Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ախպոր ախ­պեր­ներն էլ չեն օգ­նի

Ախպոր ախ­պեր­ներն էլ չեն օգ­նի
15.10.2019 | 00:24

Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի տն­տե­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը կար­ծես կա­մաց-կա­մաց վե­րա­դառ­նում է ի­րա­կա­նու­թյուն։ Օ­րերս Ա­րա­գա­ծոտ­նի մար­զում ըն­թա­ցող ներդ­րու­մա­յին բիզ­նես հա­մա­ժո­ղո­վում նա հայ­տա­րա­րեց, թե Հա­յաս­տա­նում ընդ­դի­մա­դիր և իշ­խա­նա­մետ գոր­ծա­րար­նե­րի բա­ժա­նում չկա, ա­պա հա­վե­լեց. «Գոր­ծա­րար­նե­րի շր­ջա­նում մենք ընդ­հան­րա­պես չու­նենք թշ­նա­մի­ներ, բո­լոր գոր­ծա­րար­նե­րին հա­մա­րում ենք մեր դաշ­նա­կի­ցը»։ Նախ` այս հայ­տա­րա­րու­թյու­նից հե­տո ան­մի­ջա­պես հարց է ա­ռա­ջա­նում՝ միայն գոր­ծա­րար­նե­րի՞ շր­ջա­նում թշ­նա­մի­ներ չկան, թե՞ հան­րու­թյան տար­բեր շեր­տե­րի, իշ­խա­նա­կան տե­սա­կե­տից տար­բեր­վող մարդ­կանց միջև ևս։ Բայց սա քն­նարկ­ման այլ թե­մա է, հի­մա բուն խնդ­րի մա­սին։


Այս հայ­տա­րա­րու­թյունն ա­նում է մի մարդ, որն ըն­դա­մե­նը ա­միս­ներ ա­ռաջ հայ­տա­րա­րում էր. «Մինչև հի­մա ներդ­րում ա­սե­լով ի՞նչ է հաս­կա­ցել Ազ­գա­յին ժո­ղո­վը։ Սո­վո­րա­բար կա­ռա­վա­րու­թյու­նում և Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում հա­վաք­վել են լավ տղեր­քը և երբ որ ներդ­րում են ա­սել, ա­սել են՝ «Հի­մա մենք ո՞նց պետք է ներդ­րում բե­րենք, մենք բո­լորս ախ­պեր­ներ ենք, և մենք ու­նենք ու­րիշ լավ ախ­պեր­ներ, և կան լավ ախ­պոր ախ­պեր­ներ, կան ախ­պոր ախ­պոր ախ­պեր­ներ, հի­մա մենք ներդ­րում­ներ պետք է բե­րենք Հա­յաս­տան, որ լավ լի­նի, ո՞նց ենք մենք ներդ­րում բե­րում։ Դե ա­մեն մեկս պետք է ա­սենք մեր ախ­պո­րը, մեր ախ­պեր­նե­րը պետք է ա­սեն ի­րենց ախ­պեր­նե­րին, մեր ախ­պոր ախ­պեր­ներն՝ ի­րենց ախ­պեր­նե­րին, և ախ­պեր­նե­րով պետք է գանք ներդ­րում ա­նենք, մի բան ա­նենք, մի բան լի­նի»։ Ե­կեք, նա­յեք մեր երկ­րի ներդ­րում­նե­րի պատ­մու­թյու­նը, ին­չի պա­տա­հա­կան մարդ մեր երկ­րում ներդ­րում ա ա­րե՞լ՝ կամ ե­ղել ա ախ­պեր, կամ ախ­պոր ախ­պեր, կամ ախ­պոր ախ­պոր ախ­պեր, դրա հա­մար է­սօր Հա­յաս­տա­նի ամ­բողջ տն­տե­սու­թյու­նը կամ ախ­պեր ա, կամ ախ­պոր ախ­պեր, կամ ախ­պոր ախ­պոր ախ­պեր։ Մենք ա­սում ենք՝ այս հա­մա­կար­գից հրա­ժար­վում ենք, սա է հե­ղա­փո­խու­թյու­նը»։


Ի՞նչ ե­ղավ, որ այս­պես միան­գա­մից փոխ­վեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի կար­ծի­քը ներդ­րող­նե­րի հար­ցում։ Նա էլ չու­նի՞ կա­խար­դա­կան փայ­տիկ, ո­րով տն­տե­սու­թյու­նը թռիչ­քաձև կզար­գաց­նի, իսկ ճամպ­րու­կով փող բե­րող ներդ­րող­նե­րը Հա­յաս­տա­նի «դռա­նը» հերթ կկանգ­նեն։ Ար­տա­սահ­մա­նյան այ­ցե­րի ժա­մա­նակ «հարս­տա­ցեք ու հարս­տաց­րեք» կո­չին ար­դեն ան­հա­ղո՞րդ են։ Ի՞նչ կա­տար­վեց։ Իսկ ո՞վ էր ա­նընդ­հատ վս­տա­հեց­նում, որ կո­ռուպ­ցիա, փայ մտ­նել չկա, ու ին­չու՞ այդ ա­մե­նը չաշ­խա­տեց, ին­չու՞ ներդ­րող­նե­րը վա­զե­լով չեն գա­լիս Հա­յաս­տան, չէ՞ որ ՀՀԿ-ն էլ խոր­հր­դա­րա­նում չէ, որ խան­գա­րի նրանց։


Հի­մա «ախ­պոր ախ­պոր ախ­պեր­նե­րը» թշ­նա­մի չե՞ն, իսկ Հա­յաս­տա­նի ամ­բողջ տն­տե­սու­թյու­նը ախ­պեր կամ ախ­պոր ախ­պեր չէ՞, չե՞նք հրա­ժար­վում այս հա­մա­կար­գից, էլ մի բան ա­նե­լով մի բան չի՞ լի­նում։ Ե­թե այդ ախ­պեր­ներն էլ ներդ­րում չա­րե­ցին, ո՞վ ե­կավ Հա­յաս­տան ու ներդ­րում բե­րեց այս 1,5 տա­րում։ Ի­րա­կա­նում Փա­շի­նյա­նը հաս­կա­ցավ, որ ոչ մի հայ­տա­րա­րու­թյամբ, խոս­տու­մով, հե­ղա­փո­խու­թյան ա­նընդ­հատ գո­վերգ­մամբ գեթ մեկ գոր­ծա­րա­րի սիր­տը չի կա­րող շա­հել՝ նրան ստի­պե­լով մի երկ­րում գու­մար­ներ ներդ­նել, որ­տեղ շատ ա­նո­րո­շու­թյուն­ներ կան՝ քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կից, դա­տաի­րա­վա­կան ան­հաս­կա­նա­լի խն­դիր­նե­րից սկ­սած, մինչև չա­վարտ­ված պա­տե­րազմ ու­նե­ցող երկ­րի կար­գա­վի­ճակ։ Եվ այս­պի­սի երկ­րում, ա­յո, միայն հա­մո­զե­լով, գու­ցե նաև ախ­պեր­նե­րի ախ­պեր­նե­րով կա­րող ես քա­րը քա­րին դնել։ Իսկ ե­թե նրանց էլ ա­ջու­ձախ «փռե­լով» ա­ռաջ ես գնում, նշա­նա­կում է` ոչ մի ներ­դր­ման հույս չպի­տի ու­նե­նալ։
Կար­ծում ենք` ի­րա­կա­նու­թյան հետ ա­ռեր­սու­մը Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի մոտ սկս­վեց այն պա­հից, երբ մո­տե­ցավ հան­րու­թյա­նը ե­կող տար­վա բյու­ջեն ներ­կա­յաց­նե­լու ժա­մը, բյու­ջե, որ­տեղ ՀՀԿ-ից ժա­ռան­գած ո­չինչ չկա, դա ամ­բող­ջո­վին Փա­շի­նյա­նի կա­ռա­վա­րու­թյան բյու­ջեն է։ Եվ ո՜վ զար­մանք, այս ան­գամ էլ հե­ղա­փո­խա­կան ակն­կա­լիք­ներ չպետք է ու­նե­նալ, հա­սա­րա­կու­թյան սպա­սե­լիք­ներն այս ա­ռու­մով էլ չեն ար­դա­րա­նա։ Սա գի­տակ­ցե­լով է Փա­շի­նյա­նը սկ­սել սի­րա­շա­հել գոր­ծա­րար հատ­վա­ծին, իսկ թե նրան­ցից քա­նիսն այս ան­գամ կան­սան նրա հոր­դոր­նե­րին, դժ­վար է ա­սել։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 5611

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