Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Я про Ива­на, ты про бол­ва­на

Я про Ива­на, ты про бол­ва­на
08.10.2019 | 00:50
«Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին գրա­դա­րան» ՊՈԱԿ-ում շա­րու­նակ­վող «բա­րե­փո­խում­նե­րը» նոր թափ են հա­վա­քել։ Կարևո­րա­գույն բա­ղադ­րիչ­նե­րից մե­կը, ե­թե ոչ ա­ռաջ­նա­յի­նը, ե­ղել ու մնում է կադ­րա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, որն ա­մեն կերպ և ա­մեն գնով փոր­ձում է ցան­կա­լիին հասց­նել տնօ­րե­նի ժա­մա­նա­կա­վոր պաշ­տո­նա­կա­տար Հրաչ Սա­րի­բե­կյա­նը։ Նա­խա­ձեռ­նում­նե­րի ըն­թաց­քում նա մեկ ան­գամ չի առ­ճա­կատ­վել խու­թե­րի, ձեռ­նար­կել քայ­լեր, ո­րոնք դեռևս մարս­վե­լու կա­րիք ու­նեն։
Ճիշտ է, օ­րեն­քը չի պար­տադ­րում, բայց կա­մա թե ա­կա­մա ու­զում ես հաս­կա­նալ, որ մինչև տա­րե­վերջ կեն­սա­թո­շա­կա­յին տա­րի­քի աշ­խա­տա­կից­ներն անխ­տիր պետք է ա­զատ­վեն աշ­խա­տան­քից` ա­ռանց աչ­քուն­քի նա­յե­լու։ «Վազ­քու­ղում» հայ­տն­ված­նե­րի մի մա­սը հա­վա­տա­ցած է, որ ե­թե սե­փա­կան կամ­քով դի­մում­ներ չներ­կա­յաց­նեն, միևնույն է, պա­րոն Հրա­չը ի­րենց տուն կու­ղար­կի այլ հոդ­ված­նե­րով, ո­րոն­ցից սկ­սել է շատ թե քիչ գլուխ հա­նել և ձեռք բե­րել ո­րո­շա­կի փորձ։ Եվ միայն քչերն են մտմ­տում նա­խընտ­րել այն ճա­նա­պար­հը, ո­րով ա­ռայժմ հա­ջո­ղել է գրա­դա­րա­նի նախ­կին փոխտ­նօ­րեն Ռազ­միկ Ա­ռա­քե­լյա­նը։ Երևան քա­ղա­քի ընդ­հա­նուր ի­րա­վա­սու­թյան դա­տա­րա­նը օ­րերս բա­վա­րա­րել է տնօ­րե­նի, հրա­մանն ան­վա­վեր ճա­նա­չե­լու, աշ­խա­տան­քում վե­րա­կանգ­նե­լու և հար­կա­դիր պա­րա­պուր­դի ամ­բողջ ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծի հա­մար գու­մար բռ­նա­գան­ձե­լու պա­հան­ջի մա­սին նրա հայ­ցը։ Իսկ գի­տա­կան գծով տնօ­րե­նի տե­ղա­կալ Հաս­միկ Ղա­զա­րյա­նը, որ տևա­կան ժա­մա­նակ ե­ղել է բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան ճն­շում­նե­րի տակ, ձեռ­քե­րը ծա­լած չի նս­տել, մեկ այլ հար­թու­թյու­նում Հրաչ Սա­րի­բե­կյա­նին ա­պա­ցու­ցել է իր զբա­ղեց­րած պաշ­տո­նի հա­մա­պա­տաս­խա­նու­թյու­նը, և միայն կո­լեկ­տի­վում տի­րող ա­նա­ռողջ մթ­նո­լոր­տը նոր շի­կա­ցում­նե­րից զերծ պա­հե­լու հա­մար է կա­մո­վին տե­ղա­փոխ­վել հա­մար­ժեք աշ­խա­տան­քի։ Նոր կո­լեկ­տի­վում փոր­ձում է իր դի­մա­գի­ծը հաս­տա­տել նաև նախ­կին պաշ­տո­նյա­նե­րից հեր­թա­կա­նը` լար­վա­ծու­թյան զոհ դար­ձած աշ­խա­տա­կազ­մի ղե­կա­վար Սր­բու­հի Կի­զի­րյա­նը, նույն ին­քը` արհ­կո­մի նա­խա­գա­հը, ո­րի «ճա­կա­տագ­րի» մա­սին դեռևս եր­կու ա­միս ա­ռաջ էինք բարձ­րա­ձայ­նել, ա­սե­լով. «այն բա­նից հե­տո, երբ նա մուտ­քագ­րել է գրա­դա­րա­նի պա­րետ Սա­շա Ալ­թու­նյա­նի դի­մում-բո­ղո­քը տնօ­րե­նի ժա­մա­նա­կա­վոր պաշ­տո­նա­կա­տա­րի թիվ 225-Ա հրա­մա­նի առն­չու­թյամբ, կհայ­տն­վի մուր­ճի և զն­դա­նի ա­րան­քում` ու­նե­նա­լով լուրջ խն­դիր­ներ»։ Ին­չը և տե­ղի ու­նե­ցավ։ Իսկ կռ­վախն­ձո­րը մնաց նույ­նը, օ­դում կախ­ված, պա­տաս­խա­նը...
Մինչ դա­տա­րան դի­մե­լը, Սա­շա Ալ­թու­նյա­նը խնդ­րել է արհ­միու­թե­նա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյա­նը, որ­պես­զի քն­նար­կեն նկա­տո­ղու­թյան հրա­մա­նի հիմ­քե­րը և պար­զա­բա­նեն, թե որ­քա­նով է ի­րա­վա­չափ Հրաչ Սա­րի­բե­կյա­նի վե­րա­բեր­մունքն իր նկատ­մամբ կի­րա­ռած ՀՀ աշ­խա­տան­քա­յին օ­րենս­գր­քի ծան­րա­գույն հոդ­ված­նե­րից մե­կը` 113-ի 8-րդ կե­տը. «Գոր­ծա­տուն ի­րա­վունք ու­նի աշ­խա­տո­ղի հետ լու­ծե­լու ա­նո­րոշ, ինչ­պես նաև ո­րո­շա­կի ժամ­կետ­նե­րով կնք­ված աշ­խա­տան­քա­յին պայ­մա­նա­գի­րը նախ­քան դրա գոր­ծո­ղու­թյան ժամ­կե­տի լրա­նա­լը` աշ­խա­տո­ղի կող­մից ո­գե­լից խմիչք­նե­րի, թմ­րա­մի­ջոց­նե­րի կամ հո­գե­ներ­գոր­ծուն նյու­թե­րի ազ­դե­ցու­թյան տակ աշ­խա­տան­քում գտն­վե­լու դեպ­քում»։
Ա­ռա­ջին հա­յաց­քից թվում է, թե գոր­ծա­տուի մե­ղադ­րան­քը կամ աշ­խա­տո­ղի տվյալ պա­հի ի­րա­վի­ճա­կա­յին իս­կու­թյունն անհ­նար է պար­զա­բա­նել, ին­չը ա­մենևին էլ արհ­կո­մի գոր­ծը չէ։ Իսկ ո՞րն է նրա ա­նե­լի­քը։ Տոն օ­րե­րի ա­ռի­թով սուր­ճի բա­ժակ­ներ, գի­նի­ներ կամ սր­բիչ­ներ, մեկ-մեկ էլ ներ­կա­յա­ցում­նե­րի տոմ­սեր բա­ժա­նե՞­լը, թե՞ աշ­խա­տող­նե­րի ոտ­նա­հար­ված ի­րա­վունք­նե­րին տեր կանգ­նելն ու բար­վոք մի­ջա­վայ­րի խթան­մանն ա­ջակ­ցե­լը։
Պա­րե­տի պա­րա­գա­յում վի­ճա­կա­հա­րույց թվա­ցող հար­ցը վայր­կե­նա­պես լու­ծում կս­տա­նար, ե­թե ժա­մա­նա­կին հարգ­վեր Սա­շա Ալ­թու­նյա­նի հոր­դոր-ա­ռա­ջար­կը` կան­չեք մաս­նա­գետ­նե­րի և զն­նում կա­տա­րեք հենց տե­ղում, ներ­կա­նե­րի մաս­նակ­ցու­թյամբ։
Ի դեպ, Սա­րի­բե­կյա­նի միանձ­նյա բնու­թագր­ման պա­հին և դրա­նից ժա­մեր անց, պա­րե­տը շա­րու­նա­կել է ի­րեն վս­տահ­ված գոր­ծա­ռույթ­ներն ի­րա­կա­նաց­նել այդ օր­վա անվ­տան­գու­թյան աշ­խա­տակ­ցի հետ, և գրան­ցա­մա­տյա­նում մի բառ ան­գամ չկա աշ­խա­տան­քա­յին կար­գա­պա­հու­թյան խախտ­ման առն­չու­թյամբ։
