Ունենք ակնհայտ խնդիր՝ Հայաստանը և Սփյուռքը համարժեք չեն Արցախում այսօր ստեղծված իրավիճակին։ Սա ազգային անոմալիա է, և սրա ուղիղ հետևանքն է, որ միջազգային հանրությունը նույնպես համարժեք չի արձագանքում։

Հիշեցնեմ, թե ովքեր են «ՀայաՔվեն» պատերազմով վախեցնող մարդասպանները: Նրանք, ովքեր. *5000 հոգի են սպանել, որ Արցախը հանձնեն ու դեռևս չեն հրապարակել զոհվածների ամբողջական Անուն-ազգանունները։

Վերջին երկու օրերին պատերազմի սպառնալիքը իբրև թէ «Հայաքվեի» հետ կապող զանազան ՔՊ-ականների մեջ առանձնահատուկ տեղ է զբաղեցնում ՀՀ ազգային ժողովի տնտեսական հարցերի հանձնաժողովի նախագահը'Գեորգ Պապոյանը։

Հայաստանում երկար տարիներ պատիվ և ձգտում է եղել պետական պարգևի արժանանալն ու նախագահների հրամանագրերով պարգևատրվելը: Մեդալը, շքանշանը, բարձրաստիճան կոչումը` յուրաքանչյուր գործչի համար նոր նվաճումների շարժառիթ էր, պատիվ, հարգանք և գնահատական:

Այն որ արցախահայությունը հայտնվել է բառացիորեն ցեղասպանական սպառնալիքի առջև և

Նիկոլը շատ փայլուն կիրառում է «օվերտոնի պատուհանը»։ Բայց հատկանշական է, որ սրա «օվերտոնները» երկարաժամկետ էֆեկտով են աշխատում։

Այսօր Մարտունու համայնքի ղեկավար Հովիկ Հովեյանն իր մերձավորների հետ համայնքի շենքից դուրս է հրավիրել ֆերմերների, որոնց ամառային արոտիավայրը օգտագործելու նախկինում տրված իրավունքը փորձել է, պաշտոնական լիազորությունները չարաշահելով և վարչական հնարքներ կիրառելով, չեղարկել։ Արոտավայրը Վարդենյանց լեռնանցքում է գտնվում։ Այնտեղից մի քանի օր առաջ ռեպորտաժ էինք պատրաստել։

Նիկոլ Փաշինյանի հանձնաժողովային ելույթի հատկապես երկրորդ մասն ընթերցելիս հիշեցի մեծ հույն Սոկրատեսին վերագրվող մի պատմություն, ով կողքից գործ էր անում՝ սրա-նրա համար դատարաններում ճառեր գրելով: Ուրեմն, մի օր Սոկրատեսի պատվիրատուներից մեկը զայրացած վերադառնում է նրա բնակարան: «Վարպետ, երբ առաջին անգամ կարդացի իմ համար քո գրած ելույթը, այն պարզապես անթերի էր և համոզիչ: Սակայն, երբ նորից այն վերընթերցեցի, հասկացա, որ լիքը խոցելի տեղեր կան:

Մինչ «մեր ճկուն ու աննկուն բանակցող» վարչապետը 44-օրյա պատերազմի դեպքերն ուսումնասիրող քննիչ հանձնաժողովում իր եռաժամ ելույթով՝ մեղավորների փնտրտուքով, ինքնարդարացմամբ, սեփական ձախողումները կոծկելով, շինծու ու աբսուրդային ենթադրությունները հիմնավորելով, իր արած-չարածի արդյունքում պատասխանատվությունից խուսանավելու և իրեն փրկիչ-հերոս կարգելու համար պատերազմի խրոնոլոգիայի սրբագրմամբ և արցախյան կոնֆլիկտի ողջ բանակցային պրոցեսի խեղաթյուրմամբ է զբաղված, իր քաղաքակիրթ կոլեգա Ալիևը չի թաքցնում, որ հավուր պատշաճի պատրաստվել է Ղարաբաղյան 2-րդ պատերազմին:

Ոչ թե Հայաստանին ու հայերիս, այլ մեր արտաքին ու ներքին թշնամիներին, ներառյալ՝ Նիկոլին ու Նիկոլի իշխանությանը հովանավորող, աջակցող Միացյալ Նահանգներն իրեն մեր երկրում արդեն ամենացինիկ ու լկտի կերպով պահելու և գործելու իրավունք է վերապահել: