Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Քա­ղա­քա­կան հա­մա­կար­գը կաթ­վա­ծա­հար է, գոր­ծըն­թաց­նե­րը տե­ղի են ու­նե­նում մեկ սու­բ­յեկ­տի գոր­ծու­նեու­թ­յան շուրջ»

«Քա­ղա­քա­կան հա­մա­կար­գը կաթ­վա­ծա­հար է, գոր­ծըն­թաց­նե­րը տե­ղի են ու­նե­նում մեկ սու­բ­յեկ­տի գոր­ծու­նեու­թ­յան շուրջ»
10.09.2019 | 00:54

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կիցն է քա­ղա­քա­գետ Ա­ԼԵՆ ՂԵ­ՎՈՆ­ԴՅԱ­ՆԸ:

-Մի խումբ քա­ղա­քա­կան տե­սա­բան­ներ թեժ ա­շուն են կան­խա­տե­սում, ո­մանք էլ ա­սում են՝ դա կեղծ օ­րա­կարգ ու մարդ­կանց զբա­ղեց­նե­լու թե­մա է: Ձեր տե­սա­կե­տը։
-Պարզ է, որ քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րի մա­սին «ե­ղա­նա­կա­յին» ձևա­կեր­պում­նե­րը քա­ղա­քա­գի­տա­կան ա­ռու­մով բո­վան­դա­կու­թյուն չու­նեն, բայց, ինչ-որ ա­ռու­մով, տրա­մա­բա­նա­կան են, քա­նի որ ար­ձա­կուր­դա­յին փու­լից հե­տո ու­ժե­րը փոր­ձե­լու են նո­րո­վի դիր­քա­վոր­վել, մա­նա­վանդ որ վեր­ջին մոտ եր­կու տա­րին օ­բյեկ­տիվ ա­ռու­մով պա­սիվ էին: Հա­վա­նա­բար ակ­տի­վու­թյուն կն­կատ­վի նաև իշ­խա­նա­կան թի­մում. «Իմ քայ­լը» խոր­հր­դա­րա­նա­կան խմ­բակ­ցու­թյու­նը ա­ռե­րես­վե­լու է պե­տու­թյան ու հա­սա­րա­կու­թյան հա­մար բարդ ու վի­ճա­հա­րույց խն­դիր­նե­րի լուծ­մա­նը, ո­րոնց առն­չու­թյամբ ան­գամ ի­րենց թի­մում միա­բա­նու­թյուն առ­կա չէ: Փաստ է, որ այ­սօր հա­սա­րա­կու­թյուն-պե­տու­թյուն նոր խա­ղի կա­նոն­նե­րի ներ­քո քա­ղա­քա­ցի­նե­րի մաս­նակ­ցու­թյու­նը, կար­ծի­քը, քա­ղա­քա­ցիա­կան ու քա­ղա­քա­կան մաս­նակ­ցու­թյան ձևե­րը ո­րո­շա­կի սահ­ման­ներ են ֆիք­սում իշ­խա­նու­թյան գոր­ծու­նեու­թյան ա­զա­տու­թյան, ան­կաշ­կան­դու­թյան հա­մար և պե­տու­թյու­նը կա­ռա­վա­րե­լիս նոր բնույ­թի այդ ի­րո­ղու­թյուն­նե­րը պետք է հաշ­վի առն­վեն: Թե՛ Ա­մուլ­սա­րի, թե՛ Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի, թե՛ ՀՀ երկ­րորդ նա­խա­գահ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի շուրջ ծա­վալ­վող գոր­ծըն­թաց­ներն ա­ռա­ջի­կա ա­միս­նե­րին ո­րո­շա­կի քա­ղա­քա­կան, այդ թվում՝ փո­ղո­ցա­յին պայ­քա­րի դրսևո­րում­ներ են ստա­նա­լու, իսկ աշ­նան թեժ լի­նե­լու հան­գա­ման­քը պայ­մա­նա­վոր­ված է լի­նե­լու այդ շա­հե­րի սպա­սարկ­մամբ կամ սպա­սարկ­ման ձևե­րով, որ այդ շր­ջա­նում ի­րո­ղու­թյուն կդառ­նան: Հս­տակ տե­սա­նե­լի է, որ մեր երկ­րում քա­ղա­քա­կան հա­մա­կար­գը կաթ­վա­ծա­հար է, քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը տե­ղի են ու­նե­նում մեկ սու­բյեկ­տի գոր­ծու­նեու­թյան շուրջ, և հենց այդ վի­ճակն ուղ­ղե­լու նպա­տա­կով նաև աշ­նա­նը ո­րո­շա­կի գոր­ծըն­թաց­ներ տե­ղի կու­նե­նան:
