Նորություններ » «Ժամն է արդեն իրիկնահացի»

«Ժամն է արդեն իրիկնահացի»

12.07.2019 | 00:52

Երկրի առջև ծառացած մարտահրավերները սպառնալից արագություն են ձեռք բերում, ընդ որում, բոլոր կարևորագույն ոլորտներում՝ արտքաղաքական, ղարաբաղյան, հայաստանյան:
Հայաստանյան զարգացումներում փոխշաղկապված են ներքին ու արտաքին գործոնները, բայց նախ` հրատապից: Նախորդ օրը մի քանի ժամով կաթվածահար էր հայաստանյան էներգետիկ համակարգը, հստակեցնելով ցուցիչը, թե որքան անպատրաստ է փողոցից գահավորակներին հայտնված` «ասֆալտծեփիչ, պատզարկիչ», բացառապես «համտեսների ու վոյաժների» վրա հմտացած, «բաք-օֆիսներից» ղեկավարվող իշխանությունը ցանկացած մարտահրավերի:

ՈՒ թե ելնենք, այսպես ասած, «դավադրության տեսությունից» (ընդ որում, ամենավերջում մշտապես պարզվում է` հենց այդ «տեսությունն» էր կյանքի իրավունք ունեցողը) և չբացառենք, որ հակերային հարձակման արդյունքում է եղել էներգետիկ վթարը` խիստ նրբագեղ հաշվարկով. այն է` վթարն այնպիսին էր, որ շատ չկաթվածահարվի հայոց տնտեսությունը, հետևանքներն անդառնալի չլինեն, բայց փոխանցեն «հարկավոր» մեսիջը, նայեն` ինչ քայլեր են անում հայոց իշխանությունները, որից հետո «կհղվի» հաջորդ մեսիջը:
Հաշվարկն իսկապես խիստ նրբագեղ էր, որովհետև չէր կարող մեկ օրվա մեջ` Սինգապուրում «ծաղիկ» դարձած, խոլորձի բումունքը դեռ վրան օրվա իշխողը երկու հզոր ֆիասկո գրանցել նույն օրը. էներգետիկ վթարին զուգահեռ` Նիկոլ Փաշինյանը հանդիպում էր Դոնալդ Տուսկի հետ, և «համատեղ» փողոցային զբոսանքի ժամանակ վերջինիս անակնկալ մատուցվեց ընդդիմության` Քոչարյանի համակիրների կողմից. ցանած քամին ոչ մեծ փոթորկի պես պարուրեց Նիկոլ Փաշինյանին թե՛ իր ընդդիմադիր «վախտվա» ձեռագրի, թե՛ հնչող բացականչումների տեսքով` Դոնալդ Տուսկի կենդանի ներկայությամբ:
Ասել է` «երկկողմանի» մեսիջ էր հղվում օրվա իշխանությանը: Ինչի՞ մասին. իշխանությունները, թերևս, ավելի լավ կիմանան, սակայն գիտության, կրթության, մշակույթի և սպորտի նախարար Արայիկ Հարությունյանի ֆեյսբուքյան գրառումից մենք նույնպես հասկացանք, որ «սկսելա» ու կանգ չի առնելու:

Իսկ որ «սկսելա», ակնառու էր ոչ միայն Իրանի շուրջ սեղմվող աքցանից, այլև, առաջին հերթին, Վրաստանում տեղի ունեցող զարգացումներից, որտեղ Ռուսաստանը բավականին հետաքրքիր կոմբինացիաներով, կիսափափուկ տեխնոլոգիաներով մաստեր-կլասներ տվեց մի շարք ուղղություններով, տնտեսական, որի դեպքում կարողացավ հաճելին համակցել օգտակարի հետ (զարկ տվեց ռուսների` Վրաստանը Ղրիմով փոխարինելու տուրիստական գաղափարին), քաղաքական. որով Մոսկվան փորձեց դանդաղորեն մոտենալ Աջարիային: Ի դեպ, թվում էր, թե Վրաստանում խաղն սկսել է ամերիկյան կողմը, սակայն, ինչպես եղավ 2008-ի օգոստոսին, կարծես հիմա ևս Ռուսաստանը փորձում է վերցնել իր բաժինը և «տուն» գնալ:
Քաղաքագիտորեն ձևակերպած` Հարավային Կովկասում Ռուսաստանն սկսել է ոտնատեղի ամրապնդման աներկբա կասկադ. մինչև ուր կհասնի խաղը, կարելի է հասկանալ, սակայն ինչ արագությամբ, դեռ կերևա:

Ընդ որում, համանման պարտիա կարծես ընթանում է նաև Ղարաբաղում, չնայած խաղն այնտեղ բավականին բարդ ու բազմաֆիգուր է` դատելով խաղի մոդերատորների քայլերից, խաղացողների հայտարարություններից:
Ակնառենք, որ վերը նշված բոլոր զարգացումները միմյանց հետ խիստ փոխկապակցված են, այդ թվում և էներգետիկ վթարը: Ի դեպ, որքան էլ հայաստանյան կողմը, ի տարբերություն ադրբեջանական կողմի, պնդում է` ղարաբաղյան խնդրում բովանդակային բանակցություններ չեն ընթանում, ընդամենը խորհրդատվական հանդիպումներ են, այդ թվում և Վաշինգտոնյան հանդիպումը, հասկանալի է` թե՛ Բոլթոնը, թե՛ Լավրովը բանակցությունների սեղանին ունեն իրենց տարբերակները, որոնց էլ առնչվում են թե՛ հայաստանյան, թե՛ ղարաբաղյան, թե՛ նույնիսկ վրացական զարգացումները: Կկարողանա՞ն հայաստանյան իշխանությունները «ճիշտ» կողմնորոշվել բավականին բարդ այս իրավիճակում, թե՞ «ժամն է արդեն իրիկնահացի», այն է` հեղափոխական երկրորդ էշելոնի ներգրավման: Դժվար է ասել:
Բոլոր դեպքերում, ամերիկյան IRI ընկերության հարցումները, որոնցով ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանին «հատկացվել» է վարկանիշային 81 տոկոս, «այլ» նախապատրաստումների նոր համակարգ են ազդանշանում:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3353