Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Հայ ժողովրդի ողբերգությունը դարձավ նաև համաշխարհային գրականության անշրջելի էջերից մեկը»

«Հայ ժողովրդի ողբերգությունը  դարձավ նաև համաշխարհային  գրականության անշրջելի էջերից մեկը»
10.04.2015 | 00:08

«Մեր գրողը միշտ եղել է իր ժողովրդի կողքին: Հայ գրողը եղել է Հայ դատի պաշտպանը: Երբեմն մենք ազգային ցավը վերագրում ենք արևմտահայ գրողներին, որոնցից շատերը եղեռնի զոհ դարձան, բայց այս ցավը համազգային է»,- «Իրատես de facto» ակումբում ասաց բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ ԴԱՎԻԹ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆԸ, նշելով, որ հայ ժողովրդի ողբերգությունը դարձավ նաև համաշխարհային գրականության անշրջելի էջերից մեկը: Այս մտայնությունը խորացավ ու արտահայտվեց անգամ թուրք գրողների ստեղծագործության մեջ: Անունների շարքը, գրականագետի բնորոշմամբ, անսահման է: Եվ դեռ շատ է գրվելու այս մասին: «Կա՞ն գրողներ, որոնց ցեղասպանությանը նվիրված գործերը կարող են համաշխարհային հնչողություն ձեռք բերել» հարցը տարօրինակ համարեց. «Հովհաննես Թումանյան, Չարենց, Ֆրանց Վերֆել, Էդգար Հիլզենրաթ… բոլորն էլ նշանավոր դեմքեր են: Այլ հարց է, որ մեր գրողներից շատերը համաշխարհային ճանաչում չունեն՝ ոչ իրենց տաղանդի բերումով. մեր ժողովրդի տեղն աշխարհում կորած է, գրողն էլ հնչողություն չունի»:
«Թուրք հրատարակիչները հետաքրքրվել են եղեռնազոհ գրողների գործերով, անգամ առաջարկ է եղել ներկայացնելու նրանց մեկ ընդհանուր անթոլոգիայով: Ինչո՞վ եք բացատրում այդ հետաքրքրությունը». ի պատասխան մեր այս հարցին՝ Դավիթ Գասպարյանն ասաց, որ Թուրքիայում կա մի քանի Թուրքիա. «Կա եղեռնախում, արնախում, էրդողանային Թուրքիան, կան վաչկատուն ցեղերից սերվածները՝ բարակ վզով, փոքր գլխով իսկական թուրքերը: Բայց նրանց մեջ էլ կան օրինավոր, ճիշտ մարդիկ, ովքեր ուզում են իրենց պատմությունը ճանաչել: Նման քայլերին, ըստ իս, պետք է ընդառաջել»:
Թարգմանելու, ճանաչելի դարձնելու գործընթացներին գրականագետը դրական է վերաբերվում: «Սա նաև փոխադարձ ճանաչողության ձև է, ցավը մեղմելու տարբերակ,- ասաց նա, ապա նկատեց.- Պոլսում ապրած Վարուժանի, Սիամանթոյի, Ռուբեն Սևակի, Գրիգոր Զոհրապի պես քանի՞ գրող կա: Նրանք պիտի պարծենան նաև, որ այս մարդիկ ապրել են իրենց երկրում»:


Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Հ. Գ.- Զրույցը Դավիթ Գասպարյանի հետ՝ «Իրատեսի» առաջիկա համարներից մեկում։

Դիտվել է՝ 24922

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