Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ազգը վտանգ­ված է, ո­րով­հետև վտանգ­ված են ՀՀ պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րը

Ազգը վտանգ­ված է, ո­րով­հետև վտանգ­ված են ՀՀ պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րը
10.12.2019 | 02:41
Աշ­խար­հում քրիս­տո­նեու­թյունն ա­ռա­ջի­նը որ­պես պե­տա­կան կրոն ըն­դու­նած Հա­յաս­տանն օ­րերս միա­ցավ Ըն­տա­նի­քի պաշտ­պա­նու­թյան հա­մաշ­խար­հա­յին շարժ­մա­նը։ Երևա­նի Հյու­սի­սա­յին պո­ղո­տա­յի սկզբ­նա­մա­սից մեկ­նար­կած հան­րա­հա­վաք-եր­թը, սա­կայն, հաշ­վի առ­նե­լով մեր երկ­րի առջև ծա­ռա­ցած մար­տահ­րա­վեր­նե­րը, իր կար­գա­խոս­նե­րով` «Հա­նուն հա­վա­տի, հա­նուն ըն­տա­նի­քի, հա­նուն հայ­րե­նի­քի», «Պաշտ­պա­նենք ազ­գը, հա­վա­տը, հայ­րե­նի­քը, ըն­տա­նի­քը», ինչ­պես նաև ար­ծար­ծած խն­դիր­նե­րով շատ ա­վե­լի ընդ­գր­կուն էր, քան զուտ ըն­տա­նի­քի պաշտ­պա­նու­թյան անհ­րա­ժեշ­տու­թյունն ըն­դգ­ծե­լը: Նպա­տա­կը ևս մեկ ան­գամ ազ­դա­րա­րելն էր մեր ազ­գի դեմ ի­րա­կա­նաց­վող ար­ժե­հա­մա­կար­գա­յին պա­տե­րազ­մին դի­մա­կա­յե­լու պատ­րաս­տա­կա­մու­թյան մա­սին, հա­մա­պա­տաս­խան ու­ղերձ­նե­րի հղու­մը` հա­մա­պա­տաս­խան հաս­ցեա­տե­րե­րին:
Հայ­կա­կան ար­ժեք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան «Կամք» հա­սա­րա­կա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյան, «Լույս» տե­ղե­կատ­վա­կան-վեր­լու­ծա­կան կենտ­րո­նի և մտա­հոգ այլ կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ ա­վան­դա­կան ըն­տա­նի­քի պաշտ­պա­նու­թյա­նը նվիր­ված հան­րա­հա­վաք-եր­թից ա­ռաջ Ա­րա­րա­տյան հայ­րա­պե­տա­կան թե­մի ա­ռաջ­նոր­դա­կան փո­խա­նորդ Նա­վա­սարդ ար­քե­պիս­կո­պոս Կճո­յանն իր օրհ­նու­թյունն էր տվել Երևա­նի Սուրբ Եր­րոր­դու­թյուն ե­կե­ղե­ցու խոր­հր­դա­կա­տար տեր Մի­քա­յել քա­հա­նա Նու­րի­ջա­նյա­նին, որն էլ օրհ­նու­թյու­նը փո­խան­ցեց եր­թի մաս­նա­կից­նե­րին:
Ինչ­պես տո­ղե­րիս հե­ղի­նա­կի հետ զրույ­ցում նշեց «Լույս» տե­ղե­կատ­վա­կան- վեր­լու­ծա­կան կենտ­րո­նի ղե­կա­վար Հայկ Այ­վա­զյա­նը, իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը փոր­ձում են Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի նոր­մե­րը ամ­րագ­րել այլ օ­րենք­նե­րի մի­ջո­ցով, օ­րի­նակ, այս տար­վա հոկ­տեմ­բե­րին ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը հա­վա­նու­թյուն է տվել Եվ­րո­պա­յի խոր­հր­դի մի կոն­վեն­ցիա­յի, ո­րը, ըստ էու­թյան, ման­կա­պիղծ­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան կոն­վեն­ցիա է, ար­տա­քին ու­ժե­րի ու նրանց հա­յաս­տա­նյան խա­մա­ճիկ­նե­րի կող­մից մեր երկ­րի դեմ ար­ժե­հա­մա­կար­գա­յին ագ­րե­սիա և ին­տեր­վեն­ցիա է ի­րա­կա­նաց­վում, սա պա­տե­րազմ է, և պա­տաս­խա­նը հա­մար­ժեք է լի­նե­լու։