- Օ­րեր ա­ռաջ քա­ղա­քա­կան դաշ­տում ձևա­վոր­վեց նոր կու­սակ­ցու­թյուն՝ «Ա­դեկ­վա­տը», մի քա­նի օր ա­ռաջ էլ «Սաս­նա ծռերն» էին հան­դի­պել վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի հետ: Կար­ծես ինչ-որ գոր­ծըն­թաց­ներ են սկս­վել: Ի՞նչ եք կար­ծում, դրանք քա­ղա­քա­կան դաշ­տի բյու­րե­ղաց­ման կտա­նե՞ն, թե՞ ի­րա­վի­ճակն ա­վե­լի կխճ­ճեն:
-Պառ­լա­մեն­տից դուրս գտն­վող ու­ժե­րի ակ­տի­վա­նա­լը տրա­մա­բա­նա­կան է, քա­նի որ փոր­ձե­լու են ե­ղած ռե­սուր­սի շր­ջա­նակ­նե­րում ի­րենց ինս­տի­տու­տի­ցիո­նալ ո­րո­շա­կիու­թյու­նը ֆիք­սել: Ինչ վե­րա­բե­րում է «Ա­դեկ­վատ» խմ­բին, որ ե­րեկ կու­սակ­ցու­թյան վե­րած­վեց, ա­պա քա­ղա­քա­կան դաշ­տը և հա­սա­րա­կա­կան շր­ջա­նակ­նե­րը նմա­նօ­րի­նակ գա­ղա­փար­ներ կրող կու­սակ­ցու­թյան անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն ու­նեն, ու դա տրա­մա­բա­նա­կան է, ո­րով­հետև հետ­հե­ղա­փո­խա­կան շր­ջա­նում մի շարք մար­դիկ ընդ­դի­մա­դիր վար­քի, մո­տե­ցում­նե­րի կրող են դառ­նում, ու քա­նի որ չեն ցան­կա­նում ա­սո­ցաց­վել հնե­րի՝ այ­սօր ընդ­դի­մա­դիր դար­ձած ու­ժե­րի հետ, հա­րում են նոր ու­ժե­րի: «Սաս­նա ծռե­րի» մա­սով ի­րա­վի­ճա­կը փոքր-ինչ այլ է, քա­նի որ նրանց հետ կապ­ված կա քրեա­կան գործ, ո­րը որևէ հան­գր­վա­նի դեռևս չի հա­սել: Նրանք փոր­ձում են քա­ղա­քա­կան գոր­ծու­նեու­թյու­նից զատ ա­ռա­վել ակ­տիվ հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րի դաշտ բա­ցել ի­րենց հա­մար՝ մի­գու­ցե այն ակն­կա­լի­քով, որ կա­րող են ինչ-որ հե­նա­րան կամ գոր­ծոն դառ­նալ, ինչ-որ գոր­ծըն­թաց­նե­րի մա­սին ի­րենց մտա­հո­գու­թյու­նը հայտ­նել իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին և այլն: Ժա­մա­նա­կը ցույց կտա՝ ի­րենք ի­րենց ինչ դիր­քա­վոր­մամբ են դրսևո­րե­լու, բայց դա չի նշա­նա­կում, թե ամ­բող­ջո­վին լո­յալ են գոր­ծող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի նկատ­մամբ, ո­րով­հետև, հան­դի­պում­ներ ու­նե­նա­լուն զու­գա­հեռ, բա­վա­կան սուր քն­նա­դա­տում են կա­ռա­վա­րու­թյան ո­րոշ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի: Ընդ­հա­նուր առ­մամբ, դաշ­տում վե­րա­դիր­քա­վոր­ման գոր­ծըն­թաց է սկս­վել, ու կախ­ված նրա­նից, թե ինչ­պի­սի օ­րա­կարգ կս­տեղծ­վի հան­րա­յին հար­թակ­նե­րում, դրա հա­մար էլ կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րը, ու­ժերն ու ան­հատ­նե­րը կակ­տի­վա­նան, կնա­խա­ձեռ­նեն ո­րո­շա­կի գոր­ծըն­թաց­ներ կամ կփոր­ձեն քա­ղա­քա­կան կշիռ ու հե­ղի­նա­կու­թյուն ձեռք բե­րել:
