Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Փա­շի­ն­յա­նը բա­ցար­ձակ զուրկ է պե­տա­կան մտա­ծե­լա­կեր­պից»

«Փա­շի­ն­յա­նը բա­ցար­ձակ զուրկ է պե­տա­կան մտա­ծե­լա­կեր­պից»
04.10.2019 | 00:42

Հա­յաս­տա­նի ներ­քին և ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, ըստ քա­ղա­քա­գետ ԳԱ­ԳԻԿ ՀԱՄ­ԲԱ­ՐՅԱ­ՆԻ, տա­պալ­ված է։ Քա­ղա­քա­գե­տը մեզ հետ զրույ­ցում ներ­կա­յաց­րեց այն պատ­ճառ­նե­րը, ո­րոնք նրան նման եզ­րա­հանգ­ման հիմ­քեր են տվել։

-Հա­յաս­տա­նում կա­յա­ցավ ԵԱՏՄ բարձ­րա­գույն տն­տե­սա­կան խոր­հր­դի նիս­տը։ Կու­լի­սա­յին տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րը կար­ծես ա­վե­լի հե­տաքր­քիր էին։ Ի՞նչ կա­ռանձ­նաց­նեք այս նիս­տից։
-Բուն նիստն ան­ցավ այն­պես, ինչ­պես սո­վո­րա­բար միշտ անց­նում է։ Ի­հար­կե, ող­ջու­նե­լի էր, որ ԵԱՏՄ-ի ան­դամ բո­լոր եր­կր­նե­րը ներ­կա­յաց­ված էին բարձր մա­կար­դա­կով, մենք հյու­րըն­կա­լել էինք Ի­րա­նի նա­խա­գա­հին, Սին­գա­պու­րի վար­չա­պե­տին, Մոլ­դո­վա­յի նա­խա­գա­հին։ Նիս­տը մի մար­դու աշ­խա­տանք չէ, բազ­մա­թիվ մար­դիկ են աշ­խա­տել, որ այդ նիս­տը լավ անց­նի։ Բո­լո­րը նա­խա­պես գի­տեին, թե ինչ փաս­տաթղ­թեր պի­տի ստո­րագ­րեն։ Ա­ռա­վել ու­շագ­րավ էր կու­լիս­նե­րում կա­տար­վո­ղը, մաս­նա­վո­րա­պես մեզ ա­ռա­վել հե­տաքր­քիր էր ղե­կա­վար­նե­րի վար­քա­գի­ծը։ Նախ պետք է նշեմ, որ Վլա­դի­միր Պու­տի­նը շնոր­հա­կա­լու­թյուն չհայտ­նեց Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին և ան­ձամբ Փա­շի­նյա­նին՝ նիս­տը բարձր մա­կար­դա­կով անց­կաց­նե­լու հա­մար, ինչ­պես դա ա­րե­ցին բո­լոր եր­կր­նե­րի ղե­կա­վար­նե­րը։ Պու­տինն իր ե­լույ­թի վեր­ջում ըն­դա­մե­նը լղոզ­ված հայ­տա­րա­րու­թյուն ա­րեց, թե շնոր­հա­կալ է գոր­ծըն­կեր­նե­րին՝ բարձր մա­կար­դա­կով նիստն անց­կաց­նե­լու հա­մար։ Երկ­րորդ էա­կան հան­գա­ման­քը. իշ­խա­նա­կան մա­մու­լը և իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, որ ա­վե­լի շատ Ֆեյս­բու­քում են, քան ի­րենց աշ­խա­տա­սե­նյա­կում գործ ա­նե­լիս, մեծ հրճ­վան­քով ար­ձա­նագ­րում էին, որ Փա­շի­նյա­նը միակն է Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վար­նե­րից, որ Պու­տի­նին օ­դա­նա­վա­կա­յա­նում չդի­մա­վո­րեց։ Բայց այդ է­ֆո­րիան կարճ տևեց. Փա­շի­նյա­նը գնաց օ­դա­նա­վա­կա­յան ճա­նա­պար­հե­լու Պու­տի­նին։ Նա միակն էր Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վար­նե­րից, որ չդի­մա­վո­րեց Պու­տի­նին, բայց բո­լոր նախ­կին ղե­կա­վար­նե­րի պես ճա­նա­պար­հեց ՌԴ ղե­կա­վա­րին։ Այդ «դու­խով» ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը շատ կարճ տևեց։ Երկ­րորդ կարևոր ի­րա­դար­ձու­թյու­նը, որ մթագ­նեց ԵԱՏՄ նիս­տը, Պու­տի­նի և Բել­լա Քո­չա­րյա­նի հան­դի­պումն էր Ռու­սաս­տա­նի դես­պա­նա­տա­նը։ Սա ևս մեկ ա­պա­ցույց է, որ Փա­շի­նյա­նի հենց քթի տակ ա­նում են այն, ինչ ու­զում են։ Սա ևս մեկ ու­ղերձ է Փա­շի­նյա­նին, որ ոտքն իր վեր­մա­կի չա­փով մեկ­նի, զուսպ լի­նի հռե­տո­րա­բա­նու­թյան մեջ։ Պու­տի­նի հետ Փա­շի­նյա­նի երկ­րորդ հան­դի­պու­մը, որ տե­ղի ու­նե­ցավ օ­դա­նա­վա­կա­յա­նում, կար­ծում եմ, Փա­շի­նյա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ էր, քա­նի որ նա ար­դեն տե­ղե­կաց­ված է ե­ղել, որ ՌԴ դես­պա­նա­տա­նը նման հան­դի­պում է ե­ղել։ Դե գի­տենք Փա­շի­նյա­նին, նա շատ է սի­րում լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րով տե­ղե­կու­թյուն­ներ հրա­պա­րա­կել, որն ա­նում է նախ իր ֆեյս­բու­քյան է­ջով։ Ա­ռա­ջին հան­դի­պու­մը Պու­տի­նի հետ փայ­լուն գնա­հա­տեց, իսկ օ­դա­նա­վա­կա­յա­նում երկ­րորդ հան­դի­պու­մից 1-րո­պեա­նոց տե­սա­հո­լո­վակ էր հրա­պա­րա­կել։
-Հի­մա ՌԴ-ի հետ մեր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը փայ­լու՞ն են, թե՞ չէ։
-Փայ­լուն հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի մա­սին ոչ թե Փա­շի­նյա­նը պետք է ա­սի, այլ գոր­ծըն­թաց­նե­րը ցույց տան։ Հա­սա­րա­կու­թյան հա­մար փայ­լուն կլի­նի, ե­թե լուծ­վեն մի շարք խն­դիր­ներ։ Հի­մա տե­ղե­կու­թյուն­ներ են տա­րած­վում, որ ՌԴ-ում հա­յաս­տան­ցի­նե­րի վա­րոր­դա­կան ի­րա­վուն­քի վկա­յա­կան­նե­րը չեն ճա­նաչ­վե­լու, այ­սինքն մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րը չեն կա­րող վա­րորդ լի­նել այն­տեղ։ Խայ­տա­ռակ վի­ճակ է Վե­րին Լար­սում, տար­բեր տվյալ­նե­րով Հա­յաս­տան ուղղ­վող բեռ­նա­տար­նե­րի շա­րա­սյունն այն­քան է եր­կա­րել, որ հա­սել է Պյա­տի­գորսկ։ Երբ այս ու այլ կար­գի հրա­տապ խն­դիր­ներ լուծ­վեն, այդ ժա­մա­նակ կա­րող ենք խո­սել փայ­լուն հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի մա­սին։ Քա­նի դեռ այս խն­դիր­նե­րը կան, ո­րոնց գու­մար­վում են նո­րեր, փայ­լուն հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի մա­սին խո­սելն ա­վե­լորդ է։ Ընդ­հան­րա­պես Փա­շի­նյա­նը բա­ցար­ձակ զուրկ է պե­տա­կան մտա­ծե­լա­կեր­պից և ըն­դա­մենն իր անձ­նա­կան վրեժխ­նդ­րու­թյունն է ա­ռաջ տա­նում։ Սին ար­դա­րա­դա­տու­թյուն փնտ­րե­լով, Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նին հետ վե­րա­դարձ­րեց