«Սա մի­ջազ­գա­յին ակ­ցիա է, նպա­տակն ըն­տա­նի­քի ինս­տի­տու­տի պաշտ­պա­նու­թյունն է, բայց մեր դեպ­քում ոչ միայն դա,- ա­սաց Հայկ Այ­վա­զյա­նը:- Մեր դեպ­քում նպա­տակն ըն­տա­նի­քի ոչ միայն հոգևոր, այլև ֆի­զի­կա­կան պաշտ­պա­նու­թյունն է, այ­սինքն` պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րի կազ­մա­քան­դու­մը, ո­րը հի­մա է տե­ղի ու­նե­նում, թու­լաց­նում է նաև մեր պաշտ­պա­նու­նա­կու­թյունն ար­տա­քին ագ­րե­սիա­յի դեպ­քում և ար­տա­քին սպառ­նա­լիք­նե­րի դի­մաց, և դա ևս սպառ­նա­լիք է հան­դի­սա­նում մեր ժո­ղովր­դի ֆի­զի­կա­կան անվ­տան­գու­թյան հա­մար: Հետևա­բար սա ակ­ցիա է` բարձ­րա­ձայ­նե­լու այն սպառ­նա­լիք­նե­րի մա­սին, ո­րոնք կան մեր ժո­ղովր­դի թե՛ ֆի­զի­կա­կան, թե՛ հոգևոր անվ­տան­գու­թյան նկատ­մամբ: Եվ­րո­պա­կան եր­կր­նե­րը թշ­նա­մի­նե­րով շր­ջա­պատ­ված չեն, ինչ­պես Հա­յաս­տա­նը, և չու­նեն ֆի­զի­կա­կան անվ­տան­գու­թյան այն խն­դիր­նե­րը, ինչ մենք»:
Ըստ Երևա­նի Սուրբ Եր­րոր­դու­թյուն ե­կե­ղե­ցու խոր­հր­դա­կա­տա­րի, բո­լոր դեպ­քե­րում, մենք, իբրև քրիս­տո­նյա­ներ, պետք է կա­րո­ղա­նանք Աստ­վա­ծաշն­չով ապ­րել իբրև քրիս­տո­նյա, պահ­պա­նե­լով թե՛ մեր հա­վա­տը, թե՛ մեր ըն­տա­նի­քը, թե՛ մեր մնա­ցած բո­լոր ար­ժեք­նե­րը:
«Մենք միշտ խն­դիր­ներ ու­նե­ցել ենք ըն­տա­նի­քի պահ­պան­ման, ար­ժեք­նե­րի պահ­պան­ման հետ կապ­ված, և մենք ա­ռա­վե­լա­բար, որ­պես քրիս­տո­նյա, պետք է կա­րո­ղա­նանք մեր ըն­տա­նիք­ներն Աստ­վա­ծաշն­չի լույ­սի ներ­քո տես­նել` որ­պես Քրիս­տոս և ե­կե­ղե­ցի հա­րա­բե­րու­թյուն, ինչ­պես Պո­ղոս ա­ռա­քյալն է իր ե­փե­սա­ցի­նե­րին ուղղ­ված նա­մա­կում ա­սում` ա­մու­սի­նը խոր­հր­դա­նիշն է Քրիս­տո­սի, կի­նը խոր­հր­դա­նիշն է ե­կե­ղե­ցու,- մի­ջո­ցառ­ման առն­չու­թյամբ մեր հար­ցին ի պա­տաս­խան ա­սաց տեր Մի­քա­յել քա­հա­նա Նու­րի­ջա­նյա­նը:- Այ­սինքն` սի­րո և հնա­զան­դու­թյան մեջ պետք է տես­նենք մեր ըն­տա­նիք­նե­րի ներ­կա­յու­թյու­նը, գոր­ծու­նեու­թյու­նը, և կա­րո­ղա­նանք Աստ­վա­ծաշն­չի լույ­սի ներ­քո պահ­պա­նել նաև այդ ար­ժե­հա­մա­կար­գը:
