Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Պե­տու­թ­յան ղե­կա­վա­րը չի կա­րող մե­նակ լի­նել ու չվա­խե­նալ դրա­նից

Պե­տու­թ­յան ղե­կա­վա­րը չի կա­րող մե­նակ լի­նել ու չվա­խե­նալ դրա­նից
19.05.2020 | 00:43
Ար­դեն կաս­կած չկա, որ վի­րու­սը վե­րահս­կո­ղու­թյու­նից վա­ղուց դուրս է ե­կել, և հի­մա ա­մեն ինչ ինք­նա­հո­սի է մատն­ված։ Ոչ միայն կան­խար­գե­լիչ աշ­խա­տանք­նե­րը, կա­րան­տի­նա­յին շր­ջանն էին անպ­տուղ ու բաց­թո­ղում­նե­րով լի, այլև վտան­գի հան­դեպ իշ­խա­նու­թյան ան­պա­տաս­խա­նա­տու վե­րա­բեր­մուն­քը չա­փա­զանց մեծ էր։ Ժա­մա­նա­կին քա­մահ­րան­քով ու ցի­նիկ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով կո­րո­նա­վի­րու­սը դի­մա­վո­րած Հա­յաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թյունն այ­սօր չի կա­րո­ղա­նում ան­գամ հա­սա­րակ հս­կո­ղու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նել ծե­րա­նոց­նե­րում, որ վա­րակն այն­տեղ միան­գա­մից 40 մար­դու չթի­րա­խա­վո­րի։ ՈՒ մինչ մեր հարևան Վրաս­տա­նում «եր­ջա­նիկ պա­տա­հա­կա­նու­թյամբ» ե­րեկ ար­ձա­նագր­վել էր ըն­դա­մե­նը 6 նոր վի­րու­սա­կիր, մեզ մոտ նոր ռե­կորդ սահ­ման­վեց՝ 351 նոր վա­րա­կա­կիր։ Սա­կայն մեր կա­ռա­վա­րու­թյու­նը, պա­րե­տա­տու­նը հան­գիստ, ան­վր­դով սպա­սում են, թե երբ ենք աշ­խար­հի մա­կար­դա­կով վա­րակ­ված­նե­րի թվով բարձր հո­րի­զո­նա­կան­ներ զբա­ղեց­նե­լու։ Գու­ցե հե­տա­գա­յում դա էլ 100 փաս­տե­րից մե­կում ընդգրկվի։
Ե­րեկ­վա տվյալ­նե­րը չհաշ­ված` վի­րու­սա­կիր­նե­րի ա­մե­նա­մեծ թիվն ար­ձա­նագր­վեց այն օ­րը, երբ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը 100 «փաս­տով» ա­սու­լիս էր հրա­վի­րել։ Ար­ժե՞ հի­շեց­նել, որ ա­մեն ինչ «փաս­տի» ան­վան տակ ներ­կա­յաց­նե­լուց, «փու­չիկ» տե­ղե­կու­թյուն­նե­րը ձեռք­բե­րում հա­մա­րե­լուց ա­ռաջ նա նաև պի­տի բա­ցատ­րեր, թե այդ ինչ­պես ե­ղավ, որ վի­րու­սը «շան տեղ» դնող վար­չա­պետն այլևս ըն­դու­նակ չէ հո­գա­լու հան­րա­յին ա­ռող­ջու­թյան մա­սին։ Ինչ­պե՞ս է ստաց­վում, որ մեր ան­մի­ջա­կան հարևան Վրաս­տա­նին հա­ջող­վում է կտ­րուկ նվա­զեց­նել վի­րու­սա­կիր­նե­րի թի­վը, իսկ մեզ մոտ ի­րա­վի­ճակն ան­կա­ռա­վա­րե­լի է դառ­նում։ Սա­կայն Փա­շի­նյա­նին այլևս հե­տաքր­քիր չեն թվե­րը, 1000 վի­րու­սա­կիր էլ մեկ օ­րում ար­ձա­նագր­վի, դար­ձյալ մի ա­ներևա­կա­յե­լի բա­ցատ­րու­թյուն կգտն­վի։
Ողջ ա­սու­լի­սում կար մի նուրբ պահ, ո­րը մատ­նեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի այ­սօր­վա հո­գե­վի­ճա­կը, ո­րից էլ բխում են այն բո­լոր խն­դիր­նե­րը, ո­րոնց առջև այ­սօր կանգ­նած ենք։ Հար­ցին` ինչ­պե՞ս է ստաց­վել, որ ում հետ ճա­նա­պարհ է ան­ցել՝ լրագ­րող­ներ, ՀԱԿ, «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան», այ­սօր նրանց հետ խն­դիր­ներ ու­նի, ի պա­տաս­խան ա­սաց. «Եր­բեք չեմ վա­խե­ցել մե­նակ մնալ... շա­րու­նա­կում եմ չվա­խե­նալ մե­նակ մնալ»։ Սա ինք­նա­խոս­տո­վա­նու­թյուն է։ Ե­թե որ­պես քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ, լրագ­րող մե­նակ ես մնում քո հա­մոզ­մունք­նե­րի հետ, դա քո և այդ շր­ջա­նա­կի խն­դիրն է, բայց երբ երկ­րի ղե­կա­վարն է մե­նակ մնում, չկան թի­մա­կից­ներ, գա­ղա­փա­րա­կից­ներ, չկան գա­ղա­փար­ներ, նշա­նա­կում է եր­կի­րը դար­ձել է այդ մեկ մար­դու ցան­կու­թյուն­նե­րի ու պատ­կե­րա­ցում­նե­րի գե­րին։ Պե­տու­թյան ղե­կա­վա­րը չի կա­րող մե­նակ լի­նել ու դրա­նից չվա­խե­նալ։ Կա­ռա­վա­րու­թյան աշ­խա­տան­քը են­թադ­րում է թի­մա­յին մո­տե­ցում, մեկ մար­դը չի կա­րող գլուխ հա­նել ա­մեն ին­չից ու ա­մեն ինչ վե­րա­բե­րյալ ճիշտ ո­րո­շում կա­յաց­նել։ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն իր վեր­ջին ա­սու­լի­սում պա­տաս­խա­նեց բո­լոր քն­նա­դա­տու­թյուն­նե­րին՝ ցույց տա­լով ծա­ռա­ցած խն­դիր­նե­րի ա­կուն­քը։ Նա մե­նակ մնա­լուց չի վա­խե­նում, բայց չի էլ գի­տակ­ցում, որ դա իս­կա­կան դժ­բախ­տու­թյուն է պե­տու­թյան ղե­կա­վա­րի հա­մար։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5582

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