քա­ղա­քա­կան աս­պա­րեզ ու դարձ­րեց հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի կարևոր գոր­ծոն։ Իսկ Ռու­սաս­տանն այս ա­մե­նից շատ հմ­տո­րեն օգտ­վում է։ Փա­շի­նյանն ա­նընդ­հատ փոր­ձում է պաշ­տո­նա­կան Մոսկ­վա­յին հա­մո­զել, որ ինքն ա­վե­լի ռու­սա­մետ է, քան Հա­յաս­տա­նի նա­խորդ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը։ Փա­շի­նյա­նը Հա­յաս­տա­նի ե­զա­կի ղե­կա­վար­նե­րից է, որն այն աս­տի­ճան ռու­սա­մե­տու­թյուն ցու­ցա­բե­րեց, որ Սի­րիա ու­ղար­կեց զո­րա­խումբ, ո­րի պատ­ճա­ռով մեր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը ԱՄՆ-ի հետ կտ­րուկ վա­տա­ցան։ Սրա հետևան­քը ե­ղավ այն, որ ԱՄՆ-ում ևս նա ար­հա­մարհ­վեց։
-Փա­շի­նյա­նի ԱՄՆ կա­տա­րած այ­ցը տա­պալ­վա՞ծ եք հա­մա­րում։
-Ան­շուշտ, 35-հո­գա­նոց պատ­վի­րա­կու­թյամբ Հա­յաս­տա­նի ա­ռաջ­նոր­դը մեկ­նել է ԱՄՆ (դեռ մի կողմ եմ թող­նում չար­թե­րա­յին չվեր­թի գու­մա­րը՝ 348 հա­զար ԱՄՆ դո­լար, բայց ամ­բող­ջու­թյամբ շուրջ 1 մլն դո­լար է նս­տել այդ այ­ցը հար­կա­տու­նե­րիս վրա) ու ի՞նչ է ա­րել։ Հան­րա­հա­վաք է ա­րել Լոս Ան­ջե­լե­սում, ընդ ո­րում, ա­սում էին` 35 հա­զար հայ է մաս­նակ­ցե­լու, բայց, ըստ ԱՄՆ լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի, 10 հա­զար մարդ էր հա­վաք­վել։ Հան­դի­պել է ըն­դա­մե­նը Կա­լի­ֆոռ­նիա­յի նա­հան­գա­պե­տի, Լոս Ան­ջե­լե­սի քա­ղա­քա­պե­տի հետ և ՄԱԿ-ում ե­լույթ է ու­նե­ցել։ ՈՒ այս ա­մե­նի հա­մար 35-հո­գա­նոց պատ­վի­րա­կու­թյա՞մբ մեկ­նել ԱՄՆ։ Կամ գնա­ցել էր Սան Խո­սե Սի­լի­կո­նյան հո­վիտ ու հան­դի­պել «Սի­նոփ­սի­սի» նա­խա­գա­հին, ո­րի հետ հան­դի­պումն այն­քան էլ պար­տա­դիր չէր, քա­նի որ այդ կազ­մա­կեր­պու­թյան ճյու­ղը 2004-ից գոր­ծում է Հա­յաս­տա­նում։ Ե­թե այդ­քան գու­մար ես ծախ­սում ու գնում ես ԱՄՆ, առն­վազն պետ­քար­տու­ղա­րու­թյու­նում կամ Սպի­տակ տա­նը ծան­րակ­շիռ հան­դի­պում­ներ պետք է ու­նե­նաս։ Այս տա­պալ­ված այ­ցի պատ­ճառ­նե­րից մեկն էլ այն էր, որ Հա­յաս­տա­նը ցու­ցա­բե­րեց գեր­ռու­սա­մե­տու­թյուն և խա­ղա­ղա­րար­ներ ու­ղար­կեց Սի­րիա։ Նույ­նիսկ Լոս Ան­ջե­լե­սի հան­րա­հա­վա­քին 53 սե­նա­տոր­նե­րից ու կոնգ­րե­սա­կան­նե­րից ըն­դա­մե­նը մեկն էր ներ­կա՝ թունդ հա­կաթ­րամ­փա­կան Ա­դամ Շի­ֆը։
-Ստաց­վում է՝ մեր ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը և Արևմուտ­քում, և Ռու­սաս­տա­նում, և ԵՄ-ում չի ըն­դուն­վում։ Ի վեր­ջո, ու՞ր է մեզ տա­նում մեր ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը։