Պետք է հս­տակ գի­տակ­ցենք, որ թե՛ ազ­գի, թե՛ ե­կե­ղե­ցու, թե՛ հայ­րե­նի­քի հիմքն ըն­տա­նիքն է, ըն­տա­նի­քը ե­թե ու­նի ա­մուր հիմ­քեր, ե­թե ու­նի հա­վատ­քի, սի­րո, խո­նար­հու­թյան, հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյան վրա հաս­տատ­ված հիմ­քեր, ու­րեմն կկա­րո­ղա­նանք ու­նե­նալ թե՛ հզոր հայ­րե­նիք, թե՛ հզոր ե­կե­ղե­ցի, թե՛ հզոր ազգ: ՈՒ­րեմն մշ­տա­պես կա­րո­ղա­նանք մեր հզո­րու­թյու­նը պահ­պա­նել ըն­տա­նի­քից սկ­սե­լով»:
Մի­ջո­ցառ­ման մաս­նա­կից­նե­րը Հյու­սի­սա­յին պո­ղո­տա­յի սկզբ­նա­մա­սից մեկ­նար­կած եր­թով շարժ­վե­ցին Հան­րա­պե­տու­թյան հրա­պա­րակ, ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյան, ա­պա նաև ար­տա­քին գոր­ծե­րի, ինչ­պես նաև կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րի շեն­քե­րի մոտ ի­րենց ա­սե­լիքն ա­սա­ցին, այ­նու­հետև ի­րենց կար­գա­խոս­նե­րը հն­չեց­րին և հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով հան­դես ե­կան «Է­րե­բու­նի պլա­զա» բիզ­նես կենտ­րո­նի դի­մաց, որ­տեղ գտն­վում է Երևա­նում Եվ­րո­պա­յի խոր­հր­դի գրա­սե­նյա­կը: ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյան շեն­քի մոտ հան­դես գա­լով հայ­տա­րա­րու­թյամբ, Հայկ Այ­վա­զյանն ա­սաց. «Ազ­գը վտան­գն­ված է, ո­րով­հետև վտանգ­ված են ՀՀ պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րը, ո­րոնք զավթ­վել են թշ­նա­մու գոր­ծա­կա­լա­կան ցան­ցի կող­մից, ի դեմս Սո­րո­սի հիմ­նադ­րա­մի, որն ա­մե­նօ­րյա ռե­ժի­մով, հետևո­ղա­կա­նո­րեն ի­րա­կա­նաց­նում է պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րի ա­վեր, որ­պես­զի այդ ինս­տի­տուտ­նե­րը մեր երկ­րի հա­մար վճ­ռո­րոշ պա­հին ի վի­ճա­կի չլի­նեն դի­մա­կա­յե­լու ար­տա­քին ագ­րե­սիա­յին:
Հա­վա­տը վտանգ­ված է, ո­րով­հետև 2018-ի մա­յի­սից ի վեր, ան­նա­խա­դեպ հար­ձա­կում­նե­րի է են­թարկ­վում Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցին, իսկ այս տա­րի սկիզբ դր­վեց ՀԱԵ-ի դեմ գոր­ծըն­թա­ցի երկ­րորդ փու­լին, ո­րին միա­ցավ Մեծ Բրի­տա­նիա­յի թա­գու­հու կա­ռա­վար­ման ներ­քո գտն­վող BBC լրատ­վա­մի­ջո­ցը։
Հայ­րե­նի­քը վտանգ­ված է, ո­րով­հետև վտանգ­ված է նրա մաս կազ­մող Ար­ցա­խը։ Ար­ցա­խի հար­ցում շուրջ 20 տա­րի ստա­տուս-քվոն պահ­պա­նած մեր եր­կու հայ­կա­կան հան­րա­պե­տու­թյուն­ներն այ­սօր հայ­տն­վել են մեր հայ­րե­նի­քի մաս կազ­մող Ար­ցա­խի կորս­տի առջև։
Ըն­տա­նի­քը վտանգ­ված է, ո­րով­հետև թշ­նա­մու գոր­ծա­կալ­ներն իշ­խա­նու­թյան մեջ փոր­ձում են անց­կաց­նել ըն­տա­նի­քի ինս­տի­տու­տի ոչն­չաց­մանն ուղղ­ված օ­րենք­ներ։
Վե­րոգ­րյալ սպառ­նա­լիք­նե­րից ել­նե­լով, ար­ձա­նագ­րենք հետևյա­լը.
