Իրատեսական ճանապարհը առողջ ուժերի համախմբումն է (իսկ ի՞նչ եղան Սևանն ու Չիբուխլուն)

Պարոն Համազասպյան, որքան կուզեք գրեք, որքան կուզեք փաստեր ի հայտ բերեք, միևնույն է, ոչինչ չի փոխվելու: Ինչու՞, որովհետև ոչ թե հնարավոր չէ փոխել պայմանները և երկիրը դուրս բերել ստեղծված վիճակից, այլ պարզապես հնարավոր չէ փոխել, որովհետև մեր երկրում չկա կառավարող այն անհատը, որն օժտված է դրական անհրաժեշտ որակներով և մտածում է մեկ բան` անել հնարավորն ու անհնարը և երկիրը դուրս բերել ստեղծված վիճակից: Օրինակ, ինչպե՞ս կարելի է Սուրեն Կարայանի մտածելակերպով նախարար ունենալ և երազել երկիրը նման վիճակից դուրս բերելու մասին: Ձեր հարցազրույցից մեջբերում եմ նրա ասած բառերը. «Մենք չունենք այն մասնագետները, տեխնիկան և տեխնոլոգիաները, որոնց պարագայում հնարավոր լինի նախագծել ու արտադրել շուկայի պահանջներին բավարարող ժամանակակից վերելակներ»: Նման տողերը կարդալուց հետո ակամայից հարցնում ես ինքդ քեզ, սա պետական պաշտոնյայի, նախարարի՞ պատասխան է, թե՞ «կացնային» մտածելակերպով փողոցային մեկի պատասխան է:

Հարգելի պարոն նախարար, եթե Ձեզ չեք հարգում, գոնե հարգեք այն մարդկանց, ովքեր մտածում են ուղեղով... Ի՞նչ է նշանակում «չունենք այն մասնագետները, տեխնիկան և տեխնոլոգիաները, որոնց պարագայում»… Դժվա՞ր է մեր օրերում մասնագետներ պատրաստել, տեխնոլոգիաներ ձեռք բերել և լուրջ արտադրություն կազմակերպել: Եթե նոր զարգացող խորհրդային երկիրը չուներ կադրեր և միջոցներ, բայց գտնում էր միջոցներ տեխնոլոգիաներ ձեռք բերելու, կադրեր պատրաստելու համար, ապա ի՞նչ պրոբլեմ կարող է լինել մեր երկրում, երբ տեխնիկական մտավորականության, այն էլ որակյալ մտավորականության պակաս չկա, իսկ անհրաժեշտ տեխնոլոգիան էլ, եթե ռազմական գաղտնիք չէ, պրոբլեմ չէ: Այստեղ գրագետ, ազնիվ, հայրենասեր և սեփական ես-ն ունեցող պաշտոնյայի կարիք կա։ Պարոն Կարայանի պատասխանը կարդալուց հետո կարելի է հաստատ ասել` նա իր տեղում չէ:
Հիմա հետ դառնամ և դառնացած հարցնեմ պարոն Համազասպյանին. «Ի՞նչ եք ուզում ճյուղային տնտեսական քաղաքականության վարչության աշխատող Նելլի Մկրտչյանից»: Մի՞թե այս երկրի երբեմնի հզոր տնտեսության քայքայումը Նելլիի նմաններն են կանխորոշել: ՈՒ՞ր են նայել նախկին բոլոր վարչապետները, չէ՞ որ նրանցից յուրաքանչյուրը համարվել է երկրի տնտեսության թիվ մեկ պատասխանատուն: Ինչ վերաբերում է այս կամ այն վարչապետի հանձնարարականին` ՀՀ կառավարությանն առընթեր պետական գույքի կառավարման վարչության պետին, ասեմ, որ հենց նման հանձնարարականներով են թոզ փչել ժողովրդի աչքին ու խաբել: Ինչ վերաբերում է վարչապետի հանձնարարականի` նախագահ Ռ. Քոչարյանի ձեռամբ 10.11.2003 թ. հաստատմանը, ասեմ… Բայց ավելի լավ է հիշեմ Մուրացանի հարցադրումը. «Ինչ եղան Սևանն ու Չիբուխլուն»... Նման հանձնարարականները ոչ այլ ինչ են, եթե ոչ թուղթ մրոտել, ոչ այլ ինչ են, եթե ոչ էտապ-էտապ երկրի արդյունաբերության ոչնչացում: Պատկերացնու՞մ եք, պարոն Համազասպյան, վարչապետներն ու նախագահները աշխատել և բարձր աշխատավարձեր են ստացել, բայց իրականում…

Իրականում նրանք թուղթ ու թանաք են մրոտել և հարկատուների հաշվին առոք-փառոք ապրել ու հարստացրել իրենց ժառանգներին։ Ընդամենը։ Իսկ այն «փաստարկը», թե վերոհիշյալ գործարանը (Սպիտակի վերելակաշինական) հանդիսանում է մասնավոր սեփականություն, ուստի վերջինիս հետագա գործունեության տեսակի իրավասությունը պատկանում է միայն սեփականատեր կազմակերպությանը, մեղմ ասած, ապուշություն է: Եթե այդպես է, ապա տեղին է հարցադրել` որքա՞ն է սեփականաշնորհման օբյեկտի ռեալ արժեքը, և որքանո՞վ է այն վաճառվել: Եթե չկար պարտավորություն սեփականատիրոջ կողմից, ապա թող պետությունն ինքը քանդեր ու վաճառեր, և պետության բյուջե ավելի մեծ գումար կմտներ...

