Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Երևի ինչ-որ սինլքորների չափազանց պետք է, որ ազգը զոմբիացվի և հավատա նոր Կուռքին

Երևի ինչ-որ սինլքորների չափազանց պետք է, որ ազգը զոմբիացվի և հավատա նոր Կուռքին
15.06.2018 | 00:59

Ինձ հազվադեպ է որևէ մեկը պատասխանում, ավելի ճիշտ՝ մարտահրավեր նետում, արձագանքելով իմ խորապես կշռադատված, որոշ դեպքերում նույնիսկ անձամբ ստուգված (հավաստիության համար) վերլուծական հոդվածներին: Այս անգամ չի դիմացել Լևոն Տեր-Պետրոսյանի և Նիկոլ Փաշինյանի տաղանդների մոլի երկրպագուն: Ինձ չի հետաքրքրում՝ իրականում գոյություն ունի՞ Մուրադ Մանվելյանը. թե՞ այդ անուն-ազգանվամբ ներկայացող ինչ-որ մեկը որոշել է իբր անձամբ ինձ պատասխանել, երևի այն երկու անձանց ներկայությամբ, որոնց անունները շոշափված են ս.թ. հունիսի 1-ի «Ինչպե՞ս եք համարձակվում վարչապետի աթոռին Ձեր հայտնվելը համեմատել թուրք հրոսակների դեմ 1918-ի մայիսին տարած հաղթանակի հետ» իմ հոդվածում: Մանվելյան, իսկ անձամբ Ձեզ համար ի՞նչն է վիրավորական, եթե Դուք, Ձեր խոսքերով, Տեր-Պետրոսյանի օգտին քվեարկել եք միայն 2008 թ.:

Ասեմ Ձեզ, որ նախկին կրտսեր գիտաշխատող և «մեռած» լեզուների մասնագետը, նաև ԵՊՀ-ի նախկին ուսանող Փաշինյանը Ձեզնից շատ ավելի գրագետ ու խելացի են, որ իրենք չեն «հերքում» սրբապղծության մեջ իմ լիովին արդարացի մեղադրանքները: Հենց սրբապղծության: Որովհետև.
1. ինչ-որ մեկի հաղթանակը 1918 թ. մայիսի 28-ին տեղի ունեցածի հետ համեմատելն արդեն սրբապղծություն է,
2. գերմանական ֆաշիզմի դեմ 1945 թ. մայիսի 9-ին ամբողջ հայ ազգի, թեկուզ և աշխարհի այլ ազգերի հետ սերտ համագործակցությամբ տարած Մեծ հաղթանակը 2018-ի իրադարձությունների հետ համեմատելը նույնիսկ գերսրբապղծություն է,
3. «Քայլ արա, մերժիր Սերժին» նախաձեռնությունը Այսրկովկասի հայության 1992 թ. մայիսի 9-ի և մայիսի 18-ի մեծ հաղթանակների, այսինքն` Շուշիի ազատագրման և դեպի ազատ Արցախ Բերձորի միջանցքի բացման հետ համեմատելը երիցս գերսրբապղծություն է: Եվ արդյունքում 1918-ի մայիսին, 1939-45-ին և 1991-94-ի ազատագրական պատերազմում զոհվածների հիշատակի պղծումն է:
Դա Ձեր մտքով չի՞ անցել, Մանվելյան: Այստեղ ես ի՞նչ կապ ունեմ, եթե Դուք ի վիճակի չեք եղել դա ինքնուրույն հասկանալու: Երևի չափից ավելի եք հավատացել Ձեր 2008 թ. քաղաքական կուռքի «Պատմությունը սխալ կատեգորիա է» խոսքին: Բայց դրանում Սերգեյ Շաքարյանցը մեղք չի ունեցել և չունի. պետք էր լավ սովորել դպրոցում:


Գարեգին Տեր-Հարությունյանը, իրոք, չի հիմնադրել ՀՀԿ-ն: Բնական է՝ ՀՀԿ-ի անդամ էլ չի եղել: Եվ ի՞նչ: ՀՀԿ-ի հիմնադիր հայրերը հենց Նժդեհի գաղափարախոսությունն են ընտրել որպես ՀՀԿ-ի գաղափարախոսության ու քաղաքական ծրագրի հիմք: Նժդեհի հանճարի մասին Ձեր վերամբարձ և արդարացի մակդիրները, երևի նպատակ ունեն փոխհատուցելու այն, որ Ձեր երկրորդ քաղաքական կուռքը՝ Փաշինյանը, 2018 թ. մայիսի 28-ի իր տոնական ելույթում ոչ մի անգամ նույնիսկ հարևանցիորեն չի հիշատակել ազգային հերոսի անունը և 1918 թ. մայիսի պաշտպանական մարտերում նրա անձնական ավանդի մասին: Ահա այսպես, մանրուքներում, սադրիչները մատնում են իրենց, Մանվելյան, իմացեք հետագայում: Իսկ Վազգեն Սարգսյանին ոչ ոք չի մոռացել. իզուր եք «սլաքը շրջում» հանգուցյալ սպարապետի անվան վրա: Պարզապես նա ՀՀԿ-ին միացավ վերջինիս հիմնադրումից բավական ուշ: Ո՞վ կմոռանա Վազգեն Սարգսյանին: Պաշտպանության նախարարությունում հենց նրա մամլո ասուլիսից հետո 1998 թ. հունվարին Ձեր սիրելի Տեր-Պետրոսյանը «կամավոր կերպով» հրաժարական տվեց: Ի միջի այլոց, 2018-ին Փաշինյանը նրան ակնհայտորեն «կենդանացրեց»...
Փաշինյանին Ձեր «պաշտպանելը» և այն պնդումը, թե նրա 2018-ի մայիսի 28-ի ելույթում այնպիսի բան չկա, ինչի մասին ես գրել եմ իմ հոդվածում, կարող են հարուցել նորմալ և սթափ մտածող մեր յուրաքանչյուր հայրենակցի ծիծաղն ու տարակուսանքը: Դուք որևէ բան լսե՞լ եք բանավոր «ազդանշանային բառերի» մասին: Կարծում եմ՝ չեք լսել: Դրա համար էլ փորձել եք ինչ-որ բան գրել ի պաշտպանություն, որովհետև եթե իմանայիք, ապա ինքնուրույն կհասկանայիք, որ երբ ինչ-որ մեկը, խոսելով 1918 թ. մայիսի հաղթանակների մասին, իսկույն ևեթ ասում է, որ «100 տարի անց հայ ժողովուրդը նորից հաղթանակ տարավ», ապա այդ մարդը նսեմացնում է հայերի այլ սերունդների նշանակությունն ու դերը: Ո՞ր հայերի: Վերևում ես Ձեզ, և ոչ միայն Ձեզ համար, արդեն ընդգծել եմ. այն հայերի, ովքեր զոհվել են 1939-45 թթ. նացիզմի, 1991-94 թթ. «կրտսեր թուրքերի» դեմ մղված մարտերում:


Իսկ Ձեր այն պարապ արտահայտությունները, թե ես հետևու՞մ եմ արդյոք «Քայլ արա» նախաձեռնությանը և այլն, դա արդեն, ներեցեք սուր խոսքի համար, գռեհիկ կանանց շաղակրատանք է, ոչ թե տղամարդու խոսք: Հետևում եմ, այն էլ ոնց եմ հետևում: Եվ տեսնում ու հիշում եմ, որ, օրինակ, 2017-ի ամռանը Րաֆֆի Հովհաննիսյանը Երևանում բարձրագոչ «հեղափոխություն» խոստացավ 2018-ի ամռանը, եթե «Սերժ Սարգսյանը գնա երրորդ ժամկետին»: Նրանից էլ առաջ, 2017-ի խորհրդարանական ընտրության արդյունքների ամփոփումից հետո, «Ժառանգություն» կուսակցության ներկայացուցիչ, նախկին պատգամավոր Արմեն Մարտիրոսյանը և ՕՐՕ (Օսկանյան-Րաֆֆի-Օհանյան) նախընտրական դաշինքի ներակայացուցիչ Հովսեփ Խուրշուդյանը մամուլի ասուլիսներից մեկում կասկածի տակ դրեցին «Ելք» դաշինքի ընդդիմադիր լինելը: Մարտիրոսյանն ընդգծեց, որ «Ելքի» հետևում կանգնած է նախագահի փեսան՝ Վատիկանում Հայաստանի դեսպան Միքայել Մինասյանը: Մարտիրոսյանի և Խուրշուդյանի մեղադրանքներից հետո, իհարկե, և Մինասյանը, և Փաշինյանը հերքեցին բոլոր մեղադրանքները: Բայց եթե ենթադրենք, այնուամենայնիվ, իսկ այսօր արդեն երևում են անուղղակի ապացույցներ (թե ինչպիսի, Դուք և ընթերցողների լայն լսարանը չպետք է պարզեք), որ համաձայնություն եղել է, և հենց այդ պատճառով բարեփոխված սահմանադրության հակազգային բնույթի մասին չէին խոսում Փաշինյանն ու «Ելք» դաշինքի նրա զինակիցները, և արդեն շատ բան է դառնում հասկանալի: Այդ թվում՝ նաև այն հարցը, թե ինչու նախկին նախագահ Սարգսյանը զանց առավ հայտնի աքսիոմը՝ ցանկացած իշխանություն միայն այն ժամանակ ինչ-որ բան արժե, երբ կարողանում է իրեն պաշտպանել: Չկարողացավ, թե չուզեց, նրա պլանների մեջ չկար: Դուք ո՞ր պատասխանն եք ընտրում, Մանվելյան: Անձամբ ես՝ «դա նրա պլանների մեջ չկար» տարբերակը: Նա այլ խնդիրներ էր լուծում:


Իսկ այն ժամանակ, մեկ տարի առաջ, շա՜տ հետաքրքիր էր: Դուք գիտե՞ք այդ մասին: Իմ հոդվածին Ձեր մեղադրական և խիստ անձնավորված պատասխանից տեսնում եմ, որ չգիտեք: Կուրացած եք համաժողովրդական «սիրուց»: Չեք տեսնում նույնիսկ այն, որ ավելի թունդ անձի պաշտամունք են պատրաստում, քան Ստալինինն էր կամ ուրիշինը. անգամ շենքերի վրա են նկարում վարչապետի «սրբապատկերները»: Սերժ Սարգսյանին գոնե միայն պաշտոնական առանձնասենյակներում էին «պահում», իսկ այստեղ... Երևի ինչ-որ սինլքորների չափազանց պետք է, որ ազգը զոմբիացվի և հավատա նոր Կուռքին: Ափսոս, որ Դուք դա չեք տեսնում: ՈՒզու՞մ եք իմանալ, թե ինչ է եղել մեկ տարի առաջ: Facebook-ի իր էջում Փաշինյանը գրել է. «Հովսեփ Խուրշուդյանը և Արմեն Մարտիրոսյանը պարտավոր են բացատրելու, թե ինչու, օրինակ, Անդրիաս Ղուկասյանը մինչև հիմա բանտում է, իսկ իրենք՝ «ազատության մեջ»: Հետո ապացուցում էր նրանց կապը վերնախավի հետ: Մոլեգնորեն էր ապացուցում: Եվ բոլոր անկանխակալ ու օբյեկտիվ մարդիկ տեսնում էին. իրենց ընդդիմություն, ընդ որում՝ արևմտամետ, հռչակած ուժերը գզվռտոց են սկսել, և առիթը մեկն է՝ իշխանությունը: Եթե ՕՐՕ-ն մանդատներ ունենար, ապա, անկասկած, կլռեր ու հանգիստ կթողներ «Ելքը»: Եթե պարտվողը Փաշինյանը լիներ, նա նույնպես ՕՐՕ-ի պես կվարվեր, կդատապարտեր նրանց լռությունը և հարմարվողականությունը, քանզի այդ են պահանջում իրավիճակը և հատկացված դերը: Պարզապես այդ անգամ դերերը մի փոքր այլ կերպ էին բաշխվել, և «դերասանները» զայրացած էին «բեմադրող ռեժիսորի» կողմից ինչ-որ մեկի «սցենարն» ընտրելուց: Բայց չարիքի արմատը թաքնված չէր Սերժ Սարգսյանի անձում կամ ՀՀԿ-ում: Չարիքի արմատը հակազգային սահմանադրությունն է: Առայժմ միայն Արմեն Սարգսյանն է մակերեսորեն ասում, որ սահմանադրությունը պետք է փոխել, ոչ թե ընտրական օրենսգիրքը: Բայց այդ մասին արդեն մանրամասն գրել եմ, ուստի չեմ կրկնի:


Ձեր մնացած հարձակումները վկայում են, որ ինչպես ՀՀՇ-ի ժամանակ կային այլախոհությունը ճնշելու դրսևորումներ, այնպես էլ Դուք եք արտացոլում «փաշինյանականների» այսօրվա կամ ապագա մտադրությունը՝ ճնշելու այլախոհությունը և այլախոհներին: «Կառավարության 100 օրին» ես չե՞մ սպասում: Իսկ ինչու՞ սպասեմ: Մի՞թե ճշմարտությունը երբևէ սպասում է: Ավելի լավ է մարդկանց երեսին շնորհակալություն հայտնեք, որ առանց արևմտյան պայմանականությունների, հայավարի Ձեր և Ձեր կուռքերի երեսին ճշմարտությունն են ասում կամ գրում: Եվ պետք չէ ինձնից հրեշ սարքել կամ դիվականացնել ինձ: Ի տարբերություն Ձեզ, Մանվելյան, ես Հայաստանի շարքային քաղաքացի եմ: Իմ ճշմարտությունը չեն սիրել ՀՀՇ-ականները, հանրապետականները, այն դուր չի գա նաև «փաշինյանականներին», զգուշացնում եմ նախօրոք: Եվ հարկավոր չեն «միասին վերաիմաստավորենք անկախությունը» միամիտ գաղափարներ. միայն հիմարներն են սեփական սխալներից սովորում, և եթե իմ ազգից որևէ մեկը հիմար է, թող ինձ, իմ զավակներին ու թոռներին կամավորապես հիմար դառնալու կոչեր չանի: Իսկ Փաշինյանի կողքին ես չեմ կանգնի. շատ լավ եմ հիշում, թե ով կամ ինչպիսին էր նա 90-ականներին և ինչու էր հենց այդպիսին:
Հիշեցնեմ մեր, խիստ ազգային առածը. «Կարմիր կովը կաշին չի փոխում»: Սա Ձեզ՝ որպես պատասխան այն բանի, թե իբր Փաշինյանը Տեր-Պետրոսյանի հետ «վաղուց է կապերը խզել», և այն բանի, թե ես ինչու ոչ մի կերպ չեմ հավատա, որ Փաշինյանն այլևս հայ ազգի դավաճաններից ոչ մեկի հետ կապված չէ: Իսկ երբ Դուք Արցախում և Հայաստանի սահմաններին 1991-94 թթ. մեր ռազմական հաղթանակները վերագրում եք հենց Տեր-Պետրոսյանի իշխանությանը, ապա գտեք և կարդացեք, թե այդ ամենի մասին ինչ է մտածում մեր հանրահայտ ռազմական գործիչ, Հայաստանի ԶՈՒ նախկին հրամանատար (1992-ից), հետագայում նաև ՀՀ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետ-ՀՀ ՊՆ 1-ին տեղակալ, 1993-ին Հայաստանի ՊՆ պաշտոնակատար, գեներալ-լեյտենանտ Նորատ Տեր-Գրիգորյանցը: Թե՞ Դուք, որպես իսկական «փաշինյանական», ի սկզբանե մերժում եք 1992-94 թթ. մեր բանակի ռազմական գործողությունների մշակման և հաղթանակների մասնակիցը լինելու նրա իրավունքը: Ձեր կուռք Տեր-Պետրոսյանը, եթե նրան իրավունք տրվեր 1992-ին, հավանական է, հավատարիմ կմնար իր «մեր ուժը թուլության մեջ է» կեղծ պոստուլատի հիման վրա բանակից հրաժարվելու տխմար գաղափարին: Եթե հանդիպեք նրան, ապա համոզեք, որ գոնե ոչ պաշտոնապես, սուրճի բաժակի շուրջը, անձամբ Ձեզ խոստովանի, որ ազգից գաղտնի հանդիպել է թուրք նեոֆաշիստների պարագլուխ, միաժամանակ թուրքական MIT հատուկ ծառայության գաղտնի գործակալ Ալփարսլան Թյուրքեշի հետ: Եվ փառք Աստծո, որ, իրանական հատուկ ծառայությունների միջամտության շնորհիվ, Թյուրքեշին սպանեցին իրենց իսկ՝ թուրքական հատուկ ծառայությունների աշխատակիցները: Թե չէ իսկապես մտադիր էին Երևանը պղծելու Տեր-Պետրոսյան եղբայրներին Թյուրքեշի գաղտնի «հյուր» գալով...


Վերջում ուզում եմ Ձեզ մի փոքր «լուսավորել»: Եթե Դուք Ձեզ թույլ եք տալիս իբրև կատակ ինչ-որ բան ասել շաքարի՝ որպես «սպիտակ մահի» մասին, ապա ինչու ես էլ չկատակեմ Ձեր և Ձեզ նմանների վերաբերյալ: Դեպքը եղել է Թեհրանում, 2008 թ., Այսրկովկասի և Կենտրոնական Ասիայի անվտանգության գծով տարածաշրջանային խոշոր միջազգային կոնֆերանսի ժամանակ: Իմ ելույթից հետո ինձ մոտեցան երկու թուրք (Թուրքիայից): Եվ սկսեցին բարբառել: Մեր երկրի երկրորդ ներկայացուցիչը, որը գիտեր թուրքերեն, ինձ համար թարգմանեց, թե նրանք ասում են, որ թեև քո ազգանունը «քաղցր» է, բայց քո խոսքը բոլորովին «շոկոլադ» չէ: Ես իմ ծանոթին խնդրեցի բառացի թարգմանել հետևյալը. դատելով այն բանից, թե Իրանում ինչ ինստիտուտներ են ներկայացնում պրոֆեսորի կոչում ունեցող այդ անձինք, նրանք պետք է գրագետ և գիտակ լինեն: Այդ դեպքում ինչպե՞ս է, որ նրանք չգիտեն, որ իսկական շոկոլադը քաղցր չի լինում, լինում է միայն դառը: Եթե թուրքերին դուր է գալիս սուտը, նրանք կարող են շարունակել «ուտել» քաղցրը: Բայց ճշմարտությունը քաղցր չի լինում, պարոնայք թուրքեր: Եվ պարոն Մանվելյան: Իսկ «սպիտակ մահերից», Մանվելյան, առաջին տեղում աղն է: Դա Ձեզ՝ ի գիտություն: Այնպես որ աղի նույնպես չուտեք: Եվ, ի միջի այլոց, փոխանցեք 2018-ի Ձեր կուռքին, որ մեր մայրենին ունի նրա «դուխով» կոչի շատ գեղեցիկ համարժեքը: Անձամբ ես այդ կոչից այն տպավորությունը չստացա, թե այն հնչեցնողը ազգին խորապես նվիրված մարդ է:


Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 6333

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