Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Վար­չա­պե­տին այլևս չի հա­ջող­վում սոսն­ձել իշ­խա­նա­կան թի­մի տար­բեր բե­կոր­նե­րը

Վար­չա­պե­տին այլևս չի հա­ջող­վում սոսն­ձել իշ­խա­նա­կան թի­մի տար­բեր բե­կոր­նե­րը
17.01.2020 | 00:54

Նա­խորդ հոդ­վա­ծում 2020 թվա­կա­նի հնա­րա­վոր զար­գա­ցում­նե­րը վեր­լու­ծե­լիս անդ­րա­դար­ձանք հա­սա­րա­կու­թյանն ա­մե­նից շատ հե­տաք­րք­րող հար­ցին՝ ի՞նչ մի­տում­ներ կա­րող են նկատ­վել ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տում։ Ըստ էու­թյան‚ ըն­թա­ցիկ տա­րում ընդ­դի­մա­դիր թևում սպաս­վում է ֆոր­մա­տա­վո­րում։ Սա­կայն հե­տաքր­քիր է նաև‚ թե ինչ զար­գա­ցում­ներ կա­րող են զար­գա­նալ իշ­խա­նա­կան հատ­վա­ծում։ 2018-2019 թթ. թվում էր‚ թե իշ­խա­նու­թյու­նը հաղ­թա­նա­կած էր‚ կուռ‚ միա­տարր ու հա­մախ­մբ­ված‚ սա­կայն կա­յին կան­խա­տե­սում­ներ‚ թե ա­մեն ինչ այն­քան էլ հարթ չէ‚ և կա­ռա­վար­ման բուր­գը կան­գուն է մնում միայն մեկ ան­ձի՝ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ ան­ցած եր­կու տա­րի­նե­րին ու­նե­ցած հա­սա­րա­կա­կան լայն ա­ջակ­ցու­թյան շնոր­հիվ։

Եվ այս­պես՝ ի՞նչ գոր­ծըն­թաց­ներ են նկա­տե­լի իշ­խա­նա­կան դաշ­տում։
Այն‚ որ ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տը բա­վա­կա­նին լուրջ դժ­գո­հու­թյուն­ներ է ար­տա­հայ­տում իշ­խա­նու­թյու­նից‚ փո­փո­խա­կան հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րով լուրջ պայ­քար է մղ­վում իշ­խա­նու­թյան դեմ‚ բնա­կան է‚ ինչ-որ տեղ նաև քա­ղա­քա­կան պայ­քա­րի տրա­մա­բա­նու­թյան տի­րույ­թում է։ Սա­կայն այ­սօր­վա իշ­խա­նա­կան հա­մա­կար­գի ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյունն այն է‚ որ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նից դժ­գոհ է ոչ միայն ընդ­դի­մու­թյու­նը‚ այլև լուրջ դժ­գո­հու­թյուն­ներ կան իշ­խա­նա­կան գրե­թե բո­լոր թևե­րում։ Սա ա­մե­նագլ­խա­վոր փաստն է‚ ին­չը որ­քան էլ զար­մա­նա­լի է‚ հայ­կա­կան ի­րա­կա­նու­թյուն է։ Ընդ ո­րում‚ այս ի­րո­ղու­թյունն իշ­խա­նու­թյու­նը փոր­ձում է շատ ջա­նա­սի­րա­բար թաքց­նել տար­բեր մե­խա­նիզմ­նե­րով։
Ի վեր­ջո‚ ի՞նչ է ներ­կա­յաց­նում հայ­կա­կան իշ­խա­նա­կան հա­մա­կարգ կո­չե­ցյա­լը։ Ինչ­պես հայտ­նի է‚ իշ­խա­նու­թյու­նը Հա­յաս­տա­նում հետ­հե­ղա­փո­խա­կան զար­գա­ցում­նե­րի ծնունդ է‚ և հա­յաս­տա­նյան կա­ռա­վար­ման բուր­գը մի քա­նի բաղ­կա­ցու­ցիչ ու­նի՝ վերևում Նի­կոլ Փա­շի­նյանն է‚ իշ­խա­նու­թյան մաս են կազ­մում այն քա­ղա­քա­կան ու հա­սա­րա­կա­կան-քա­ղա­քա­ցիա­կան կա­ռույց­նե­րը‚ ո­րոնք մաս­նակ­ցու­թյուն են ու­նե­ցել հե­ղա­փո­խու­թյա­նը։ Գլ­խա­վոր շար­ժիչ ու­ժը սո­րո­սյան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­ներն են‚ այ­նու­հետև՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի գլ­խա­վո­րած «Քաղ­պայ­մա­նա­գի­րը»‚ ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գահ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նի թի­մը‚ ո­րը գու­ցե հա­մեստ‚ բայց քա­ղա­քա­կան ա­ռու­մով բա­վա­կա­նին նշա­նա­կա­լի ներդ­րում է ու­նե­ցել հե­ղա­փո­խու­թյան ըն­թաց­քում‚ և վեր­ջա­պես՝ նախ­կին իշ­խա­նու­թյան մի հատ­վա­ծը‚ որն իր հաշ­վարկ­նե­րում կար­ծում էր‚ թե հե­ղա­փո­խու­թյան ար­դյուն­քում իշ­խա­նու­թյան ե­կած Փա­շի­նյա­նը ո­րո­շա­կի սա­նի­տա­րի դեր կկա­տա­րի‚ կչե­զո­քաց­նի տն­տե­սա­կան կրի­մի­նալ ու­ժե­րին‚ և հե­տա­գա­յում իշ­խա­նու­թյու­նը բա­րե­հա­ջող կհանձ­նի ի­րենց։ Ա­հա այս սեգ­մենտ­նե­րից է կազմ­ված թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյուն կոչ­վա­ծը։
Դեռևս մի կողմ թող­նենք ար­տա­քին ու­ժե­րի ներ­գոր­ծու­թյան փաս­տը ՀՀ-ում կա­տար­ված ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի վրա ու ար­ձա­նագ­րենք‚ որ վե­րը նշ­ված բո­լոր սեգ­մենտ­ներն այ­սօր դժ­գոհ են Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նից։ Սա‚ թերևս‚ հաս­կա­նա­լի ի­րա­վի­ճակ է‚ քա­նի որ ան­կախ նրա­նից‚ թե սո­ցիո­լո­գիա­կան հար­ցում­ներն ինչ են ցույց տա­լիս‚ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի վար­կա­նի­շը‚ 2018 թ. ապ­րիլ-մա­յի­սի հա­մե­մատ‚ բա­վա­կա­նին ա­րագ նվա­զում է‚ և իշ­խա­նու­թյու­նը‚ որ գո­յատևում է միայն մեկ մար­դու բարձր վար­կա­նի­շի շնոր­հիվ‚ ժա­մա­նա­կի ըն­թաց­քում ար­ձա­նագ­րում է հե­ղի­նա­կու­թյան ան­կում։
Փոր­ձենք պար­զել‚ թե վե­րոն­շյալ ու­ժերն ին­չից են դժ­գոհ։
1. Քա­ղա­քա­ցիա­կան հա­սա­րա­կու­թյուն կոչ­վա­ծը‚ որ մեզ մոտ ա­սո­ցաց­վում է հայտ­նի Սո­րո­սի ան­վան հետ‚ ակն­հայ­տո­րեն իր ցան­ցա­յին կա­ռույ­ցով‚ տա­րի­նե­րի ըն­թաց­քում յու­րաց­րած մե­թոդ­նե­րով դար­ձել էր իշ­խա­նա­փո­խու­թյան շար­ժիչ ու­ժը։ «Քա­ղա­քա­ցիա­կան պայ­մա­նա­գիր» կու­սակ­ցու­թյունն ի­րա­կա­նում շատ փոքր խմ­բակ էր‚ 2018 թ. գար­նա­նը գու­ցե Գյում­րիից Երևան էլ չհաս­նեին‚ ուղ­ղա­կի կհոգ­նեին‚ քա­նի որ այդ քա­ղա­քա­կան ու­ժը եր­կար պայ­քա­րի փոր­ձա­ռու­թյուն չու­ներ. այս կու­սակ­ցու­թյան