-«Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր­նե­րից Ար­ման Բա­բա­ջա­նյանն օ­րեր ա­ռաջ հայ­տա­րա­րել է խմ­բակ­ցու­թյու­նից դուրս գա­լու ո­րոշ­ման մա­սին: Խո­սակ­ցու­թյուն­ներ կան, թե «Իմ քայ­լի» այն պատ­գա­մա­վոր­նե­րը, որ հա­մա­կար­ծիք չեն խմ­բակ­ցու­թյան ընդ­հա­նուր դիր­քո­րոշ­ման հետ, օ­րի­նակ, «Ա­մուլ­սա­րի» հան­քա­վայ­րի շա­հա­գործ­ման առն­չու­թյամբ, նույն­պես դուրս կգան խմ­բակ­ցու­թյու­նից ու «ֆիկ­տիվ» նոր խմ­բակ­ցու­թյուն կս­տեղ­ծեն:
-Դեռ խոր­հր­դա­րա­նա­կան վեր­ջին ընտ­րու­թյուն­նե­րի ժա­մա­նակ ես բազ­միցս նշել եմ, որ պառ­լա­մեն­տի ներ­սում ֆրակ­ցիո­նիզմ տե­ղի կու­նե­նա, ինչ-որ ու­ժեր բա­ժա­նում­նե­րի կեն­թարկ­վեն: Դրանք կա­րող են լի­նել ֆոր­մալ՝ հրա­պա­րա­կա­յին կամ ոչ ֆոր­մալ տար­բե­րա­կով՝ ներ­քին ընդ­դի­մու­թյուն ձևա­վո­րե­լով: Այ­սօր տես­նում ենք այն­պի­սի դրսևո­րում­ներ, երբ իշ­խող թի­մում կա ընդ­գծ­ված տա­րա­կար­ծու­թյուն ոչ միայն կարևոր, այլև երկ­րոր­դա­կան թե­մա­նե­րի վե­րա­բե­րյալ: «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյու­նում նման ի­րա­վի­ճակ ու­նենք մեկ պատ­գա­մա­վո­րի մա­սով: Չեմ բա­ցա­ռում, որ այլ խմ­բակ­ցու­թյուն­նե­րում ևս նման ի­րա­վի­ճակ ստեղծ­վի ար­դեն մի շարք պատ­գա­մա­վոր­նե­րի մա­սով: Սա մի դեպ­քում նոր­մալ է, մյուս կող­մից՝ փոքր-ինչ տա­րօ­րի­նակ, քա­նի որ ե­թե ման­դատ ես ստա­ցել հա­մա­մաս­նա­կան ցու­ցա­կով, ա­պա թի­մի հետ ան­հա­մա­ձա­նու­թյան դեպ­քում ա­ռա­վել տրա­մա­բա­նա­կան է, որ ման­դա­տը վայր դնես, քան թե խմ­բակ­ցու­թյու­նից դուրս գաս: Ինչևէ, սա քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է, ուր կա­րող են լի­նել փոխ­զի­ջում­ներ ան­գամ անհ­նա­րի­նի շուրջ:
-Տե­սա­կետ կա, թե իշ­խա­նու­թյու­նը ցան­կա­նում է սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյուն­ներ ա­նել, որ­պես­զի եր­կա­րաձ­գի իր կյան­քը, հա­մա­մի՞տ եք:
-Սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­նե­րի անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն վա­ղուց կար: Գոր­ծող սահ­մա­նադ­րու­թյա­նը երբևէ դրա­կան վե­րա­բեր­մունք չեմ ու­նե­ցել: Քա­նի դեռ Հա­յաս­տա­նում կու­սակ­ցու­թյուն­ներն ինս­տի­տու­ցիո­նալ ա­ռու­մով կա­յա­ցած չեն, չկան գա­ղա­փա­րա­կան կու­սակ­ցու­թյու­ններ, մեր երկ­րում խոր­հր­դա­րա­նա­կան հա­մա­կարգ ներդ­նե­լը վտան­գա­վոր է, իսկ քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րը հե­ռան­կար չեն խոս­տա­նա ո՛չ պե­տու­թյա­նը, ո՛չ հա­սա­րա­կու­թյա­նը: Քա­նի դեռ չու­նենք դա­սա­կան ի­մաս­տով կա­յա­ցած կու­սակ­ցու­թյուն­ներ, ներ­կա­յա­ցուց­չու­թյան ու դե­մոկ­րա­տիա­յի հիմ­նա­կան սկզ­բունք­նե­րը խախտ­վե­լու են: Սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյան օ­րա­կարգ ան­կաս­կած կա. թեև տե­սա­կետ­ներն այդ հար­ցի