Ադրբեջանցիները մշակում են Արծվաշենը չվերադարձնելու իրական մեխանիզմները
03.06.2023 | 14:09
Ադրբեջանական աղբյուրների փոխանցմամբ, պաշտոնական Բաքուն հաստատակամ է «անկլավները վերադարձնելու» հարցում, սակայն չի շտապում հստակ դիրքորոշում հայտնել Արծվաշենի հետագա ճակատագրի վերաբերյալ:
Ավելին՝ Ադրբեջանի ԱԳ նախկին նախարար Զուլֆուգարով Թոֆիկն առաջարկում է, որ Արծվաշենում հանրաքվե անցկացվի և «բնակչությունն» ինքը որոշի իր ապագան՝ ինքնորոշվի:
Խնդիրն այն է, որ այսօր Արծվաշենում մշտական բնակչություն չկա: Եվ, մինչ մենք վիրտուալ ձևաչափով որոշում ենք Տիգրանաշենի և մյուս անկլավների տալ-չտալու հարցը, ադրբեջանցիները մշակում են Արծվաշենը չվերադարձնելու իրական մեխանիզմները:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
.
.
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
-
Ասում են
Ադրբեջանը վերսկսել է պատերազմը Լեռնային Ղարաբաղի դեմ՝ գնդակոծելով խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքները
-
Ասում են… Մենք առաջարկել ենք համաձայնության գալ Ադրբեջանի հետ այնպես, որ Քելբաջարն ու Լաչինը, նաև ամբողջ Ղարաբաղը, փաստացի մնան Հայաստանի իրավասության ներքո
-
Ասում են Ռուսաստանը գնահատում է Հայաստանի հետ կառուցողական հարաբերությունները, սակայն հնարավոր չէ համաձայնել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի թեզերի հետ՝ ռուս խաղաղապահների առաքելության ձախողման մասին:
-
Ասում են… Ադրբեջանը խնդիր է դրել Արցախն ազատել հայ բնակչությունից, ստեղծել պայմաններ, որ հայերն այնտեղից գնան, ով կմնա՝ տեղահանել կամ կազմակերպել կոտորած Շատ հստակ է ծրագիրը:
-
Ասում են Ավելի քան 30000 երեխաներ և նրանց ընտանիքները Լեռնային Ղարաբաղում արդեն 8 ամիս է՝ գտնվում են շրջափակման և ավերակների մեջ։
-
Ասում են․․․ Թուրքական ցեղերը հայտնվել են 10-րդ դարում, 11-րդ դարում հասել են պատմական Հայաստանի տարածք: Այս հողի վրա հայերն ապրել են մթա 15-րդ դարից:
-
Ասում են Հայաստանում երևի քչերը գիտեն, որ առաջին անգամ «պողպատյա կառավարման», այսպես կոչված, գաղափարը առաջացել է Թուրքիայում` հեղաշրջումից հետո։
-
Ասում են Արևմուտքը համակված է սեփական ճշմարտացիության անուղղելի վստահությամբ, այլ խոսքով՝ Արևմուտքը համակված է միջազգային ասպարեզում իր հեգեմոնիայի պահպանմամբ, իր կանոնների ներդրմամբ և հավերժացմամբ, որոնք խափանում են միջազգային իրավունքն ու ձևավորվում են «երբ ինձ հարմար է՝ սպիտակ է, երբ հարմար չէ՝ սև է» սկզբունքով։
-
Ասում են Աշխարհում ստեղծված իրավիճակը մեզ համար կասկած չի թողնում, որ ՀԱՊԿ երկրները պետք է համախմբված լինեն։
-
Ասում են Զինված ուժերը և այլ պետական մարմիններ ստացել են անհրաժեշտ հրամանները, հակաահաբեկչական բնույթի լրացուցիչ միջոցներ են մտցվում Մոսկվայում, Մոսկվայի մարզում, մի շարք այլ տարածաշրջաններում։ Կձեռնարկվեն նաև վճռական գործողություններ Դոնի Ռոստովում իրավիճակը կայունացնելու համար։ Այն մնում է բարդ, փաստացի խափանված է քաղաքացիական և զինվորական կառավարման մարմինների աշխատանքը։
-
Ասում են Իրանը խնդիրներ չունի Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջև Հայաստանի տարածքով տրանսպորտային կապ հաստատելու առումով։ Շուրջ քսան տարի Իրանն Ադրբեջանին հնարավորություն է տվել օգտագործել իր տարածքը Նախիջևանի հետ հաղորդակցության համար։
-
Ասում են Լեռնային Ղարաբաղի և դրա` Հայաստանին պատկանելու թեման փակված է, ընդ որում, փակված է Փաշինյանի կողմից։ Կմնա՞ն հայերն այնտեղ, թե ոչ և ինչ կարգավիճակով, այսօր հսկայական հարց է։ Բացի այդ, բաց է Ադրբեջանից Հայաստանի տարածքով Նախիջևան միջանցքի թեման, և մեծ հարց է, թե արդյոք Հայաստանի Սյունիքի մարզը կմնա՞ Հայաստանի վերահսկողության տակ։ Փաշինյանն ակնհայտորեն ցանկանում է ազատվել Ղարաբաղում ռուսական ռազմաբազայից և ռուս խաղաղապահներից։
-
Ասում են Որքան էլ մենք դա չուզենանք, ստիպված ենք խոստովանել, որ Ադրբեջանը վաղուց գտնվում է այլ ուժերի ուղեծրում՝ Թուրքիայի (և ոչ միայն) հետ միասին, և, ի տարբերություն Հայաստանի, նրա տնտեսությունը քիչ է կախված Ռուսաստանից։ Հայաստանն ուղղակի սակարկման են հանել՝ Ալիևին հակաիրանական ագրեսիայի դրդելու համար։ Իսկ Փաշինյանի Մոսկվա գալը այդ խաղի հերթական տարրն է։
-
Ասում են Այսօր բոլորը պետք է ճանաչեն աշխարհակարգի ավելի արդար, բազմակենտրոն համակարգի ձևավորման անշրջելիությունը։ Ընդհանուր շահերից է բխում այնպես անել, որ բազմաբևեռ ճարտարապետությունը հենվի ոչ թե «վախի հավասարակշռության», այլ շահերի հավասարակշռության, միջազգային իրավունքի համընդհանուր ճանաչված նորմերի, տարբեր քաղաքակրթությունների, կրոնների և մշակույթների փոխադարձ հարգալից երկխոսության վրա։
Տարածաշրջանային