ան­դամ­նե­րը նման են ին­կու­բա­տո­րում մե­ծա­ցած ե­րի­տա­սարդ­նե­րի։ Հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո սո­րո­սյան թի­մը պա­հան­ջեց և ստա­ցավ իշ­խա­նու­թյան իր մաս­նա­բա­ժի­նը։ Նրանք ակն­կա­լում էին‚ որ ներդ­րած ա­վան­դին հա­մա­պա­տաս­խան կս­տա­նան ֆի­նան­սա­կան‚ ու­ժա­յին լծակ­ներ‚ սե­փա­կան քա­ղա­քա­կան ծրագ­րե­րը կդառ­նան դո­մի­նանտ ի­րենց դրա­ծո Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի քա­ղա­քա­կան ծրագ­րե­րում։ Սա­կայն շատ շու­տով պարզ­վեց‚ որ վար­չա­պետն ի վի­ճա­կի չէ այդ ծրագ­րերն ի­րա­կա­նաց­նե­լու. Փա­շի­նյա­նին դր­սից շատ ա­րագ հաս­կաց­րին‚ որ Արևմուտ­քի հա­մար վեր­ջի­նիս ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան հռե­տո­րա­բա­նու­թյու­նը զրո­յա­կան ար­ժեք ու­նի‚ քա­նի որ շատ լավ հաս­կա­նում են‚ թե ինչ է կա­տար­վել Հա­յաս­տա­նում‚ և, ի վեր­ջո, ով է Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը։ Իսկ Ռու­սաս­տա­նից էլ շատ ա­րագ‚ օգ­տա­գոր­ծե­լով ըն­դա­մե­նը նե­րազդ­ման հնա­րա­վո­րու­թյան շատ չն­չին տո­կո­սը‚ հաս­կաց­րին‚ որ Փա­շի­նյա­նի հռե­տո­րա­բա­նու­թյու­նը‚ վեր­ջի­նիս պատ­կե­րա­ցում­նե­րը աշ­խար­հի կա­ռուց­ված­քի‚ գեո­քա­ղա­քա­կան կենտ­րոն­նե­րի մա­սին‚ մեղմ ա­սած‚ շատ թյուր է։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, ի վեր­ջո, շատ ա­րագ սկ­սեց զայ­րաց­նել սո­րո­սա­կան­նե­րին ոչ միայն իր ռու­սա­մետ հռե­տո­րա­բա­նու­թյամբ‚ այլև կոնկ­րետ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րով‚ ո­րոնք ուղղ­ված էին նրան‚ որ­պես­զի ի դեմս Ռու­սաս­տա­նի ու Վ. Պու­տի­նի՝ ստա­նա ո­րո­շա­կի ամ­րու­թյան պա­շար։ Սա սո­րո­սա­կան­նե­րին հասց­ված ա­մե­նա­մեծ հար­վածն էր‚ ո­րոնք ո­րոշ ժա­մա­նակ հա­պա­ղում էին կտ­րուկ քայ­լեր ձեռ­նար­կել՝ թայմ աութ վերց­նե­լով և թույլ տա­լով վար­չա­պե­տին ամ­րա­նալ ոտ­քե­րի վրա։ Սո­րո­սա­կան­նե­րը չս­տա­ցան ֆի­նան­սա­բյու­ջե­տա­յին ռե­սուրս­նե­րին և ու­ժա­յին կա­ռույց­նե­րին մո­տե­նա­լու ի­րա­կան հնա­րա­վո­րու­թյուն։ Այս հան­գա­ման­քը լուրջ դժ­գո­հու­թյան ա­ռիթ դար­ձավ‚ և սո­րո­սա­կան­նե­րի մոտ հարց ա­ռա­ջա­ցավ՝ նրա հա­մա՞ր էինք հե­ղա­փո­խու­թյուն կա­տա­րել‚ որ չկա­րո­ղա­նանք մո­տե­նալ‚ նույն Փա­շի­նյա­նի բա­ռա­պա­շա­րով ա­սած‚ լա­փա­մա­նին ու դա զի­ջել վար­չա­պե­տի ա­մե­նա­մեր­ձա­վոր շր­ջա­պա­տին։ Սո­րո­սա­կան­նե­րի այդ դժ­գո­հու­թյու­նը և՛ անձ­նա­կան‚ և՛ գա­ղա­փա­րա­կան շար­ժա­ռիթ­ներ ու­նի։ Հե­ղա­փո­խու­թյան