ստա­նալ և՛ դա­տա­րա­նի, և՛ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի կար­ծի­քը: Ի վեր­ջո, ե­թե ազ­գա­յին շա­հե­րի տե­սան­կյու­նից ենք խն­դի­րը դի­տար­կում, ա­պա հարց է ա­ռա­ջա­նում՝ ի՞նչն էր պատ­ճա­ռը, որ պա­տե­րազ­մով լուծ­վեց այն: Չէ՞ որ կա­րե­լի էր խնա­յել մեր ոս­կե ե­րի­տա­սար­դու­թյան կյան­քը: Հե­րոս տղա­նե­րը հա­նուն ին­չի՞ զոհ­վե­ցին, հա­նուն նրա, որ Փա­շի­նյանն Ադր­բե­ջա­նին տա­րածք­ներ հանձ­նի՞...


-Պա­րոն Բա­լա­յան, Սահ­մա­նադ­րու­թյան տար­բեր դրույթ­նե­րի եք հղում ա­նում, դրանք ինչ-որ կերպ նե­րա­ռու՞մ են ազ­գա­յին կամ պե­տա­կան դա­վա­ճա­նու­թյան հոդ­վա­ծը:
-Այս­տեղ ո­րոշ նր­բու­թյուն­ներ կան: Ազ­գա­յին դա­վա­ճա­նու­թյան հոդ­վա­ծով մե­ղադ­րե­լու հա­մար անհ­րա­ժեշտ է քն­նել, թե սու­բյեկ­տիվ կող­մը, տվյալ դեպ­քում՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, ին­չու՞, ին­չի՞ց դրդ­ված է նման քայ­լի գնա­ցել: Քն­նու­թյուն է պետք, որ­պես­զի պարզ­վի, թե ինչ պատ­ճա­ռա­կան կապ կա նրա գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի մեջ։ Օ­րի­նակ, ե­թե սո­րո­սա­կան թևի մի­ջամ­տու­թյամբ է նման բան կա­տա­րել, դա կլի­նի ազ­գա­յին դա­վա­ճա­նու­թյուն: Իսկ ե­թե նման բան չկա, ու Փա­շի­նյա­նի՝ հայ­տա­րա­րու­թյան ներ­քո ստո­րագ­րե­լը պայ­մա­նա­վոր­ված է ե­ղել ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կով, դա ար­դեն սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գը տա­պա­լե­լու մա­սին է վկա­յում:
-Դուք վար­չա­պե­տի հրա­ժա­րա­կա­նի պա­հան­ջով եք հա­ցա­դուլ ա­նում, ե­թե Փա­շի­նյա­նը հե­ռա­նա, հնա­րա­վոր կլի­նի՞ ինչ-որ բան փո­խել:
-Մենք բա­նակ­ցող կու­նե­նանք, որ ռուս­նե­րի հետ, օ­րի­նակ, կկա­րո­ղա­նա նոր­մալ հա­րա­բե­րակց­վել: Օ­րերս լուր ստա­ցա, որ Մար­տա­կեր­տի շր­ջա­նի՝ նախ­կին Շա­հու­մյա­նի շր­ջա­նի բնա­կիչ­նե­րով բնա­կեց­ված Շա­հու­մյան գյուղ են մտել ռու­սա­կան ու ադր­բե­ջա­նա­կան զոր­քերն ու բո­լո­րին ստի­պել լքել տնե­րը: Այ­սինքն՝ պե­տու­թյունն իր գոր­ծա­ռույթ­նե­րը չի ի­րա­կա­նաց­նում, քա­ղա­քա­ցի­նե­րի ի­րա­վուն­քը չի պաշտ­պա­նում: Նի­կո­լի ա­րա­ծի գնա­հա­տա­կա­նը տա­լու հա­մար պետք չէ ի­րա­վա­բան լի­նել, կրկ­նում եմ՝ բա­ցեք Սա­հ­մանադ­րու­թյան 116-րդ հոդ­վածն ու կար­դա­ցեք. հար­ցե­րի պա­տաս­խան­ներն այդ­տեղ են:
-Ձեր խոս­քից կա­րե­լի է են­թադ­րել, որ Ար­ցա­խյան հար­ցի նման «լու­ծում» հնա­րա­վոր էր նաև ա­ռանց ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի:
-Որ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն իր վար­քագ­ծով նպաս­տել է պա­տե­րազմ սկ­սե­լուն ու պե­տու­թյունն այս վի­ճա­կին է հասց­րել, կաս­կած ան­գամ չու­նեմ: Հի­շեք՝ ինչ­պի­սի քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն էր վա­րում Ռու­սաս­տա­նի հան­դեպ, ինչ վե­րա­բեր­մունք էր ցու­ցա­բե­րում ՌԴ նա­խա­գահ Վլա­դի­միր Պու­տի­նի նկատ­մամբ: Անվ­տան­գու­թյան խոր­հր­դի (ՀԱՊԿ) մշ­տա­կան ան­դամ երկ­րի ղե­կա­վա­րը գա­լիս է Հա­յաս­տան, վար­չա­պե­տը չի գնում դի­մա­վո­րե­լու: Դա ի՞նչ է նշա­նա­կում: Աշ­խար­հում չկա այդ­պի­սի բան, դա ախր ա­րա­րո­ղա­կար­գով է նա­խա­տես­ված: Ռու­սա­կան կող­մը, փաս­տո­րեն, մի Նի­կո­լի պատ­ճա­ռով բո­լո­րիս այս­պի­սի ի­րա­վի­ճա­կի առջև կանգ­նեց­րեց:
-Այս ա­մե­նի ելքն ինչ­պե՞ս եք տես­նում:
-Իմ պա­հան­ջը հետևյալն է՝ քրեա­կան գործ հա­րու­ցել, մե­ղադ­րանք ա­ռա­ջադ­րել, կա­լան­քի տակ վերց­նել ու վար­չա­պե­տի նոր թեկ­նա­ծու ա­ռա­ջադ­րել:
-Հրա­պա­րա­կում հա­վաք­ված 16 քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը նույն­պես Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հրա­ժա­րա­կանն են պա­հան­ջում:
-Ի­րենք հար­ցին քա­ղա­քա­կա­նա­պես են նա­յում, ես զուտ ի­րա­վա­կան գոր­ծըն­թա­ցի մա­սին եմ խո­սում: Իմ գոր­ծըն­կեր­նե­րից շա­տերն են հա­մա­կար­ծիք ինձ, ա­սում են, որ ճիշտ եմ, ա­ռաջ քա­շած պա­հանջ­ներս ու դի­տար­կում­ներս ի­րա­վա­չափ և օ­րի­նա­կան են: Ո­րոշ ի­րա­վա­բան­ներ ըն­դա­մենն ա­սում են, թե ո­րո­շում­ներ կա­յաց­նե­լու ա­ռու­մով, գու­ցե, Փա­շի­նյա­նը ժա­մա­նակ չու­ներ, բայց այդ տե­սա­կե­տին էլ հա­մա­ձայն չեմ: Բա­ցատ­րեմ՝ ին­չու. ա­ռա­ջին ան­գամ հու­մա­նի­տար հրա­դա­դար հայ­տա­րա­րե­լուց հե­տո ռու­սա­կան կող­մը կա­րող էր մտց­նել իր զորքն ու ա­սել՝ քա­նի որ Ադր­բե­ջա­նը խախ­տում է հրա­դա­դա­րի ռե­ժի­մը, մենք ուժ ենք կի­րա­ռում: Բայց ռուս­նե­րը նման բան չա­րե­ցին, չէ՞, հետևա­բար՝ ի՞նչ ժա­մա­նակ չու­նե­նա­լու մա­սին է խոս­քը:
-Իշ­խա­նու­թյան գա­լուց ի վեր Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը դա­տա­վոր­նե­րին տար­բեր գնա­հա­տա­կան­ներ է տվել՝ «պա­տե­րի տակ վնգս­տա­ցող­ներ», «պատ­վեր կա­տա­րող­ներ» և այլն: Ինչ­պե՞ս եք վե­րա­բեր­վում այդ ար­տա­հայ­տու­թյուն­նե­րին:
-Ձեզ հետ զրույ­ցում սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գի տա­պալ­ման միայն վեր­ջին դեպ­քի մա­սին խո­սե­ցի, բայց ե­թե ծա­վալ­վենք ու ա­վե­լի հետ գնանք, կփաս­տենք՝ 2,5 տար­վա ըն­թաց­քում նա ա­նընդ­հատ հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան քայ­լեր է ա­րել: Նրա հա­մար, փաս­տո­րեն, քա­ղա­քա­ցին որևէ նշա­նա­կու­թյուն չու­նի: Փա­շի­նյա­նը կար­ծում է՝ պե­տու­թյունն ինքն է, ու ինչ ցան­կա­նա, դա էլ կա­նի: Կա­րո՞ղ է ար­դյոք վար­չա­պետն այս կամ այն ան­ձին կա­լա­նա­վո­րե­լու ցու­ցում տալ, ի­հար­կե չի կա­րող: Բայց բա­ցա­հայտ տես­նում ենք, չէ՞, որ ցու­ցում­ներ են տր­վում: Նա ի­րա­վա­կան մտա­ծո­ղու­թյուն ու եր­կիրն ի­րա­վա­կան ճա­նա­պար­հով տա­նե­լու ցան­կու­թյուն ան­գամ չու­նի:


Զրույ­ցը՝
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 9174

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