Թա­ցը չո­րից կջոկ­վի ա­ռա­ջի­կա­յում, դա­տա­կան կար­գով. աշ­խա­տո­ղի հայցն ըն­դուն­վել է վա­րույթ։ Եվ նա, ընդ­հան­րա­պես կողմ­նա­կից լի­նե­լով տա­րա­ձայ­նու­թյուն­նե­րը սե­փա­կան տան պա­տե­րի ներ­սում լու­ծե­լուն, ոչ մի կերպ չի ըն­դու­նում արհ­միու­թե­նա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյան դիր­քո­րո­շու­մը և ցա­վով է նկա­տում. «Ես ինչ եմ գրել, ինչ եմ հարց­նում, իսկ ինչ են պա­տաս­խա­նել»։
Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի և Հա­յաս­տա­նի սահ­մա­նա­մերձ շր­ջան­նե­րի ինք­նա­պաշտ­պա­նա­կան և ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի մաս­նա­կից, Սյու­նի­քի աշ­խար­հա­զո­րի կազ­մի 5-րդ ջո­կա­տի հրա­մա­նա­տար, 2-րդ կար­գի հաշ­ման­դամ Սա­շա Ալ­թու­նյա­նը ե­րիցս ճիշտ է. «Ազ­գա­յին գրա­դա­րա­նի արհ­միու­թե­նա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյա­նը հաս­ցեագ­րած դի­մու­մի կա­պակ­ցու­թյամբ պար­զա­բա­նում ենք, որ ՀՀ աշ­խա­տան­քա­յին օ­րենս­գր­քի 265-րդ հոդ­վա­ծի 1-ին մա­սի հա­մա­ձայն, գոր­ծա­տուի նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ աշ­խա­տան­քա­յին պայ­մա­նա­գի­րը լու­ծե­լու հետ հա­մա­ձայն չլի­նե­լու դեպ­քում աշ­խա­տո­ղը հրա­մա­նը ստա­նա­լուց հե­տո` 2 ամս­վա ըն­թաց­քում ի­րա­վունք ու­նի դի­մե­լու դա­տա­րան։ Ե­թե դա­տա­րա­նը պար­զում է, որ աշ­խա­տո­ղի հետ աշ­խա­տան­քա­յին պայ­մա­նա­գի­րը լուծ­վել է ա­ռանց օ­րի­նա­կան հիմ­քե­րի, կամ օ­րեն­սդ­րու­թյամբ սահ­ման­ված կար­գի խախ­տու­մով, ա­պա աշ­խա­տո­ղի խախտ­ված ի­րա­վունք­նե­րը վե­րա­կան­գն­վում են»։ Խու­սա­նա­վող պա­տաս­խա­նը նա­խընտ­րել են արհ­կազ­մա­կեր­պու­թյան նա­խա­գա­հի տե­ղա­կալ Ան­ժե­լա Սամ­սո­նյա­նը, քար­տու­ղար Ա­նա­հիտ Հով­հան­նի­սյա­նը, ան­դամ­ներ Ռու­զան­նա Ե­գո­րյա­նը, Արևիկ Զա­խա­րյա­նը և Նու­նե Գրի­գո­րյա­նը։
Մե­զա­նում այլ բան սպա­սել չես կա­րող, քա­նի դեռ ա­նա­տամ է արհ­միու­թյուն­նե­րի մա­սին օ­րեն­քը, իսկ կո­լեկ­տի­վից «ըն­տր­ված» և տնօ­րե­նի հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը նա­խօ­րոք կոր­զած նա­խա­գա­հը ոչ այլ ինչ է, ե­թե ոչ խո­նար­հագ­լուխ։ Հա­մե­նայն դեպս չգի­տեմ ու մինչև հի­մա չեմ լսել մի դեպք, երբ հա­կա­ռա­կը տե­ղի ու­նե­ցած լի­նի։
Վա­հե ՄԵ­ԼԻ­ՔՅԱՆ
Դիտվել է՝ 12512

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