վե­րա­բե­րյալ տար­բեր են: Ե­թե մի քա­նի բա­ղադ­րի­չի փո­փո­խու­թյուն է լի­նե­լու, իսկ ընդ­հա­նուր բա­ղադ­րիչ­նե­րը մնա­լու են նույ­նը, ար­դյու­նա­վետ կա­ռա­վար­ման ա­ռու­մով խն­դիր­ներ կու­նե­նանք, ու պե­տու­թյու­նը կա­րող է կանգ­նել կա­ռա­վար­ման ու քա­ղա­քա­կան տա­րաբ­նույթ ճգ­նա­ժա­մե­րի առջև: Ե­թե խոս­քը ֆուն­դա­մեն­տալ փո­փո­խու­թյուն­նե­րի մա­սին է, պետք է նախ հաս­կա­նալ դրանց տես­լա­կա­նը, ա­պա նոր միայն կար­ծիք հայտ­նել: Այս հար­ցի վե­րա­բե­րյալ հա­վա­նա­բար դեռ շատ քն­նար­կում­ներ կլի­նեն, սա­կայն նշենք, որ բազ­մա­կար­ծու­թյունն ու քա­ղա­քա­կան գա­ղա­փար­նե­րի մեծ սպեկտ­րը միշտ չէ, որ նպաս­տե­լու են ճշ­մար­տու­թյանն ու ա­ռա­վել ար­դյու­նա­վետ տար­բե­րակ­նե­րի ի հայտ գա­լուն: Քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը ա­ռա­վե­լա­պես ի­րենց շա­հե­րից դրդ­ված են այս կամ այն տար­բե­րա­կին կողմ կամ դեմ լի­նե­լու: Դա, ինչ-որ ա­ռու­մով, օ­բյեկ­տիվ է, քան­զի քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ շա­հե­րը միշտ դո­մի­նանտ են: Մյուս կող­մից, պե­տու­թյու­նը մար­տահ­րա­վեր­նե­րի ա­ռաջ է կանգ­նած ու պետք է այն­պի­սի մո­դել ներ­կա­յաց­վի, որն այդ խն­դիր­նե­րի լուծ­ման հնա­րա­վո­րու­թյուն ըն­ձե­ռի: Մենք այ­սօր փաս­տա­ցի չու­նենք կա­յա­ցած քա­ղա­քա­կան դաշտ, ու­նենք մեծ խն­դիր­ներ քա­ղա­քա­կան ու կա­ռա­վար­չա­կան հա­կակ­շիռ­նե­րի հետ կապ­ված, հետևա­բար հնա­րա­վոր բա­րե­փոխ­ված սահ­մա­նադ­րու­թյունն իր մեջ պետք է ար­տա­ցո­լի նմա­նօ­րի­նակ և մի շարք այլ կարևո­րա­գույն հիմ­նա­հար­ցե­րի լուծ­ման բա­նա­լի­ներ:
-Քա­ղա­քա­կան օ­րա­կար­գին հիմ­նա­կա­նում ակ­տի­վու­թյուն են հա­ղոր­դում Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի շուրջ ըն­թա­ցող դեպ­քե­րը, թվում է, օ­րա­կար­գա­յին այլ հարց չու­նենք։ Ին­չու՞ է այդ­պես, ին­չու՞ քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը գա­ղա­փա­րա­պես չեն հա­գեց­նում օ­րա­կար­գը։
-Գա­ղա­փա­րա­կան պայ­քա­րի սնան­կու­թյու­նը, կու­սակ­ցու­թյան չկա­յա­ցա­ծու­թյու­նը, հա­սա­րա­կու­թյան բևե­ռաց­վա­ծու­թյու­նը հան­գեց­նում են նրան, որ շատ հար­ցե­րի շուրջ տե­ղի է ու­նե­նում այն­պի­սի երկ­խո­սու­թյուն, որն ի­րա­կա­նում շատ անձ­նա­վոր­ված է, է­մո­ցիո­նալ, սու­բյեկ­տիվ, ճամ­բա­րա­յին: Բա­ցի այդ՝ ու­նենք PR ու մա­նի­պու­լյա­ցիոն գոր­ծըն­թաց­ներ, ո­րոնք պե­տու­թյա­նը, հա­սա­րա­կու­թյա­նը քա­ղա­քա­կան ամ­րու­թյուն չեն տա­լիս: Մեզ մոտ գա­ղա­փար­նե­րի մր­ցա­պայ­քար գո­յու­թյուն չու­նի, պե­տու­թյու­նը և քա­ղա­քա­կան հա­մա­կար­գը տե­ղում դո­փում են՝ խեղդ­վե­լով ա­ռօ­րյա, ոչ էա­կան, հա­ճախ ար­հես­տա­կան օ­րա­կար­գե­րի մեջ: Սա