Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Դա տարածք է, որն ունի անուն, այդ անունն էլ` որոշակի պատմություն, որևէ այլ բան այնտեղ ներկայումս չկա»

«Դա տարածք է, որն ունի անուն, այդ անունն էլ` որոշակի պատմություն, որևէ այլ բան այնտեղ ներկայումս չկա»
07.12.2018 | 02:20

Կինոռեժիսոր Հայկ Բաբայանն ու իր ընկերները տևական ժամանակ է պայքարում են «Հայֆիլմ» կինոստուդիայի «վերածննդի» համար: Մինչ կինոոլորտի ներկայացուցիչներն առանձին զրույցներում գուժում են երբեմնի հեղինակավոր կինոստուդիայի թալանն ու մահը, երիտասարդների այս խումբը պայքարի, ստուդիան վերականդանացնելու ծրագրեր է առաջարկում: Բոլորովին վերջերս «Հայֆիլմի վերածնունդ» նախաձեռնությունը պետական գույքի կառավարման վարչությանը ներկայացրեց «Հայֆիլմը» վերականգնելու ծրագրային փաթեթը: Թեմայի շուրջ զրուցել ենք պետական գույքի կառավարման վարչության պետ ՆԱՐԵԿ ԲԱԲԱՅԱՆԻ հետ:

-Պարոն Բաբայան, ծանոթացե՞լ եք նախաձեռնության ներկայացրած փաթեթին:
-Ծանոթացել եմ փաթեթում ներկայացված առաջնահերթություններին, սակայն այդ առաջնահերթությունների մեջ կան բաներ, որոնք ավելի շատ դեկորատիվ բնույթ են կրում: Եթե անդրադառնանք բուն էությանը, ապա խնդիրը ներկայացրած ծրագրերն ինչպես և ինչ միջոցներով անելն է:
-Նկատի ունեք՝ հովանավորնե՞ր են պետք:
-Հիմա հովանավորի խնդիրը չէ, այնտեղ ֆիլմ չի նկարահանվում, համապատասխան պայմաններ չկան: Կինոստուդիան, ինչպիսին եղել է սովետմիության տարիներին, չկա ու առաջիկայում չի էլ կարող լինել: Այն կարող է դառնալ ֆիլմ նկարահանելու հարթակ, և տարբեր կինոարտադրողներ կարող են տարածք վարձակալել: Բայց այդ ամենի համար նաև ներդրումներ են հարկավոր: Մինչդեռ հակառակը, այսօր մեզ մոտ ֆինանսական միջոցների կրճատման խնդիր կա, նույնիսկ որոշ հաստիքների համար խնդիր կա: Իրականում հիմա միայն պահպանության ծախսեր են արվում, և նույնիսկ դրանով հնարավոր չէ պատշաճ պահպանություն իրականացնել:
-Ի՞նչն են պահպանում, երբ ասում են՝ ստուդիայում էլ ոչինչ չկա:
-Օրինակ, կան տարբեր ոճերի, ժամանակաշրջանների հազարավոր հանդերձանքներ, որոնք օգտագործվել են կինոներում: Հաճախ տարբեր ֆիլմերի համար վարձակալում են որոշակի հագուստ: Այդ բաժնում աշխատող կա, բնականաբար, պահակային ծառայություն կա...
-Այսինքն, փորձ է արվում պահպանելու այն, ինչ մնացել է «Հայֆիլմից», բայց պե՞տք է մի բան արվի, որ ստուդիան խոպան չմնա: Եվ եթե տղաները մեծ ոգևորությամբ, սրտացավությամբ ինչ-որ բաներ են առաջարկում, հնարավոր չէ՞ իրենց հետ համագործակցել, հնարավորություն տալ ինչ-որ քայլեր անելու: Մանավանդ վստահեցնում են, որ ունեն աջակիցներ, համակիրներ տարբեր ոլորտներում:
-Իրենց փաթեթում դա արտացոլված չի եղել: Նշված են ցանկություններ, որոնց հետ ես ինքս համաձայն եմ, ու ցանկալի է, որ այսպիսի փոփոխություններ լինեն: Բայց այդ ամենը միլիոնավոր դոլարների ներդրում է ենթադրում:
Ես հանդիպել եմ տարբեր հետաքրքրվողների հետ, որոնք ոչ մեծ ծավալի, բայց որոշ հատվածներ վերանորոգելու պատրաստակամություն են հայտնել: Առայժմ խոսակցությունների մակարդակում է, վերջնականապես չի հստակեցվել: Այդպես կամաց-կամաց ինչ-որ քայլեր գուցե արվեն, բայց լայնամասշտաբ ծրագիր դեռ չի նախանշված:
-Եթե «Հայֆիլմի վերածնունդ» նախաձեռնությունը ներկայացնի «ինչպե՞ս և ի՞նչ միջոցներով անելու» հարցերի պատասխանը, հնարավո՞ր է մի երկրորդ հանդիպում, գուցե նաև՝ համագործակցության եզրեր:
-Եթե իրենք նորից հանդիպում խնդրեն, ոչ մի խնդիր չկա, կարող ենք մի քանի օրվա ընթացքում կազմակերպել: Ես ինքս չեմ հասկանում... ֆեյսբուքյան տարբեր գրառումներում նշում են իմ անունը և ասում են, օրինակ, որ երկու հոգու աշխատանք տրամադրվի: Նորից եմ ասում, բացարձակապես դեմ չեմ, բայց չկան այդ հնարավորությունները: Աշխատանքը, որ իրենք ասում են, մի այլ բան է ենթադրում, որն այս պահին դեռևս հնարավոր չէ: Բայց եթե ինչ-որ հանգամանքներ, հարցեր բաց են մնացել մեր կողմից, պատրաստ եմ նորից քննարկելու:
-«Հայֆիլմի» մասնավորեցման մասին ի՞նչ կասեք (եթե չհաշվենք մասնավորեցման նախորդ տխուր փորձը):
-«Հայֆիլմը» շատ մեծ տարածք է, մեծ ծավալի շենք-շինություններով, և ամբողջական մասնավորեցումը, պահպանումը առայժմ ոչ մեկի հետաքրքիր չէ: Դա տարածք է, որն ունի անուն, այդ անունն էլ որոշակի պատմություն, որևէ այլ բան այնտեղ ներկայումս չկա: Որոշ տարածքներ վարձակալվում են, սակայն վարձակալները նույն հաջողությամբ կարող էին լրիվ այլ տեղ վարձակալել, «Հայֆիլմն» էլ մնար ուղղակի որպես դատարկ շենք: Մեր նպատակն է որոշակի բարեկարգումներ անել և առաջարկել, որպեսզի որոշ ֆիլմարտադրողներ նկարահանումներ իրականացնեն: Բայց այն, ինչ եղել է Խորհրդային Միության ժամանակ, երբ պետության աջակցությամբ կինոստուդիա պետք է լիներ, որտեղ տարեկան որոշակի թվով ֆիլմ պետք է նկարահանվեր, հասկանում եք, որ դա չի կարող լինել: «Հայֆիլմը» տարածք է, որպես պետական կինոստուդիա դիտարկել հնարավոր չէ: Պետությունը կինո նկարող չէ, կինո նկարողները ռեժիսորներն են, որոնց պետությունը կարող է, պետք է, աջակցում է: Պետպատվերի ծրագրում էլ որոշակի փոփոխություններ են լինելու եկող տարվանից, որ որակն ու հսկողությունը մեծացվեն:
-Իսկ ստուդիան մշակույթի նախարարության տիրույթում ընդգրկելու հեռանկարի մասին ի՞նչ կասեք:
-Անկեղծ ասած, մշակույթի նախարարությանն անցնելու հրամայականը այս դեպքում ես չեմ տեսնում, որովհետև դա առայժմ դիտարկվելու է որպես տարածք, որտեղ ֆիլմեր են նկարահանվելու: Երբ բարեկարգվի, երբ մշակութային գործունեություն ծավալելու այլ հնարավորություններ ստեղծվեն, ես բացարձակապես դեմ չեմ, որ «Հայֆիլմը» գործի մշակույթի նախարարության ենթակայության ներքո:

Զրույցը՝ Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 3724

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