Ինչ հիմարություն եմ ասում, չէ՞` պետական բյուջե, մեծ գումար: Այդ գումարները պիտի մտնեին այն պաշտոնյաների գրպանները, ովքեր շան մսի գնով ծախել են պետական սեփականությունը:
Հիմա Ձեզ եմ հարցնում, պարոն գիտնական, եթե մենք մտավորական ենք և մտածում ենք մեր երեխաների, պետության ապագայի մասին, ինչու՞ չմիավորվել և պահանջել պետության վարչապետից առանց որևէ հատուցման հետ վերցնել սեփականաշնորհված օբյեկտը, պահանջել վնասի հատուցում, միջնորդել դատախազությանը քրեական գործ հարուցելու սեփականատիրոջ նկատմամբ, որը ոչինչ է դարձրել հանձնարարականը և դրա հետ կապված նախագահի որոշումը:

Առողջ միտքը լավ բան է, պարոն Համազասպյան, եթե ժողովրդի կառավարությունը առողջ է, հոգատար: Ցավոք, մեր երկրի կառավարությունը էն գլխից, անկախ երկրի ծնված օրվանից հիվանդ է: Բա ո՞նց չի մեռնում, գուցե հարցնեն ոմանք: Պատասխանը շատ պարզ է. երբ որոշ հիվանդ մարդիկ երկար են ապրում, ակտիվ չեն աշխատում, օգուտ չեն տալիս ազգին` պատճառաբանելով իրենց առողջական վիճակը և դրանից բխող անկարողությունը, ուտելու մեջ առաջամարտիկ են: Տնտեսական ճգնաժամը հաղթահարելու իրատեսական ճանապարհը, պարոն Համազասպյան, երկրի առողջ ուժերի համախմբումն է: Այլ ճանապարհ ես չեմ տեսնում:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Նիկոլին «քարշ տալու» սրբազան գործը դրված է հայ ժողովրդի վրա
• Ո՞վ է Գագիկ Ջհանգիրյանը
• Երբ այլևս չես լի­նի իշ­խա­նու­թ­յան, զին­վո­րա­կան տրի­բու­նա­լը վեր կհա­նի մեզ պար­տադր­ված պար­տու­թ­յան բո­լոր պատ­ճառ­նե­րը
• Հիմ­նա­կան մե­ղա­վո­րը հայ կա­ռա­վա­րող­ներն են
• Իմ գնա­լուց ա­ռաջ թող Հա­յաս­տա­նում ջր­հե­ղեղ լի­նի
• Ո՞րն է քո մատ­նու­թ­յան գի­նը, դա­վա­ճան պա­պի` ֆա­շիստ­նե­րին ծախ­ված ե­նո­քա­վան­ցի Նի­կոլ Փա­շի­ն­յա­նի դա­վա­ճան թոռ
• Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին
• Ո՛վ մարդ­կա­յին ար­դա­րու­թ­յուն, թո՛ղ ես թք­նեմ քու ճա­կա­տիդ
• Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի
• «Պրո­ֆե­սիո­նալ» «իմ­քայ­լա­կան­նե­րը» կե­րան իմ 800 հակ յոն­ջան և …
• Նի­կոլ, իսկ դու ար­դա­րաց­վե՞լ ես, մաքր­վե՞լ ես քո քրեա­կան ան­ց­յա­լից
• Վե­հա­փա՛ռ, կրկ­նեք Գևորգ Հին­գե­րոր­դի օ­րի­նա­կը, ժամն է գոր­ծե­լու
• Պատ­մա­կան դեպ­քե­րի և դեմ­քե­րի հա­մե­մա­տա­կան վեր­լու­ծու­թ­յուն
• Որոշ բա­շի­բո­զուկ­ներ փոր­ձում են զրո­յաց­նել մեր կես­դա­ր­յա պայ­քա­րի ի­մաս­տը
• Արտա­կարգ և լիա­զոր դես­պան Ար­ման Նա­վա­սար­դ­յա­նին
• Վեր­նա­գի­րը վեր­ջում թող ընտ­րի ըն­թեր­ցո­ղը (պա­խա­րա­կե­լի՞ է, որ ո՛չ գո­միկ են, ո՛չ էլ տրանս­գեն­դեր)
• ՈՒ՞ր է մեզ տա­նե­լու այս գաղջ մթ­նո­լոր­տը
• Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից
• Ձեր հերթն էլ կգա
• Ես` որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի, հայ­տա­րա­րութ­յուն եմ տա­լիս ժա­մա­նա­կին հորդ կա­տա­րած հան­ցա­գոր­ծու­թ­յան մա­սին

Մեկնաբանություններ