1. Ցան­կա­ցած հե­ղա­փո­խու­թյուն կոր­ծա­նա­րար է և չա­րիք է ազ­գի հա­մար, ան­կախ այդ հե­ղա­փո­խու­թյան ան­վա­նու­մից, ան­կախ այն հայ­տա­րա­րող ու­ժից և ան­կախ թվա­ցյալ բա­րի նպա­տակ­նե­րից։ Ցան­կա­ցած հե­ղա­փո­խու­թյուն մա­նի­պու­լյա­ցիա է, իսկ ժո­ղո­վուր­դը այդ գոր­ծըն­թա­ցում միշտ խաբ­ված է։
Երկ­րի հա­մար պա­տե­րազ­մա­կան կամ օ­կու­պա­ցիա­յի ի­րա­վի­ճա­կում միակ գոր­ծըն­թա­ցը, որ­տեղ ժո­ղո­վուր­դը խաբ­ված չէ և ու­նի ի­րա­կան գի­տակց­ված մաս­նակ­ցու­թյուն, ազ­գա­յին-ա­զա­տագ­րա­կան պայ­քարն է։
Իսկ խա­ղաղ պայ­ման­նե­րի հա­մար պետք է սահ­մա­նադ­րո­րեն ամ­րագր­վի գե­րա­կա կար­գա­վի­ճակ ու­նե­ցող միաս­նա­կան պե­տա­կան գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյուն, ո­րով կսահ­ման­վեն մեր երկ­րի զար­գաց­ման ուղ­ղու­թյունն ու նպա­տակ­նե­րը։
2. Դա­րե­րով մեր ազ­գա­յին ինք­նու­թյու­նը պաշտ­պա­նած, ազ­գա­յին-ա­զա­տագ­րա­կան պա­տե­րազմ­նե­րում մեր ժո­ղովր­դին ո­գեշն­չած, եր­բեմն պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րի դերն իր վրա վերց­րած Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցին չի կա­րող ան­ջատ լի­նել պե­տու­թյու­նից և պե­տու­թյան կող­մից պետք է հա­տուկ պաշտ­պա­նու­թյան ներ­քո գտն­վի։ Ով պն­դում է հա­կա­ռա­կը, ա­նե­լիք չու­նի ՀՀ պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գում և դու­ռը թող դր­սից ծած­կի։
3. Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյու­նից 104 տա­րի անց և Ադր­բե­ջա­նում հա­յե­րի կո­տո­րա­ծից 29 տա­րի անց ևս մեկ ան­գամ փաս­տենք, որ թուր­քը վայ­րագ թշ­նա­մի է, իսկ Ար­ցա­խում ադր­բե­ջա­նա­կան դրո­շը տես­նել ցան­կա­ցող հա­յա­տյաց Մեհ­րի­բան Ա­լիևան և իր նման­նե­րը Ար­ցա­խում կա­րող են լի­նել միայն ռազ­մա­գե­րու կար­գա­վի­ճա­կով։
4. Միա­սե­ռա­կա­նու­թյու­նը պղ­ծու­թյուն է, և այդ քա­րո­զը ե­րե­խա­նե­րի շր­ջա­նում ի­րա­կա­նաց­նե­լը ման­կապղ­ծու­թյուն է։ Հետևա­բար այդ քա­րոզն ի­րա­կա­նաց­նող­ներն ու դրա պաշտ­պան­նե­րը ման­կա­պիղծ­ներ են»։
«Հար­գե­լի հայ­րե­նա­կից­ներ, քույ­րեր և եղ­բայր­ներ,- դի­մե­լով ներ­կա­նե­րին` Երևա­նում Եվ­րո­պա­յի խոր­հր­դի գրա­սե­նյա­կի մոտ ա­սաց Հայկ Այ­վա­զյա­նը:- Ազ­գա­յին-հոգևոր և ա­վան­դա­կան ըն­տա­նե­կան ար­ժե­հա­մա­կար­գի եր­կու հե­նա­սյու­նե­րի՝ Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու և ա­վան­դա­կան ըն­տա­նի­քի ոչն­չաց­մանն ուղղ­ված բա­ցա­հայտ կամ թա­քուն կեր­պով ի­րա­կա­նաց­վող քա­րոզ­չա­կան-ի­րա­վա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը մտել են ա­վար­տա­կան փուլ։
