«Պար­տա­դիր չէ, որ գրո­ղի ներ­կա­յու­թյու­նը խա­թա­րի ի­րա­կա­նու­թյան պատ­րան­քը» (Լ.-Զ. Սյուր­մե­լյան) Իսկ... ո­րո­շա­պես վա­վե­րագ­րո­ղի՞, որ գրո­ղի հան­դգ­նու­թյուն ու­ներ՝ իր խի­զա­խու­մը բարձ­րա­ձայ­նե­լու պա­տե­րազ­մի ող­բեր­գա­կան հետևանք­նե­րը ըստ էու­թյան ներ­կա­յաց­նե­լու հա­մար, քա­նի որ հե­տա­գա սե­րունդ­նե­րի ինք­նաոչն­չա­ցու­մը շա­րու­նակ­վում է «կրկն­վող» պա­տե­րազմ­նե­րով։ Մի­ջան­կյալ նշենք, որ հարկ չենք հա­մա­րել անդ­րա­դառ­նալ հա­յե­րեն թարգ­մա­նու­թյան լեզ­վաո­ճա­կան ո­րոշ հար­ցե­րի, այն, ինչ այս պա­րա­գա­յին խնդ­րա­հա­րույց չէ:

2011-ին նկա­րիչ ՍԱՄ­ՎԵԼ ԿԱ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՅԱ­ՆԸ կեր­տեց մի փայ­լուն գրա­ֆի­կա­կան գործ` «Ան­կա­խու­թյան մու­նե­տիկ», ո­րը նվիր­ված էր ՀՀԿ հիմ­նա­դիր նա­խա­գահ, վա­ղա­մե­ռիկ Ա­շոտ Նա­վա­սար­դյա­նին։

Ինչ­պես է հա­մա­վա­րա­կի պայ­ման­նե­րում աշ­խա­տան­քը կազ­մա­կեր­պում Ար­ցա­խի «Մա­տե­նա­դա­րան-Գան­ձա­սար» գի­տամ­շա­կու­թա­յին կենտ­րո­նը, ի՞նչ հե­տաքր­քիր ցու­ցադ­րու­թյուն­ներ են գոր­ծում, և երբ նո­րե­րը կբաց­վեն. այս և այլ թե­մա­նե­րի շուրջ է զրույ­ցը կենտ­րո­նի տնօ­րեն Ա­ՐԱՄ ԹՈ­ՐՈ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ։

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը դե­րա­սան, բե­մադ­րիչ ԴԱ­ՎԻԹ ՀԱ­ԿՈ­ԲՅԱՆՆ է:

Երևանում մեկնարկել է «Արմենիա» միջազգային երաժշտական փառատոնը։ Երաժշտասերները հնարավորություն ունեցան ունկնդրելու Էռնեստ Շոսսոնի Պոեմը ջութակի և նվագախմբի համար, Ալեքսեյ Շորի «Ուրվականներ» ջութակի կոնցերտը և «Ճանապարհորդական նոթատետր» դաշնամուրի կոնցերտը։

Կամերային երաժշտության ազգային կենտրոնը Կոմիտասի ծննդյան օրը բացօթյա համերգ կկազմակերպի։ Սեպտեմբերի 26-ին, ժամը 19։30 Կոմիտասի անվան կամերային երաժշտության տան այգում կկայանա «Կոմիտասին 151» խորագրով համերգ՝ նվիրված հայ երգահան, երաժշտական էթնոլոգ, երաժշտագետ, վարդապետ և ուսուցիչ, բանահավաք, խմբավար, մանկավարժ, հայկական ազգային կոմպոզիտորական դպրոցի հիմնադիր Կոմիտասին։

Երևա­նի պե­տա­կան կա­մե­րա­յին երգ­չախմ­բի մե­նա­կա­տար, մի­ջազ­գա­յին մր­ցույթ­նե­րի դափ­նե­կիր ԱՆԴ­ՐԱ­ՆԻԿ ՄԱԼ­ԽԱ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ զրու­ցել ենք ե­րաժշ­տա­կան ար­վես­տում առ­կա նո­րու­թյուն­նե­րի, ինչ­պես նաև իր՝ երգ­չի ան­ցած ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան ճա­նա­պար­հի մա­սին։

Հա­յաս­տա­նի նկա­րիչ­նե­րի միու­թյան հետ եր­կար տա­րի­նե­րի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյու­նը հայ մշա­կույ­թի նվի­րյալ, հրա­պա­րա­կա­գիր ՎՐԵԺ Ա­ՌԱ­ՔԵ­ԼՅԱ­ՆԻՆ ժա­մա­նա­կին բե­րեց գե­ղար­վես­տի հան­դես հիմ­նե­լու գա­ղա­փա­րին։ Չար­չա­րան­քին ա­պաշ­խա­րանք ե­ղավ «Կեր­պար­վեստ կենտ­րո­նը», սա­կայն խն­դի­րը միայն ամ­սա­գի­րը երկ­նե­լը չէր։

Ան­ցած տա­րե­վեր­ջին ե­թեր տր­վեց «Գի­տու­թյան ու­ժը» հա­ղոր­դա­շա­րի (հե­ղի­նակ՝ Նա­զե­նի Հով­հան­նի­սյան) 7-րդ թո­ղար­կու­մը, ո­րը նվիր­ված էր ՀՀ ԳԱԱ ռա­դիո­ֆի­զի­կա­յի և է­լեկտ­րո­նի­կա­յի ինս­տի­տու­տի հիմ­նադր­մա­նը, զար­գաց­մա­նը, ներ­կա վի­ճա­կին և ա­պա­գա­յին նվիր­ված հար­ցե­րին:

Պատ­վար­ժան ըն­թեր­ցող, ներ­քոն­շյալ ա­ռա­ջարկ­ներս խնդ­րում եմ դի­տար­կել հայ ա­վան­դա­կան ու ար­դիա­կան կեր­պար­վես­տի վե­րած­նն­դի, այլ կերպ ա­սած` «Դարձ դե­պի եր­կիր» ծրագ­րի շր­ջա­նակ­նե­րում։