Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Պե­տու­թ­յու­նը հնա­րա­վոր է չկա­րո­ղա­նա իր պար­տա­վո­րու­թ­յուն­ներն ի­րա­կա­նաց­նել

Պե­տու­թ­յու­նը հնա­րա­վոր է չկա­րո­ղա­նա իր պար­տա­վո­րու­թ­յուն­ներն ի­րա­կա­նաց­նել
03.07.2020 | 00:51

«Ի­րա­տե­սը» իր նա­խորդ հա­մար­նե­րից մե­կում գրել էր, որ ՊԵԿ նախ­կին նա­խա­գահ Դա­վիթ Ա­նա­նյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նի գոր­ծում պա­կաս դե­րա­կա­տա­րում չի ու­նե­ցել այն, որ վեր­ջինս հաս­կա­ցել է, թե ա­ռա­ջի­կա­յում հար­կա­հա­վա­քու­թյան հետ կապ­ված մեծ խն­դիր­ներ են ծա­գե­լու, և կուժն ու կու­լան էլ իր գլ­խին է կոտր­վե­լու։ Ե­րեկ ար­դեն ՊԵԿ նոր նա­խա­գահ Էդ­վարդ Հով­հան­նի­սյա­նը հայ­տա­րա­րեց, որ «հար­կե­րի հա­վա­քագր­ման մա­սով մտա­հո­գու­թյուն­ներ կան` պայ­մա­նա­վոր­ված հա­մա­վա­րա­կի տա­րած­մամբ, ընդ­հա­նուր տն­տե­սա­կան շր­ջա­նա­ռու­թյան անկ­մամբ»: Այ­սինքն, մի կող­մից բազ­մա­թիվ բիզ­նես­ներ են փակ­վել, կա­ռա­վա­րու­թյան տվյալ­նե­րով, 71 հա­զար մարդ զրկ­վել է աշ­խա­տան­քից (ու դեռ ա­վե­լա­նում է այդ թի­վը), ներդ­րում­ներն իս­պառ բա­ցա­կա­յում են, մյուս կող­մից էլ ՊԵԿ-ը չի կա­րո­ղա­նում հար­կեր հա­վա­քագ­րել։ Այլ խոս­քով, տն­տե­սու­թյան հիմ­նա­կան շար­ժիչ­ներն ան­ջատ­ված են, բայց Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­ներն ի­րենց քա­ղա­քա­կան հաշ­վարկ­նե­րից չեն շեղ­վում։ Այս տեմ­պե­րով ա­ռա­ջի­կա­յում մեծ է հնա­րա­վո­րու­թյու­նը, որ պե­տու­թյու­նը չկա­րո­ղա­նա իր պար­տա­վո­րու­թյուն­ներն ի­րա­կա­նաց­նել, այն է՝ աշ­խա­տա­վարձ ու թո­շակ տալ։


Սա­կայն «հնա­րա­միտ» իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը, հա­մա­վա­րա­կի ֆո­նին, մտա­ծել են` ինչ­պես լց­նել բյու­ջեն։ «Քա­ղա­քա­ցին տու­գան­քի մա­տե­րիա» չէ հայ­տա­րա­րող իշ­խա­նու­թյու­նը հա­մա­վա­րա­կի դեմ պայ­քա­րի միակ «զեն­քը» քիչ չէ, դարձ­րել է դի­մա­կը, հի­մա էլ աջ ու ձախ բո­լո­րին տու­գա­նում է, բայց քա­նի որ տու­գան­քը կա­րող է քիչ լի­նել բյու­ջեի ճեղ­ված­քը փա­կե­լու հա­մար, գու­մա­րե­ցին նաև անձ­նագ­րի առ­կա­յու­թյու­նը։ ՈՒ օ­րա­կան մեր ոս­տի­կան­նե­րը տու­գա­նում են ու տու­գա­նում, բայց հա­մա­վա­րակն ա­վե­լի է «կա­տա­ղում»։ Սա­կայն Փա­շի­նյա­նի կա­ռա­վա­րու­թյունն ի­րեն դա­վա­ճա­նած կլի­ներ, ե­թե այս ծանր ի­րա­վի­ճա­կում հեր­թա­կան գլուխ­գոր­ծո­ցը մեջ­տեղ չբե­րեր. հի­մա էլ գույ­քա­հար­կի մա­սին օ­րեն­քը։ Ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան այս մեր բաս­տիո­նում բո­լո­րը պի­տի մաս­նակ­ցեն պե­տու­թյան կա­ռուց­մա­նը, կա­յաց­մա­նը, բյու­ջեն լց­նե­լուն։ Ով ինչ ու­նի, եզ ու մո­զի, տուն ու տա­նիք, գոմ ու դղյակ, պետք է պե­տու­թյա­նը մի բա­նով «մուծ­վի»։ Մինչ­դեռ ե­թե նպա­տակ կար հա­րուստ­նե­րին ի­րենց ու­նե­ցած պա­լատ­նե­րի չա­փով պար­տադ­րել բյու­ջե ա­վե­լի շատ գու­մար վճա­րել, կա­րող էին շքե­ղու­թյան հարկ սահ­մա­նել ա­ռայժմ, հե­տո «շեն ու լեն» օ­րե­րին մտա­ծել բո­լո­րի վզին գույ­քա­հարկ փա­թա­թե­լու մա­սին։