նոր խն­դիր չէ, բայց քա­նի որ այս իշ­խա­նու­թյու­նը բա­վա­կան հա­վակ­նոտ ծրագ­րեր է մատ­նան­շել, ո­րոնց պետք է լու­ծում­ներ տա, ուս­տի ա­վե­լի ար­դյու­նա­վետ ու նպա­տա­կաս­լաց պետք է լի­նի: Քա­քա­ղա­քա­կան դիս­կուրս չու­նենք նաև այն պատ­ճա­ռով, որ կեն­ցա­ղա­յին խն­դիր­նե­րը նետ­վում են հան­րա­յին օ­րա­կարգ, քն­նարկ­ման թե­մա են դառ­նում ան­գամ ան­կարևոր հար­ցե­րը` կապ­ված ա­ռան­ձին ան­ձե­րի հա­գուս­տի, կեն­ցա­ղի ատ­րի­բուտ­նե­րի և այլ­նի հետ, հան­րու­թյունն էլ դա դի­տար­կում է «սևեր-սպի­տակ­ներ» տա­րան­ջատ­ման ներ­քո, մինչ­դեռ մենք ճգ­նա­ժա­մի մեջ ենք, ու օ­րա­կա­րգը բա­ցա­ռա­պես պետք է կազմ­ված լի­նի պե­տու­թյան առջև ծա­ռա­ցած մար­տահ­րա­վեր­նե­րին լու­ծում տա­լու մե­խա­նիզմ­նե­րից:
-Ի՞նչ շե­ղում­ներ եք նկա­տել իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի կող­մից, որ ան­թույ­լատ­րե­լի եք հա­մա­րում:
-Հե­ղա­փո­խա­կա­նու­թյու­նը են­թադ­րում է ա­ռա­վե­լա­պաշ­տա­կան խոս­տում­ներ, ո­գե­ղե­նու­թյուն, փրկ­չի դե­րում են դի­տարկ­վում նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը և կոնկ­րետ ան­ձինք: Ան­գամ այն խն­դիր­նե­րը, որ քա­ղա­քա­ցին իր մա­սով պետք է լու­ծի, դր­վում են գոր­ծող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին ու­սե­րին, այդ ա­ռու­մով նրանց գործն օ­բյեկ­տի­վո­րեն ծան­րա­նում է: Մյուս կող­մից, այն հա­վակ­նոտ ծրագ­րե­րը, որ ա­ռա­ջարկ­վում են նա­խընտ­րա­կան փու­լում, իշ­խա­նու­թյուն դար­ձած կար­գա­վի­ճա­կում դառ­նում են բարդ լու­ծե­լի, քան­զի պարզ­վում է, որ դրանք կապ­ված են մի շարք այլ հան­րա­յին նշա­նա­կու­թյան խն­դիր­նե­րի հետ: Միա­ժա­մա­նակ հա­սա­րա­կու­թյու­նը խն­դիր­նե­րի լուծ­ման ա­րա­գու­թյուն և ար­դյու­նա­վե­տու­թյուն է ակն­կա­լում և, չտես­նե­լով դա, սկ­սում է դժ­գո­հել, սկս­վում է գոր­ծող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի բարձր վար­կա­նի­շի անկ­ման ան­խու­սա­փե­լի գոր­ծըն­թա­ցը: Դրան նպաս­տում են նաև մր­ցա­կից քա­ղա­քա­կան թի­մե­րը: Այս բարդ ի­րա­վի­ճա­կում, երբ առ­կա են բազ­մա­թիվ նոր ու կու­տակ­ված հար­ցեր, ռե­գիո­նալ գոր­ծըն­թաց­նե­րի ազ­դե­ցու­թյու­նը, Ար­ցա­խյան հար­ցի շուրջ ա­նո­րո­շու­թյու­նը ոչ շա­հե­կան մի­ջա­վայր են ստեղ­ծում իշ­խա­նու­թյան կա­ռա­վար­ման ար­դյու­նա­վե­տու­թյան հա­մար, ուս­տի պետք է կա­րո­ղա­նա ա­ռա­վե­լա­գույնս իր շուր­ջը կոն­սո­լի­դաց­նել մաս­նա­գի­տա­կան բարձր ո­րա­կի կադ­րա­յին ռե­սուրս և ճգ­նա­ժա­մա­յին դիր­քե­րից մո­տե­նա երկ­րի կա­ռա­վար­մա­նը:
Զրույցը`
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ
Դիտվել է՝ 4673

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