Հի­վանդ­նե­րը ստիպ­ված են հեր­թագր­վել և բուժ­ման հա­մար սպա­սել ի­րենց հեր­թին

Իշ­խա­նու­թյուն­ներն ա­նընդ­հատ տար­փո­ղում են ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան ո­լոր­տում ի­րենց հա­ջո­ղու­թյուն­ներն ու ձեռք­բե­րում­նե­րը‚ սա­կայն հի­վան­դա­նոց­նե­րի դռ­ներն ըն­կած մար­դիկ ար­ձա­նագ­րում են‚ որ վեր­ջին մե­կու­կես տար­վա ըն­թաց­քում այս ո­լոր­տում կա­տար­ված փո­փո­խու­թյուն­նե­րը հան­գեց­րել են շատ ու շատ բա­ցա­սա­կան հետևանք­նե­րի։

Խոս­քը‚ մաս­նա­վո­րա­պես‚ պետ­պատ­վե­րի շր­ջա­նակ­նե­րում բուժ­վող հի­վանդ­նե­րի մա­սին է։ Ե­թե նախ­կի­նում հի­վան­դին ըն­դու­նում էին հի­վան­դա­նոց և հըն­թացս կազ­մա­կեր­պում թղ­թա­բա­նու­թյու­նը‚ հի­մա ըն­թա­ցա­կար­գը փոխ­վել է։ Հաշ­ման­դա­մու­թյան կարգ ու­նե­ցող­նե­րը, ե­թե պետ­պատ­վե­րի շր­ջա­նակ­նե­րում հի­վան­դա­նո­ցա­յին բուժ­ման կա­րիք ու­նեն‚ նախ պետք է հեր­թագր­վեն։ Ան­գամ ե­թե հի­վան­դի վի­ճա­կը ծանր է‚ պետք է փաս­տաթղ­թե­րը ներ­կա­յաց­նեն հի­վան­դա­նոց‚ հի­վան­դա­նո­ցը դրանք ու­ղար­կի ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րու­թյուն‚ նա­խա­րա­րու­թյունն էլ կա­յաց­նի ո­րո­շում՝ հի­վան­դը պե՞տք է բուժ­վի պետ­պատ­վե­րի շր­ջա­նակ­նե­րում‚ թե՞ ոչ։ Եվ այդ ա­մե­նը տևում է օ­րեր։ Ան­գամ ե­թե հի­վան­դի վի­ճա­կը ծանր է‚ ան­հա­պաղ բու­ժօգ­նու­թյան կա­րիք ու­նի‚ պետ­պատ­վե­րով բու­ժում ստա­նա­լու հա­մար ստիպ­ված է հեր­թագր­վել ու սպա­սել իր հեր­թին։ Իսկ ե­թե հի­վան­դը դժ­գո­հում է‚ պա­տաս­խա­նը մեկն է՝ չեք ու­զում սպա­սել‚ գու­մար վճա­րեք և ստա­ցեք ձեր բու­ժու­մը։
Ժա­մա­նա­կին‚ երբ նման պատ­մու­թյուն­ներ լսում էինք ար­տա­սահ­մա­նում բնակ­վող մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րից‚ զար­մա­նում էինք՝ մի՞­թե հնա­րա­վոր է բուժ­ման կա­րիք ու­նե­ցող հի­վան­դին հետ ու­ղար­կել հի­վան­դա­նո­ցի դռ­նից‚ ու հա­զար ան­գամ փառք էինք տա­լիս Աստ­ծուն‚ որ մեզ մոտ նման պրակ­տի­կա չկա։

Տրա­մա­բա­նու­թյու­նը հու­շում է‚ որ ցան­կա­ցած փո­փո­խու­թյուն պետք է միտ­ված լի­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի կյան­քի ո­րա­կի բա­րե­լավ­մա­նը‚ ըն­թա­ցա­կար­գե­րի պար­զեց­մա­նը‚ բայց այն‚ ինչ վեր­ջին մե­կու­կես տա­րում պար­տադ­րում են մեզ (տվյալ դեպ­քում՝ ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան ո­լոր­տում)‚ լրիվ հա­կա­ռակ տրա­մա­բա­նու­թյունն ու­նի։ Նույն կերպ դժ­գո­հում են նաև պո­լիկ­լի­նի­կա­նե­րի այ­ցե­լու­նե­րը։ Ցան­կա­ցած բժշ­կի մո­տե­նա­լիս նա­խա­պես պետք է հեր­թագր­վեն‚ ժամ նշա­նա­կեն‚ ին­չը‚ սա­կայն‚ չի գոր­ծում։ Թեև նշա­նակ­ված ժամ կա‚ սա­կայն քա­ղա­քա­ցի­նե­րը ստիպ­ված են լի­նում ժա­մե­րով սպա­սել բժշ­կի մոտ մտ­նե­լու հա­մար։
Ընդ ո­րում‚ կա­տար­ված փո­փո­խու­թյուն­նե­րից դժ­գոհ են ոչ միայն հի­վանդ­նե­րը‚ այլև բժիշկ­նե­րը։

Սեր­գեյ ՍԱ­ՂՈՒ­ՄՅԱՆ

Մեկնաբանություններ