Խաղում ենք բոլորս և` ազարտով
12.05.2020 | 00:07
Այն, ինչ կատարվում է թավշյա Հայաստանում, խիստ օրինաչափ է: Քայքայման հետքըը հասել է քայքայումը սկսածներին: Արտքաղաքականի մասին` քիչ անց, ներքաղաքականը տեղափոխվել է խորհրդարան:
Քվանտային ժամանակահատվածը հատկանշվում է անսպասելի զարգացումներով: Այս դեպքում դրան գումարվել է կորոնավիրուսյան էպիդեմիան, որն էլ ավելի անկանխատեսելի է դարձնում ոչ միայն զարգացումները Հայաստանում, այլև աշխարհն ինքնին` սրելով փոքրիկ Հայաստանում առանց այն էլ առկա խիստ քաոսային վիճակը:
Իշխանությունները կախված են անդունդի եզրին են` թե՛ արցախյան, թե՛ արտքաղաքական, թե՛ տնտեսական և, իհարկե, չկայացած հանրաքվեի խնդիրների առումով, որոնք առանձին-առանձին ցանկացած իշխանության համար կարող էին լուրջ մարտահրավեր լինել, մեր դեպքում` մեկն էլ կարող է ֆորս-մաժոր լինել:
Սրան կարծես նախապատրաստվում են ներքաղաքական խաղացողները: Մի կողմ թողնենք իրական` խորքային խաղացողներին, անդրադառնանք երևացողներին: Տարանջատել նրանց գլոբալիստ-պահպանողական բանակների` անիմաստ է, որովհետև հայաստանյան ներքաղաքական լանդշաֆտը երբեք ընդգծված տարբերակումների առումով որոշիչ չի եղել, և որքան էլ ցավալի է, հարցերը լուծվել են դրսի խաղացողների հետ համատեղ:
Բոլոր դեպքերում, երևացող խաղացողները շատ չեն. կոնգլոմերատները խորհրդարանական և արտախորհրդարանական ուժերից են կազմված, ընդ որում, բարդ է ասել ում պոչն ում տակ է, ով որտեղից է սկսվում, որտեղ ավարտվում:
Ֆորսմաժորային զարգացումները կարող են պիկին հասնել հիմնականում Արցախյան հարցում լուրջ պրեսինգի դեպքում: Կա՞ նման բան: Առաջին հայացքից` ոչ, սակայն երբեք մի ասա` երբեք, մանավանդ ռուսական շտապողականության պայմաններում, որովհետև առանց այն էլ Ռուսաստանում զարգացումների անհասկանալիության այնպիսի մի մակարդակ է, որ պատրաստ պետք է լինել ցանկացած էնդշպիլի: Դատելով հայաստանյան ներքաղաքական ուժերի պատրաստվածությունից, ակնհայտ է` ինչ-որ բան այն չէ. ի՞նչ` գիտեն միայն ամբողջական ինֆորմացիային տիրապետողները:
Ընդ որում, ակնհայտ է նաև, որ Փաշինյանն ու թիմը բացարձակապես կորցրել են վերահսկողությունը ամեն ինչի նկատմամբ. վերջին ակորդը, թերևս, խորհրդարանում տեղի ունեցած ծեծկռտուքն էր: Իհարկե, կարելի է շատ հեռուն գնալ ու արձանագրել, որ փորձ էր արվում զարգացումները փողոցից տեղափոխել խորհրդարան` ամբողջապես, թույլ չտալ հետագա զարգացումներում փողոցի գերակայությունն այն առումով, որ «Ծռերը» պատրաստ կանգնած են, շահագրգիռներն իրավիճակը կարող են վերածել ուկրաինական Մայդանի, քաղաքացիականի միջոցով այն դարձնելով էլ ավելի անկառավարելի, մանավանդ որ Փաշինյանն իր բնույթով հրահրիչ, իշխանության համար մինչև վերջին շունչը, բոլորին զոհաբերելու պատրաստ տեսակ է, ուստի Հայաստանում երբեք չպետք է թույլ տալ զարգացումներն ընթանան փողոցում, որովհետև Փաշինյանը, որքան էլ պարադոքսալ հնչի, չունի Սերժ Սարգսյանի խոհեմությունը, արյուն թափելը նրա համար, թույլ տանք ասել, կարող է վերածվել «խասիաթի»:
Այդ իսկ պատճառով խորքային խաղացողների կողմից մի քանի քայլանի կասկադով ևս մեկ անգամ գետնին հավասարեցվեց Փաշինյանի առանց այն էլ զրոյացվող հեղինակությունը, նրա ներկայությամբ իշխող մեծամասնությունը վեր կացավ` տուր թե կտաս… «Մի կաթիլ մեղր» պատրաստեց նույն Փաշինյանի համար, ընդ որում, զավեշտն այնքան մեծ էր, որ, ըստ լրատվամիջոցների, «Ավինյանը փորձում էր հանգստացնել այս ու այն կողմ գնացող Արարատ Միրզոյանին», երբ ապտակվել էր ոչ թե Միրզոյանը, այլ Էդմոն Մարուքյանը: Ինչևէ:
Հաջորդիվ` բարձրացվեց Էդմոնի անձեռակերտ արձանը. բոլորը, ովքեր երկու տարի անընդմեջ խոսում էին Փաշինյանից, մոռացան նրան ու սկսեցին խոսել ոչ թե Փաշինյան Նիկոլից, այլ Մարուքյան Էդմոնից: Ասել է` «ֆիլմի հերոսը» այլևս Նիկոլը չէր, այլ Էդմոնը, նրա շուրջն էր «հյուսվում» պատմությունը: Եվ ծայրահեղ` ֆորսմաժորային վիճակի դեպքում, ինչպես, ասենք, 97-ին, երբ մի գիշերում, Ղարաբաղյան խնդրի հետ կապված, խորհրդարանը երկրապահացավ` հրաժարական պարտադրեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, Էդմոնին դրեցին ձիու վրա, ասացին` քշիր, Էդմոն, քանզի հայրենիքի շահը, անկախ նրանից, ինչպիսի ձիավոր ես, քեզ ձիու վրա պահելու գերնպատակ է հետապնդում:
Ակնհայտ է, որ արտախորհրդարանական ընդդիմությունը ևս, մասամբ` Արթուր Վանեցյանի, մասամբ` Միքայել Մինասյանի վերադասավորվողներով, նույնպես ոտքի վրա է, սակայն առանձնացնել նրանց բոլորին, այդ թվում` պառլամենտում «զոհվող» Էդմոն Մարուքյանին, ճիշտ չի լինի, նախ` այն պատճառով, որ խաղը նոր-նոր է սկսվում և ապա` առանձին-առանձին նրանցից ոչ մեկը չի կարող արդյունք ապահովել, միասին` անշուշտ:
Այս պահին երկիրն անդունդից հետ քաշելու միակ տարբերակը սա է:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
.
.
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
-
Ասում են Պաղեստինյան ՀԱՄԱՍ-ը 10-20-100 անգամ ավելի քիչ զենք ունի, քան ունեին Լեռնային Ղարաբաղի հայերը և ադրբեջանական բանակը իսրայելական բանակը չէ։ Թող Հայաստանում մտածեն։
-
Ասում են… Որոշ երկրներ փորձում են խաթարել ԱՊՀ անդամների օրինական իշխանությունը, ավանդական արժեքները և իրավիճակն ամբողջությամբ: Անհրաժեշտ է կանխարգելիչ աշխատանք՝ ԱՊՀ երկրների անվտանգության ապահովման համար։
-
Ասում են… Ռուսաստանը և Բելառուսը օգուտ չունեն իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից: ՈՒ՞մ է այն ձեռնտու Մեզ ու ռուսաստանցիներին կշտամբում են «Ձեռնտու է Ուկրաինան հետին պլան է մղվել» Լսեք, եկեք անկեղծ լինենք այն, որ մեր մասին սկսել են ավելի քիչ խոսել, թերևս, վատ չէ: Բայց ո՛չ այդ գնով։ Մարդիկ են զոհվում։ Ինչի՞ վրա ենք ուրախանալու։
-
Ասում են…
Աշխարհում արևմտյան ազդեցությունը հսկայական ռազմաֆինանսական բուրգ է, այն իրեն պահելու համար անընդհատ նոր «վառելիքի» կարիք ունի՝ ուրիշներին պատկանող բնական, տեխնոլոգիական, մարդկային ռեսուրսներ
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
-
Ասում են
Ադրբեջանը վերսկսել է պատերազմը Լեռնային Ղարաբաղի դեմ՝ գնդակոծելով խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքները
-
Ասում են… Մենք առաջարկել ենք համաձայնության գալ Ադրբեջանի հետ այնպես, որ Քելբաջարն ու Լաչինը, նաև ամբողջ Ղարաբաղը, փաստացի մնան Հայաստանի իրավասության ներքո
-
Ասում են Ռուսաստանը գնահատում է Հայաստանի հետ կառուցողական հարաբերությունները, սակայն հնարավոր չէ համաձայնել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի թեզերի հետ՝ ռուս խաղաղապահների առաքելության ձախողման մասին:
-
Ասում են… Ադրբեջանը խնդիր է դրել Արցախն ազատել հայ բնակչությունից, ստեղծել պայմաններ, որ հայերն այնտեղից գնան, ով կմնա՝ տեղահանել կամ կազմակերպել կոտորած Շատ հստակ է ծրագիրը:
-
Ասում են Ավելի քան 30000 երեխաներ և նրանց ընտանիքները Լեռնային Ղարաբաղում արդեն 8 ամիս է՝ գտնվում են շրջափակման և ավերակների մեջ։
-
Ասում են․․․ Թուրքական ցեղերը հայտնվել են 10-րդ դարում, 11-րդ դարում հասել են պատմական Հայաստանի տարածք: Այս հողի վրա հայերն ապրել են մթա 15-րդ դարից:
Տարածաշրջանային
