Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Անհամ, անհոտ, անգույն խորհրդարան

Անհամ, անհոտ, անգույն խորհրդարան
11.07.2017 | 01:14

Ժողովրդական խոսքն ասում է. «Մինչև չգա հետինը, չի հիշվի առաջինը»: Սա շատ բնորոշ է այսօրվա ԱԺ-ին։ Խորհրդարանի որակից դժգոհ են բոլորը` և՛ պատգամավորները, և՛ լրագրողները, և՛ հանրությունը: Քննարկումների մակարդակն այնքան է իջել, որ երբեմն չես հասկանում` օրինագծերի՞ մասին են խոսում, թե՞ խոսում են խոսելու համար: Այս խորհրդարանում կան, այսպես կոչված, «հնաբնակներ», որոնք երանությամբ են հիշում նախորդ գումարումների ԱԺ-ները և փաստում, որ ամեն հաջորդն ավելի վատ է, քան նախորդը, որակապես անհամեմատելի է: Ստացվում է` այսօրվա օրենսդիր մարմինը անկախ Հայաստանի ամենավատ ԱԺ-ն է, սակայն, որպես մխիթարանք, հիշենք Վարդան Այգեկցու հայտնի առակը. «Մի իշխան կար խիստ չար ու անիրավ, նույն քաղաքում ապրում էր մի այրի կին: Իշխանը հարկ պահանջելով նեղում էր նրան, և այրի կինն աղոթում էր, որ իշխանն ունենա խաղաղ ու երկար կյանք: Գնացին ասացին իշխանին, թե քեզ համար աղոթում է այրին, և իշխանը եկավ ու ասաց. «Ես քեզ բարիք չեմ արել, ով կին, դու ինձ համար ինչո՞ւ ես աղոթում»: Այրի կինն ասաց. «Քո հայրը վատ մարդ էր, ես անիծեցի, և նա մեռավ, դու նստեցիր նրա տեղը` շատ ավելի չար, և այժմ վախենում եմ, որ մեռնես, քո որդին քեզնից ավելի չար լինի»:


Ասել է` պետք է գոհ լինենք, որ այսպիսի անգույն խորհրդարան ունենք, հաջորդը սրանից ավելի վատը կարող է լինել: Չնայած, սրանից ավելի էլ ո՞ւր: ՀՀԿ-ն այդպես էլ չձերբազատվեց իր օլիգարխներից, նրանց գումարեց նախկին պաշտոնյաներին, որոնք ոչ մի կերպ խորհրդարանի հետ չեն «համադրվում», իրենք էլ են իրենց անհարմարավետ զգում: Հավանաբար դրանից է, որ առաջին հերթին սկսեցին աշխատասենյակների համար կռվով ու նորոգմամբ, որպեսզի «պատսպարվելու» հարմար միջավայր ունենան: Մինչդեռ խորհրդարանը քաղաքական հարթակ է ու պահանջում է ամենօրյա ակտիվ, բուռն քաղաքական գործընթացներ, բանավեճերի պատրաստ գործիչներ, ոչ թե դրանցից խուսափող «ապաստարանների բնակիչներ»:
Ընդդիմությունում առավել ծանր է վիճակը, մասնավորապես «Ծառուկյան» խմբակցությունում: Այս քաղաքական ուժում բոլորը բոլորից անտեղյակ են, չկա թիմ, կան փեսաներ, ընկերոջ աղջիկներ, ծանոթ-ընկերներ, որոնք այնքան ապաքաղաքական են, որ դժվար է նրանց պատգամավոր անգամ համարելը: Մի քանի նախկին պատգամավորներին հանած, «Ծառուկյանը» կարծես ակումբ լինի, որտեղ ով պատահի մտել ու ինչ պատահի անում է: Այս խմբից դժվար է սպասել լուրջ քաղաքական բանավեճեր ու հակաիշխանական «խելքը գլխին» ելույթներ:


Ի դեպ, այս խմբակցությունում ուշագրավ դրվագ էլ կա։ Սովորաբար թիկնապահները, այն էլ ԱԺ պատգամավորների, պետք է տղաներ լինեն, սակայն այս հարցում էլ «յուրահատուկ» է «Ծառուկյան» խմբակցությունը։ Հովիկ Աբրահամյանի որդուն` Արգամ Աբրահամյանին, խորհրդարան տանում-բերում է կին «թիկնապահը»։ Ամենուր նրան ուղեկցում է Աբրահամյանի զարմուհին` Կարինե Պողոսյանը։ «Մորքուրություն է անում»,- հեգնում են խորհրդարանում։
Հետաքրքիր ձևափոխման է ենթարկվել նաև «տարիքն առած» ՀՅԴ-ն (ինչ իմանար, որ օր ծերության պիտի օրենքից «գործ սարքելու» հոտ առնող երիտասարդի բերեին խորհրդարան): Այս խմբակցության նոր անդամներն առայժմ լուռ են, թե ինչ կասեն, կերևա առաջիկայում, իսկ առայժմ քաղաքական ուժի երեսը «սպիտակեցնում» են հնաբնակները` խմբակցության ղեկավարն ու քարտուղարը:
Առանձնանում է «Ելք» խմբակցությունը, որտեղ բավական ակտիվ երիտասարդներ են, որոնք դեռ քաղաքական ճանապարհ պետք է անցնեն, իսկ մինչ այդ Նիկոլ Փաշինյանն ու Էդմոն Մարուքյանը լոկոմոտիվի դեր են ստանձնել: Խմբակցությանն ու ԱԺ-ին դեռ չի ձուլվում «Հանրապետություն» կուսակցության ղեկավար Արամ Զ. Սարգսյանը:


Եթե ընդհանրացնենք, տարբեր խմբակցություններում մի քանի քաղաքական, ակտիվ պատգամավորներին չհաշված, այս գումարման ԱԺ-ն շատ անշուք ու անհետաքրքիր է, քննարկումները` խիստ մակերեսային, հարցերը` անբովանդակ: Սա այն դեպքում, որ երկրի կառավարման ղեկն անցել է խորհրդարանին, այն մարդկանց, որոնք չգիտեն էլ, թե իրենցից ինչ է կախված: Հաշվի առնելով ներկայիս պատկերը, դժվար է ասել` առաջիկա հինգ տարիներին ինչ արդյունք կարձանագրի այս գումարման խորհրդարանը: Հուսանք` Վարդան Այգեկցու հիշյալ առակը չի գործի, և ապագայում որակյալ օրենսդիր մարմին կունենանք:

Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 16336

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