Ի դեպ, հի­շեց­նենք, որ ժա­մա­նա­կին շքե­ղու­թյան հար­կի մա­սին նա­խա­գիծ ԱԺ-ում շր­ջա­նա­ռու­թյան մեջ դր­վեց ու նախ­կին իշ­խա­նու­թյան հա­վա­նու­թյա­նը չար­ժա­նա­ցավ։ Այդ նա­խագ­ծով խե­լա­միտ ա­ռա­ջարկ­ներ էին ար­վում, ըստ ո­րի ան­շարժ և շար­ժա­կան թան­կար­ժեք գույք ու­նե­ցող­նե­րը պետք է ա­վե­լի շատ գույ­քա­հարկ վճա­րեին։ Այս ան­գամ էլ ե­թե թի­րախ­նե­րը ճիշտ ըն­տր­վեին, գու­ցե հաս­կա­նա­լի լի­ներ, բայց մար­դիկ զրկ­վել են աշ­խա­տան­քից, չգի­տեն վա­ղը հա­ցի փող կու­նե­նան, թե ոչ, գույ­քա­հարկ եք պա­հան­ջում որ ի՞նչ ա­նեք։ Սա­կայն սրանք ըն­դա­մե­նը բյու­ջեի մի փոքր ան­կյու­նը կլց­նեն, ա­սենք, կա­պա­հո­վեն պարգևավ­ճար­նե­րը, իսկ մեծ բե­ռը մնա­լու է դր­սի փո­ղե­րի վրա։


Բյու­ջեի ա­մե­նա­մեծ բա­ցը բնա­կա­նա­բար կփա­կի ար­տա­քին պարտ­քը, ո­րը մեր երկ­րում մեծ թա­փով զար­գա­ցող «ո­լորտն» է, թերևս զի­ջում է միայն վի­րու­սի տա­րած­ման տեմ­պե­րին։ Այս իշ­խա­նու­թյու­նը, որ նախ­կին­նե­րի գլ­խին «քար էր մա­ղում», երբ ա­մեն ան­գամ վար­կա­յին հա­մա­ձայ­նագ­րեր էին բեր­վում խոր­հր­դա­րան, այ­սօր մեծ հա­ճույ­քով օգտ­վում է այդ գոր­ծի­քից։ ՈՒ ե­թե ֆի­նան­սատն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժա­մի տա­րի­նե­րին կա­ռա­վա­րու­թյուն­նե­րից մե­կը գնաց այն քայ­լին, որ պե­տա­կան պարտք վերց­րեց և թո­շակ ու աշ­խա­տա­վարձ տվեց, ին­չի հա­մար հե­տա­գա­յում քն­նա­դա­տու­թյան մեծ չա­փա­բա­ժին վաս­տա­կեց, այ­սօր էլ պատ­մու­թյու­նը կրկն­վե­լու է, միայն մեկ տար­բե­րու­թյամբ, այն ժա­մա­նակ մեր պե­տու­թյան պարտ­քը 7 մի­լիարդ դո­լա­րից ա­վե­լի չէր։ ՈՒ ե­թե այն տա­րի­նե­րի ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը սի­րում էին ա­սել, թե դեռ չծն­ված ե­րե­խան հե­տա­գա­յում վարկ ու­նի փա­կե­լու, հի­մա ար­դեն կա­րե­լի է ա­սել, որ այդ ե­րե­խա­յի թոռն էլ է պե­տա­կան պարտք փա­կե­լու։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 13564

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