վրա ծախս­ված ֆի­նանս­նե­րը գա­ղա­փա­րա­կան ա­ռու­մով ի­րենց նպա­տա­կին չեն հա­սել։ Եվ ժա­մա­նակ առ ժա­մա­նակ այդ դժ­գո­հու­թյու­նը սկ­սում է ար­տա­հայտ­վել։ Մաս­նա­վո­րա­պես‚ սո­րո­սա­ծին «Սաս­նա ծռե­րը» ուղ­ղա­կիո­րեն ա­սում են‚ որ ցան­կա­նում են ար­մա­տա­կան ընդ­դի­մու­թյուն դառ­նալ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին‚ պետք է ստեղ­ծել ժա­մա­նա­կա­վոր կա­ռա­վա­րու­թյուն և այլն։ Նրանք հա­մա­րում են‚ որ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը շատ փա­փուկ է և դա­վա­ճա­նում է հե­ղա­փո­խու­թյան գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյա­նը։ Թա­վի­շը շատ է. սա է նրանց կար­գա­խո­սը։
2. Ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կից‚ որ­քան էլ տա­րօ­րի­նակ է‚ դժ­գոհ են նաև «Քաղ­պայ­մա­նագ­րի» ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը։ Իշ­խա­նա­փո­խու­թյան սկզբ­նա­կան փու­լում Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ի­հար­կե նրանց հա­մար սր­բա­պատ­կեր էր‚ ա­մեն ին­չի սր­բա­պատ­կեր՝ քա­ղա­քա­կա­նից սկ­սած մինչև ո­ճա­յին եր­կր­պագ­ման ա­ռար­կա։ Շա­տե­րը նույ­նիսկ փոր­ձում էին ըն­դօ­րի­նա­կել նրան՝ ար­տա­քին տես­քից սկ­սած մինչև հան­րու­թյան հետ շփ­ման մե­թոդ­նե­րը։ Բայց շատ շու­տով հենց շար­քե­րում ծա­գե­ցին տա­րա­ձայ­նու­թյուն­ներ։ Հայ­տն­վե­ցին «Քաղ­պայ­մա­նագ­րի» նո­մենկ­լա­տու­րա­յին և շար­քա­յին ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ։ Վեր­ջին­նե­րիս հատ­կաց­վե­ցին ո­րո­շա­կի դե­րեր խոր­հր­դա­րա­նում‚ մյուս­նե­րին՝ գոր­ծա­դի­րում։ Հե­տա­գա կյան­քը ցույց տվեց‚ որ գոր­ծա­դի­րում տե­ղա­վոր­ված­նե­րը շատ ա­վե­լի լավ սո­ցիա­լա­կան վե­րելք ու­նե­ցան‚ քան մյուս­նե­րը։ Կա­ռա­վա­րու­թյու­նում սկս­վե­ցին հայտ­նի պարգևավ­ճար­նե­րի‚ աշ­խա­տա­վար­ձե­րի գաղտ­նի բարձ­րաց­ման թե­մա­նե­րը‚ մեկ աղ­բյու­րից կաս­կա­ծե­լի գոր­ծարք­նե­րը։ Այ­սինքն՝ ի հայտ ե­կան պաշ­տո­նյա­ներ‚ ո­րոնք ուղ­ղա­կիո­րեն սկ­սե­ցին օգտ­վել հե­ղա­փո­խու­թյան բա­րիք­նե­րից‚ բյու­ջեից՝ մնա­ցած­նե­րին թող­նե­լով հա­մե­մա­տա­բար հա­մեստ աշ­խա­տա­վար­ձով ապ­րե­լու հնա­րա­վո­րու­թյու­նը։ Նույն «Քաղ­պայ­մա­նագ­րում» և ամ­բողջ իշ­խա­նու­թյան մեջ կա խուլ դժ­գո­հու­թյուն Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի վար­քագ­ծից‚ որն ա­նընդ­հատ քա­րո­զում է հա­մեստ վար­քա­գիծ‚ կեն­սա­կերպ‚ սա­կայն ին­քը և իր ըն­տա­նի­քը շռայ­լո­րեն օգտ­վում են և՛ օ­րի­նա­կան‚ և՛ եր­բեմն նաև կաս­կա­ծե­լի օ­րի­նա­կա­նու­թյուն ու­նե­ցող վա­յելք­նե­րից։ Այ­սինքն՝ աս­վում է մի բան‚ ար­վում է տրա­մագ­ծո­րեն հա­կա­ռա­կը։ Բա­ցի այդ‚ «Քաղ­պայ­մա­նագ­րում» շատ լավ հաս­կա­նում են‚ որ այս քա­ղա­քա­կան ու­ժի ազ­դե­ցու­թյու­նը քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րի‚ իշ­խա­նա­կան ո­րո­շում­նե­րի վրա բա­վա­կա­նին ցածր է։ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ան­ձամբ է ո­րո­շում­ներ ըն­դու­նում‚ և դրանք նա ըն­դու­նում է՝ ել­նե­լով այն հան­գա­ման­քից‚ թե տվյալ պա­հին ով ա­վե­լի մեծ ազ­դե­ցու­թյուն ու­նի իր վրա։ Ե­թե սո­րո­սա­կան­նե­րը Ա­մուլ­սա­րի հար­ցով փո­ղոց­նե­րը ո­ղո­ղում են ցու­ցա­րար­նե­րով‚ ա­պա այդ պա­հին Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ո­րո­շում­նե­րը հօ­գուտ սո­րո­սա­կան­նե­րի են։ Ե­թե տվյալ պա­հին ա­վե­լի մեծ է տեր­պետ­րո­սյա­նա­կան թևի ազ­դե­ցու­թյու­նը‚ ա­պա վա­խե­նա­լով այդ ճն­շու­մից՝ Փա­շի­նյա­նը տուրք է տա­լիս վեր­ջին­նե­րիս։ «Քաղ­պայ­մա­նագ­րում» նաև տա­րա­կու­սած են‚ թե ինչ­պես է ստաց­վում‚ որ ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան կամ կր­թու­թյան‚ գի­տու­թյան‚ մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րար­նե­րի տե­ղա­կալ­նե­րը բա­ցա­հայտ­վում են կա­շառք վերց­նե­լիս‚ սա­կայն պարզ­վում է‚ որ վեր­ջին­նե­րիս վե­րա­դա­սը ան­տե­ղյակ է։ Ի­հար­կե‚ սա շատ քիչ հա­վա­նա­կան է։ Բո­լո­րը հաս­կա­նում են‚ որ այս­տեղ կա­րող են լի­նել նաև կո­ռուպ­ցիոն դրսևո­րում­ներ‚ սա­կայն շղ­թան ի­րա­վա­պահ­նե­րը կտ­րում են տե­ղա­կալ­նե­րի մա­կար­դա­կով։ Սա շատ հս­տակ է‚ ու բո­լո­րը հաս­կա­նում են այս ամ­բողջ գոր­ծըն­թաց­նե­րը‚ ո­րոնք շատ դեպ­քե­րում ար­տա­հայտ­վում են նաև մեկ աղ­բյու­րից գնում­նե­րով‚ դրա­մաշ­նորհ­նե­րը յու­րա­յին­նե­րի միջև բաշ­խե­լով և այլն։
3. Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյու­նից դժ­գոհ եր­րորդ սեգ­մեն­տը Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նի թևն է։ ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի թի­մը ըն­դա­մե­նը մի քա­նի խն­դիր ու­նի լու­ծե­լու։ Նրանք ա­ռանձ­նա­պես մեծ սեր չու­նեն գոր­ծող վար­չա­պե­տի նկատ­մամբ‚ ո­րին միշտ հա­մա­րել են կամ ի­րենց ա­շա­կեր­տը‚ կամ էլ ու­րա­ցող գոր­ծըն­կեր։ Այս­տեղ Փա­շի­նյա­նին մի կերպ են հան­դուր­ժում։ Եվ ցան­կա­ցած պա­հի‚ երբ թու­լա­նա Փա­շի­նյա­նի ազ­դե­ցու­թյու­նը‚ այս եր­կու կող­մե­րի խուլ‚ քո­ղարկ­ված հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյու­նից ո­չինչ չի մնա­լու։ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը հույս ու­նի‚ որ Փա­շի­նյա­նի օ­րոք տե­ղի կու­նե­նա իր քա­ղա­քա­կան վե­րա­կեն­դա­նա­ցու­մը եր­կու աս­պեկ­տով. նախ կմաքր­վի մար­տի 1-ի գոր­ծից‚ որ­տեղ Տեր-Պետ­րո­սյա­նը մե­ղա­վո­րու­թյան իր բա­ժինն ու­նի‚ և քա­ղա­քա­կան վե­րա­կեն­դա­նա­ցում կս­տա­նա Ար­ցա­խի հար­ցի հա­մա­տեքս­տում։ ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հը չի մար­սում այն‚ որ իր պարտ­վո­ղա­կան գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյունն այ­սօր էլ չի ըն­դուն­վում հա­սա­րա­կու­թյան կող­մից‚ և ին­քը պատ­մու­թյան մեջ է մնում որ­պես մի նա­խա­գահ‚ որն իշ­խա­նու­թյու­նից հե­ռաց­վեց իր պարտ­վո­ղա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյան պատ­ճա­ռով։ Այժմ Տեր-Պետ­րո­սյա­նը հույս է տա­ծում‚ որ Փա­շի­նյա­նը՝ որ­պես իր հոգևոր ա­շա­կերտ‚ կա­րող է նույն գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյունն ա­ռաջ տա­նել։ Այս եր­կու ա­ռում­նե­րով էլ նախ­կին նա­խա­գա­հը լր­ջա­գույն դժ­գո­հու­թյուն­ներ ու­նի ՀՀ ներ­կա ղե­կա­վա­րից‚ քա­նի որ ոչ մար­տի 1-ի գոր­ծով է իր հա­մար ըն­դու­նե­լի սցե­նար ա­պա­հով­վել‚ ոչ էլ Ար­ցա­խի հար­ցում որևէ հաս­կա­նա­լի բան կա­րե­լի է տես­նել։ Ար­ցա­խի հար­ցում Փա­շի­նյա­նը հան­դես է գա­լիս ի­րա­րա­մերժ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով‚ ին­չը մե­ծա­պես նյար­դայ­նաց­նում է Տեր-Պետ­րո­սյա­նին։ Ա­մե­նայն հա­վա­նա­կա­նու­թյամբ հիաս­թա­փու­թյուն­նե­րը փո­խա­դարձ են. վեր­ջերս վար­չա­պե­տի մա­մու­լի խոս­նակ Վլա­դի­միր Կա­րա­պե­տյա­նի պաշ­տո­նան­կու­թյու­նը և վար­չա­պե­տի կող­մից Տեր-Պետ­րո­սյա­նին ծնն­դյան առ­թիվ չշ­նոր­հա­վո­րե­լը փո­խա­դարձ ան­վս­տա­հու­թյան ա­պա­ցույցն են։
4. Եվ վեր­ջա­պես Փա­շի­նյա­նից դժ­գոհ է նաև նախ­կին իշ­խա­նու­թյան այն թևը‚ ո­րը նա­խընտ­րեց իշ­խա­նու­թյու­նը հանձ­նել Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին և ոչ թե իշ­խա­նու­թյան ղե­կը թող­նել վար­չա­պետ Կա­րեն Կա­րա­պե­տյա­նին։ Այս խում­բը գու­ցե հույս ու­ներ‚ որ Փա­շի­նյա­նը ո­րո­շա­կի ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում գու­ցե օ­լի­գար­խիա­յին կվ­նա­սա­զեր­ծի‚ դաշ­տը կմաք­րի ի­րենց հե­տա­գա վե­րա­դար­ձի հա­մար։ Սա­կայն շատ շու­տով հաս­կա­ցան‚ որ Փա­շի­նյա­նը շատ լավ էլ լե­զու գտավ մարդ­կանց հետ՝ օ­լի­գարխ­նե­րին