-Հաշ­վի առ­նե­լով Փա­շի­նյա­նի ան­հաս­կա­նա­լի վար­վե­լա­գի­ծը, դժ­վար է ա­սել, թե ուր ենք գնում։ Ե­թե նախ­կի­նում Սերժ Սարգ­սյա­նի պատ­ճա­ռով մեր ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը բա­ցա­հայտ տա­պալ­վեց, քա­նի որ մենք սկ­սե­ցինք սի­լի­բի­լի ա­նել ԵՄ-ի հետ, հե­տո մեզ պար­տադ­րե­ցին մտ­նել ԵԱՏՄ, ու մեր կոմպ­լե­մեն­տար քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից ո­չինչ չմ­նաց, այ­սօր­վա ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից ընդ­հան­րա­պես ո­չինչ չենք կա­րող հաս­կա­նալ։ Ե­թե ԵԱՏՄ մտ­նե­լով, քիչ թե շատ լավ հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ ու­նեինք ՌԴ-ի հետ, հի­մա վատ հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ ու­նենք, չնա­յած Փա­շի­նյա­նը ռուս-հայ­կա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը հա­մա­րում է փայ­լուն, բայց դա ըն­դա­մե­նը լի­րի­կա է։ Վատ են հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը ԱՄՆ-ի հետ, ո­րը երևաց նա­խօ­րեին տա­պալ­ված այ­ցով։ Որ­քան էլ ի­րենք ա­սեն, թե հան­դի­պում­ներ ծրագր­ված չեն ե­ղել, հարց՝ 35-հո­գա­նոց պատ­վի­րա­կու­թյունն ի՞նչ էր ա­նում այն­տեղ։ Ե­թե հան­դի­պում չկար, 2-3 հո­գով գնա­լը լրիվ բա­վա­րար էր։ Եվ «ա­նօդ» հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ ու­նենք ԵՄ-ի հետ։
-Գու­ցե օ­րա­կար­գի բա­ցա­կա­յու­թյու՞նն է պատ­ճա­ռը, որ մեր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը ոչ մի ուղ­ղու­թյամբ չեն զար­գա­նում։
-Փա­շի­նյա­նի հա­մար պե­տա­կան շա­հեր գո­յու­թյուն չու­նեն, նա այդ մտա­ծե­լա­կեր­պից զուրկ է։ Նրա մոտ զուտ անձ­նա­կան շահն է, վրեժխ­նդ­րու­թյու­նը, սե­փա­կան թի­մի բա­րե­կե­ցու­թյունն ա­պա­հո­վե­լը։ Պե­տա­կան շա­հի մա­սին այս պա­հին ոչ մի խոսք չկա։ Փա­շի­նյա­նը մտա­ծում է, որ ին­քը շատ ճար­պիկ է, բայց չի մտա­ծում, որ գործ ու­նի կայս­րու­թյուն­նե­րի հետ, ո­րոնք իր այ­սօր­վա ա­րա­ծը «ցածր դա­սա­րան­նե­րում» են ան­ցել։
-Անդ­րա­դառ­նա­լով ներ­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյա­նը, այս­տեղ ի՞նչ է կա­տար­վում, 1,5 տա­րի ա­ռաջ 70 տո­կոս վս­տա­հու­թյան քվե ու­նե­ցող ուժն այ­սօր հա­կա­սու­թյուն­նե­րի, պաշ­տո­նան­կու­թյուն­նե­րի մեջ է, ի՞նչ է կա­տար­վում թի­մում։