Մարդ­կանց ի­րա­վա­հա­վա­սա­րու­թյան և ա­զա­տու­թյան կեղծ շղար­շի ներ­քո ի­րա­կա­նաց­վում են մար­դու հոգևոր և ֆի­զի­կա­կան այ­լա­սեր­մանն ուղղ­ված գոր­ծըն­թաց­ներ, մշակ­վում և ըն­դուն­վում են ըն­տա­նի­քի ինս­տի­տու­տի դեմ ուղղ­ված մի­ջազ­գա­յին պայ­մա­նագ­րեր, օ­րենք­ներ և այլ ի­րա­վա­կան ակ­տեր։
Տար­բեր այ­լա­սե­րում­նե­րի և միա­սե­ռա­կա­նու­թյուն կոչ­վող պղ­ծու­թյան պաշտ­պա­նու­թյամբ և բա­ցա­հայտ քա­րոզ­չու­թյամբ հան­դես են գա­լիս Հա­յաս­տա­նում հա­վա­տար­մագր­ված արևմտյան մի շարք եր­կր­նե­րի դես­պան­ներ, դես­պա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, Եվ­րա­միու­թյան հա­յաս­տա­նյան գրա­սե­նյա­կի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, ինչ­պես նաև ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյան ան­դամ­ներ, ՀՀ ազ­գա­յին ժո­ղո­վի պատ­գա­մա­վոր­ներ և այլ պաշ­տո­նյա­ներ։
2018 թվա­կա­նի մա­յիս ամ­սից ի վեր Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու հոգևոր սպա­սա­վոր­նե­րի ու Վե­հա­փառ հայ­րա­պե­տի դեմ մի խումբ մարդ­կանց և կար­գա­լույծ հոգևո­րա­կան­նե­րի կող­մից ի­րա­կա­նաց­ված քա­րոզ­չա­կան և անձ­նա­կան ոտ­նձ­գու­թյուն­նե­րը տե­ղա­վոր­վում են հան­րա­յին կյան­քում Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու դե­րա­կա­տա­րու­թյան բարձ­րաց­ման առն­չու­թյամբ ԱՄՆ պետ­քար­տու­ղա­րու­թյան հն­չեց­րած մտա­հո­գու­թյան տրա­մա­բա­նու­թյան մեջ:
Ա­ռայ­սօր Արևմուտ­քի ջան­քե­րը Հա­յաս­տա­նում ա­վան­դա­կան ըն­տա­նե­կան ըն­կա­լում­նե­րի ու քրիս­տո­նեա­կան բա­րո­յա­կա­նու­թյան նեն­գա­փոխ­ման, այ­լա­սե­րում­նե­րի օ­րի­նա­կա­նաց­ման, դրանց՝ որ­պես նորմ, ամ­րագր­ման գոր­ծում ո­րո­շա­կի չա­փով չե­զո­քաց­վել են առ­կա դի­մադ­րու­թյան շնոր­հիվ: Սա­կայն այ­սօր­վա նոր ի­րո­ղու­թյուն­նե­րի առ­կա­յու­թյան պայ­ման­նե­րում դա այլևս բա­վա­րար չէ:
Գնա­հա­տե­լով բո­լոր մար­տահ­րա­վեր­նե­րը և առ­կա սպառ­նա­լիք­նե­րը, ար­ձա­նագ­րում ենք, որ տա­րի­ներ շա­րու­նակ պե­տա­կան և ազ­գա­յին ինս­տի­տուտ­նե­րի դեմ ի­րա­կա­նաց­վող այդ գոր­ծըն­թաց­նե­րը չհայ­տա­րար­ված պա­տե­րազ­մի դրսևո­րում­ներ են՝ ուղղ­ված ա­վան­դա­կան ըն­տա­նի­քի, հայ մար­դու ազ­գա­յին ինք­նու­թյան և բա­րո­յա­կա­նու­թյան, Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու, դրա հոգևոր սպա­սա­վոր­նե­րի, քրիս­տո­նյա­նե­րի, քրիս­տո­նեա­կան ար­ժե­հա­մա­կար­գի դեմ:
Սա մեզ պար­տադր­ված կե­նաց-մա­հու պա­տե­րազմ է: Մենք հս­տակ գի­տակ­ցում ենք, որ այդ պա­տե­րազ­մը մե­զա­նից յու­րա­քան­չյու­րի հա­մար Հայ­րե­նա­կան է, նոր Ա­վա­րայր: ՈՒս­տի Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան յու­րա­քան­չյուր քա­ղա­քա­ցի, յու­րա­քան­չյուր ըն­տա­նիք ի­րա­վունք ու­նի և պար­տա­վոր է դի­մե­լու ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թյան՝ պաշտ­պա­նե­լու մեր Հայ­րե­նիքն ու Ե­կե­ղե­ցին, հա­վատն ու ըն­տա­նի­քը, ար­ժեք­նե­րը, մեր ինք­նու­թյու­նը, ազ­գա­յին-հոգևոր ար­ժե­հա­մա­կար­գը, բա­րո­յա­կա­նու­թյու­նը, ար­ժա­նա­պատ­վու­թյունն ու պա­տի­վը:
Եվ մենք հա­վա­տում ենք, որ մեզ պար­տադր­ված այս պա­տե­րազ­մում ի­րա­կան ազ­գան­վեր ու­ժե­րի միա­բա­նու­թյամբ, մեր Տեր Աստ­ծո ա­ռաջ­նոր­դու­թյամբ, օգ­նու­թյամբ ու զո­րու­թյամբ մենք հաղ­թե­լու ենք»:
Հայ­կա­կան ար­ժեք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան «Կամք» հա­սա­րա­կա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյան հիմ­նա­դիր Վա­հագն Չա­խա­լյա­նը նույն­պես այն կար­ծի­քին է, որ հայ ա­վան­դա­կան ըն­տա­նի­քը միշտ էլ կա­րիք ու­նե­ցել է պաշտ­պա­նու­թյան, և այ­սօր ե­թե նման մո­դե­լով հայ ըն­տա­նի­քը հա­սել է մեզ, շնոր­հիվ նրա է, որ մեր նախ­նի­նե­րը լավ գի­տակ­ցե­լով, թե հայ ա­վան­դա­կան ըն­տա­նի­քը որ­քան կարևոր է ազ­գի հա­րատևու­թյունն ա­պա­հո­վե­լու հա­մար, ա­մեն գնով պաշտ­պա­նել են մեր ըն­տա­նիք­նե­րի ա­վան­դա­կան մո­դե­լը:
«Այ­սօր ա­վե­լի շատ է վտանգ­ված հայ ա­վան­դա­կան ըն­տա­նի­քը, ո­րով­հետև 2018 թվա­կա­նի հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո գլո­բա­լիստ­նե­րը և հե­ղա­փո­խու­թյան մաս­նա­կից­նե­րից ԼԳԲՏ հա­մայն­քը հայտ ներ­կա­յաց­րին, թե քա­նի որ ի­րենք փայ ու­նեն կա­տար­վա­ծում, հետևա­բար և դրա ար­դյուն­քում նույն­պես պետք է ի­րենց մաս­նա­բա­ժի­նը և ար­տո­նու­թյունն ու­նե­նան ընդ­հա­նուր քա­ղա­քա­ցի­նե­րի հա­մե­մատ,- մեզ հետ զրույ­ցում ա­սաց Վա­հագն Չա­խա­լյա­նը:- Ա­վե­լին` նրանք պա­հան­ջում են, որ ի­րենց այդ ա­ռա­վե­լու­թյունն ամ­րագր­վի Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան օ­րեն­սդ­րու­թյան մեջ Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րաց­մամբ, մի շարք օ­րենք­նե­րի ըն­դուն­մամբ: Այս փաս­տից, ինչ­պես նաև այլ ի­րո­ղու­թյուն­նե­րից ել­նե­լով, մենք զգում ենք, որ հայ ա­վան­դա­կան ըն­տա­նի­քի մո­դելն այ­սօր հար­վա­ծի տակ է»:
Վե­րոն­շյալ հան­րա­հա­վաք-եր­թը որ­քան էլ իր անհ­րա­ժեշ­տու­թյամբ, նպա­տա­կադր­մամբ, բարձ­րաց­րած հար­ցե­րով կարևոր, խո­շոր մի թե­րու­թյուն ու­ներ` սա­կա­վա­մարդ էր: Պատ­ճա­ռը կազ­մա­կերպ­չա­կան թե­րա­ցումն էր, բայց ա­ռա­վե­լա­պես մարդ­կանց ան­տար­բե­րու­թյու­նը: Մար­դիկ մեր օ­րե­րում դար­ձել են ան­տար­բեր, ին­չը, ըստ քրիս­տո­նեու­թյան, մե­ծա­գույն մեղք է: Ա­վե­լորդ չեմ հա­մա­րում մեջ­բե­րել Երևա­նի Սուրբ Ան­նա ե­կե­ղե­ցում ս. թ. դեկ­տեմ­բե­րի 1-ին հա­վա­տա­վոր հո­տին ուղղ­ված տեր Զե­նոն քա­հա­նա Բար­սե­ղյա­նի զո­րա­վոր քա­րո­զից մի հատ­ված.
«Մենք, ար­դյոք, օ­րի­նակ ծա­ռա­յո՞ւմ ենք ի­րենց մեր գործ­նա­կան հա­վա­տով… Մենք, ար­դյոք, պայ­քա­րում և մա­քա­ռո՞ւմ ենք մեր հա­վատ­քի հա­մար, թե միայն խո­սում ենք, երբ որ կոչ է լի­նում ոտ­քի կանգ­նե­լու:
Այս վեր­ջերս, ե­թե չեմ սխալ­վում, այդ հա­մա­սե­ռա­մոլ­նե­րի հետ կապ­ված մի քա­նի ան­գամ հա­վաք էր, քա­նի՞ հո­գի մաս­նակ­ցեց այդ հա­վաք­նե­րին… Մի՞­թե Հա­յաս­տա­նյայց Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու հա­վա­տա­ցյալ­նե­րը 1ՕՕ հո­գի են, կամ 2ՕՕ հո­գի են, կամ 1000 հո­գի են: Մենք շատ ենք և մենք զո­րա­վոր ենք, բայց մենք ա­ռա­վել սի­րում ենք խո­սել, քան թե գոր­ծել: Մե­ղադ­րել որևէ մե­կին պետք չէ, ա­մեն մե­կը իր գործն ու­նի ա­նե­լու, մենք չենք ո­րո­շում ի­րենց ի­րա­վուն­քը կամ մեր ի­րա­վուն­քը, նրանք ու­նեն ի­րենց ա­նե­լի­քը ա­նե­լու, մենք ու­նենք մեր ա­նե­լի­քը ա­նե­լու: Մեր ցան­կու­թյամբ ոչ մի բան չի փոխ­վի, բայց մեր հա­վատ­քով բխած ա­րար­քով և գործ­նա­կան հա­վատ­քով ա­մեն բան պի­տի փոխ­վի»:
Ինչ­պես նշեց Զե­նոն քա­հա­նա Բար­սե­ղյա­նը, Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցին այն զո­րա­վոր պատ­վարն է, ո­րը պա­հում է Հա­յոց հո­ղը ջր­հե­ղե­ղից ու միշտ է պա­հե­լու, բայց մենք էլ մեր գործ­նա­կան ներ­կա­յու­թյամբ այդ պատ­վա­րի հա­մար պետք է թի­կունք լի­նենք, որ­պես­զի ա­ռա­վել ամ­րու­թյուն տա մեզ, որ­պես­զի մենք էլ կա­րո­ղա­նանք մե՛ր կյան­քով, մե՛ր վար­քով, մե՛ր գոր­ծով, մե՛ր խոս­քով ա­մե­նուր քա­րո­զել Քրիս­տո­սին և պայ­քա­րել Քրիս­տո­սով:
Ար­թուր ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5313

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