ան­վա­նե­լով սե­փա­կա­նա­տե­րեր‚ օ­րի­նա­կան կամ ոչ օ­րի­նա­կան ճա­նա­պարհ­նե­րով օգտ­վե­լով վեր­ջին­նե­րիս ֆի­նանս­նե­րից։ Ոչ օ­րի­նա­կան ա­սե­լով՝ նկա­տի ու­նենք բա­ցա­հայտ­ված այն փաս­տը‚ թե ինչ աղ­բյուր­նե­րից հա­վաք­վե­ցին «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան նա­խընտ­րա­կան գու­մար­նե­րը։ Պարզ է‚ որ դրանք հենց օ­լի­գարխ­նե­րի գու­մար­ներն էին‚ ո­րոնք ա­նուղ­ղա­կի կեր­պով մտան նա­խընտ­րա­կան հիմ­նադ­րամ։ Նշ­ված խում­բը դժ­գոհ է հա­վա­նա­բար նաև այն պատ­ճա­ռով‚ որ խախտ­վել են ո­րո­շա­կի պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­ներ‚ և այդ դժ­գո­հու­թյունն ար­տա­հայտ­վում է լուրջ պայ­քա­րով‚ այդ թվում՝ մե­դիա­դաշ­տում‚ ին­չի ա­կա­նա­տե­սը բո­լորս ենք։
Այս­պի­սով՝ կա­րե­լի է փաս­տել‚ որ իշ­խա­նա­կան քա­ղա­քա­կան կուռ թիմ այ­սօր գո­յու­թյուն չու­նի։ Այս տե­սա­կե­տից կա­րող ենք ա­սել‚ որ 2020 թվա­կա­նին լի­նե­լու է մեծ վե­րա­ֆոր­մա­տա­վո­րում նաև իշ­խա­նա­կան դաշ­տում։ Փա­շի­նյա­նը փոր­ձե­լու է այ­լընտ­րանք­ներ ձևա­վո­րել այ­սօր­վա իշ­խա­նա­կան հա­մա­կար­գի տար­բեր թևե­րին։ Սա­կայն պետք է նկա­տել‚ որ վար­չա­պե­տը բա­վա­կա­նին քիչ ռե­սուրս­ներ ու­նի դրա հա­մար։ Միայն եր­կու նա­խա­րա­րի՝ Ար­սեն Թո­րո­սյա­նի և Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի գոր­ծու­նեու­թյու­նը բա­վա­կան է‚ որ­պես­զի իշ­խա­նու­թյան ու ան­ձամբ Փա­շի­նյա­նի վար­կա­նի­շը զրո­յաց­վի։ Եվ քա­նի որ Փա­շի­նյա­նը որ­դեգ­րել է «թա­ղի տղու» քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն՝ չհանձ­նե­լով իր մեր­ձա­վոր շր­ջա­պա­տի մարդ­կանց ու իր վրա վերց­նե­լով նրանց բո­լոր սխալ­ներն ու մի­տում­նա­վոր բաց­թո­ղում­նե­րը‚ ա­պա վար­կա­նի­շա­յին կո­րուստ­ներն ան­խու­սա­փե­լի են։ Սա­կայն Փա­շի­նյա­նը նույ­նիսկ թի­մը փո­խե­լու ռե­սուրս չու­նի‚ և պա­տա­հա­կան չէ‚ որ վեր­ջին շր­ջա­նում տե­ղե­կատ­վա­կան ար­տա­հոսք ե­ղավ‚ թե վար­չա­պե­տը ցան­կա­նում է կոա­լի­ցիոն կա­ռա­վա­րու­թյուն ձևա­վո­րել։ Պարզ է‚ որ դա շատ հե­ռու է ի­րա­կա­նու­թյու­նից‚ սա­կայն այդ գա­ղա­փա­րը շր­ջա­նառ­վեց։ Ձևա­վո­րել կոա­լի­ցիոն կա­ռա­վա­րու­թյուն այն դեպ­քում‚ երբ ըն­դա­մե­նը 1,5 տա­րի ա­ռաջ իշ­խա­նու­թյու­նը ստա­ցավ ա­վե­լի քան 70 տո­կոս ձայն‚ խո­սում է այն մա­սին‚ որ Փա­շի­նյա­նի գոր­ծերն ի­րա­կա­նում այն­քան էլ լավ չեն։
Ա­րամ Վ. ՍԱՐԳ­ՍՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3009

Մեկնաբանություններ