-Պե­տա­կան մտա­ծե­լա­կեր­պի բա­ցա­կա­յու­թյուն ոչ միայն Փա­շի­նյա­նը, այլև նրա թի­մա­կից­նե­րը ու­նեն։ Փա­շի­նյա­նի ձևա­վո­րած թի­մը բազ­մաբևեռ է։ Այն ա­ջաբ­սան­դա­լը, խայ­տա­ռակ ան­հա­մա­ձայ­նու­թյուն­նե­րը, որ կան նրա թի­մում, Փա­շի­նյա­նը փոր­ձում է ներ­կա­յաց­նել որ­պես ներ­կու­սակ­ցա­կան ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյուն։ Ի­րա­կա­նում այդ­պես չէ։ Սա է պատ­ճա­ռը, որ նրա թի­մում մե­կը մյու­սի դեմ բա­ցա­հայտ պայ­քար է տա­նում, ա­մե­նա­վեր­ջին վի­րա­վո­րանք­ներն են հասց­նում և դրա­նով խախտ­վում է ներ­քին հա­վա­սա­րակշ­ռու­թյու­նը, իսկ Փա­շի­նյանն այս ա­մե­նին իբր նոր­մալ է վե­րա­բեր­վում։ Իսկ ընդ­հան­րա­պես ներ­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճակն ամ­բող­ջո­վին ար­տա­ցո­լում է այն, ինչ տե­ղի է ու­նե­նում Փա­շի­նյա­նի կա­ռա­վա­րու­թյու­նում։
-Խոր­հր­դա­րան ե­կան ե­րի­տա­սարդ պատ­գա­մա­վոր­ներ, ո­րոնք վս­տա­հեց­րին, թե հա­սա­րա­կու­թյան հույ­սերն ար­դա­րաց­նե­լու են։ Այ­նինչ այ­սօր նրանք ու­րիշ գոր­ծե­րով են զբաղ­ված. նրան­ցից մե­կը, օ­րի­նակ, շատ է սի­րում լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րին ա­նընդ­հատ «դա­տել»։ Ինչ­պե՞ս եք գնա­հա­տում այս խոր­հր­դա­րա­նի աշ­խա­տան­քը։
-Նախ հե­ղա­փո­խա­կան շր­ջա­նում ա­րագ ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ անց­կաց­նե­լը շատ սխալ էր, ո­րով­հետև հետ­հե­ղա­փո­խա­կան էյ­ֆո­րիան շատ մեծ էր այդ ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում։ Խոր­հր­դա­րա­նը, որ ձևա­վոր­վեց, չէր կա­րող ար­տա­ցո­լել այն քա­ղա­քա­կան պատ­կե­րը, ո­րը կլի­ներ մեկ տա­րի հե­տո։ Սրա­նով է պայ­մա­նա­վոր­ված, որ խոր­հր­դա­րա­նի մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյու­նից է, բայց այդ քա­ղա­քա­կան ու­ժի վար­կա­նի­շը բա­վա­կան նվա­զել է։ Դրա պատ­ճա­ռով էլ այ­սօր խոր­հր­դա­րա­նում ձևա­վոր­ված պատ­կե­րը չի ար­տա­ցո­լում հա­սա­րա­կա­կան տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րը։ Պա­տա­հա­կան չէր, որ Փա­շի­նյա­նը խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րը շուտ կազ­մա­կեր­պեց։ Մինչ­դեռ նախ­կին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի հետ այլ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն ու­ներ, որ ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ կլի­նեն 2019-ի մա­յի­սին։ Դրա հա­մար ան­ցյալ տա­րի այս օ­րե­րին ֆորս­մա­ժո­րա­յին ի­րա­վի­ճակ ստեղ­ծեց և ազ­գա­յին հա­մա­ձայ­նու­թյան կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ցրեց, խոր­հր­դա­րա­նին էլ ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ պար­տադ­րեց։ Ինչ վե­րա­բե­րում է Փա­շի­նյա­նի թի­մին, 80-90 տո­կո­սը դի­լե­տանտ­ներ են, փաստ, ինչն ա­մենևին էլ կապ չու­նի նրանց ե­րի­տա­սարդ լի­նե­լու կամ երբևէ պաշ­տոն չու­նե­նա­լու հետ։ Մեծ մա­սը տար­րա­կան անգ­րա­գետ­ներ են, մե­կու­կես տա­րի զբա­ղեց­նե­լով պաշ­տոն­ներ, մինչև հի­մա փոր­ձում են ա­պա­ցու­ցել, որ դեռ սո­վո­րում են։ Հա­յաս­տա­նը շա­րու­նա­կում է մնալ լա­բո­րա­տոր ճագարի դերում, ո­րի վրա նրանք կա­ռա­վա­րել են սո­վո­րում։ Փա­շի­նյա­նը պետք է պա­տաս­խա­նի, թե ընդ­հան­րա­պես ինչ գործ ու­նեն նման պատ­գա­մա­վոր­նե­րը խոր­հր­դա­րա­նում, երբ եր­կու հո­դա­բաշխ նա­խա­դա­սու­թյուն չեն կա­րող կազ­մել, կա­րող են կո­կե­տու­թյուն ա­նել ԱԺ-ի մոտ՝ շո­ղո­քոր­թե­լով Փա­շի­նյա­նին։
-Ի դեպ, այս խոր­հր­դա­րա­նը, այս ո­րա­կով ե­րեկ քն­նար­կեց ՍԴ նա­խա­գահ Հրայր Թով­մա­սյա­նի լիա­զո­րու­թյուն­նե­րը դա­դա­րեց­նե­լու նա­խա­գի­ծը։ Ինչ­պի­սի՞ն է Ձեր դիր­քո­րո­շումն այս հար­ցում։
-ԱԺ-ն որևէ ի­րա­վա­սու­թյուն չու­նի ազ­դե­լու ՍԴ-ի վրա։ Ինձ հա­մար շատ զար­մա­նա­լի է, թե ինչ ի­րա­վուն­քով է խոր­հր­դա­րանն իր քի­թը մտց­նում դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյան գոր­ծե­րի մեջ։ Թող Փա­շի­նյանն ու իր թի­մա­կից­նե­րը եր­բեք չմո­ռա­նան, որ ժա­մա­նա­կին ի­րենց կող­մից հո­վա­նա­վոր­վող Վա­հե Գրի­գո­րյա­նը տար­բեր ա­մ­բիոն­ներ օգ­տա­գոր­ծում էր, ա­պա­ցու­ցե­լու, որ Ար­մեն Սարգ­սյանն ա­պօ­րի­նի է զբա­ղեց­նում ՀՀ նա­խա­գա­հի պաշ­տո­նը։ Լավ կլի­նի, հի­մա էլ նա դրա հետ կապ­ված իր բա­ցատ­րու­թյուն­նե­րը տա, թե ին­չու է փո­խել իր դիր­քո­րո­շու­մը։ ԱԺ-ի այս նա­խագ­ծով ար­ձա­նագր­վում է իշ­խա­նու­թյան ճյու­ղե­րի հա­վա­սա­րակշ­ռու­թյան կոպ­տա­գույն խախ­տում։
-Ո՞րն է ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում ել­քը։
-Ար­տա­հերթ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րի անց­կա­ցում։ Փա­շի­նյա­նը ի­րեն հա­մա­րում է ժո­ղովր­դի վար­չա­պետ, բայց չի տես­նում, որ այդ ժո­ղովր­դի մի ստ­վար հատ­ված բա­ցա­հայտ դժ­գոհ է նրա վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից։ Այս ի­րա­վի­ճա­կը վտան­գա­վոր է մեզ հա­մար, մենք չենք կա­րող մեզ թույլ տալ այս­պի­սի ան­հաս­կա­նա­լի ու տա­պալ­ված ար­տա­քին ու ներ­քին քա­ղա­քա­կան «ճո­խու­թյուն­ներ»։ Իսկ Ադր­բե­ջա­նը իր ռազ­մա­վա­րա­կան գոր­ծըն­կե­րոջ հետ սպա­սում է, թե երբ է Հա­յաս­տա­նում ներ­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճակն ա­ռա­վել սր­վե­լու, որ անց­նի կոնկ­րետ գոր­ծի։
Զրույցը՝ Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 5112

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