Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Ինչո՞ւ Վարդան Օսկանյանը կանչվեց «ԿԳԲ»

Ինչո՞ւ Վարդան Օսկանյանը կանչվեց «ԿԳԲ»
19.06.2012 | 20:21

Գագիկ Ծառուկյանը վերջապես վերադարձավ: Հայտարարություն արեց: Ինչն էլ տարակուսանք առաջացրեց. Օսկանյանի ինչի՞ն են պետք իրավաբանները, երբ ինքն էլ պակաս կառույց ու փողեր չունի իրավաբանական ալքիմիայով զբաղվելու համար:
Ի՞նչ իրավաբանության մասին է խոսքը, երբ Օսկանյանը հինգ րոպեն մեկ ռեժիմով հայտարարում է` քաղաքական դրդապատճառներ են: Որոնց մասին ոչ միայն ԲՀԿ առաջնորդը լռեց, այլև իր կուսակցությունը: Վերադարձից հետո: Ավելին: Սպորտի և երիտասարդության նախարար ունենալու բավականին հետաքրքիր պասաժից հետո:
Ի՞նչ է ստացվում: Շատ պարզ բան: Օսկանյանը խաղից հանվում է: Բոլորի կողմից: Մի խաբվեք Էռնեկյանի և Նիդերլանդների ուղարկած փողով: Էռնեկյանը ԱՄՆ-ը չէ (էլ չենք ասում` «ինչ-որ մեկը» կարող էր Էռնեկյանին խնդրել` բարի ժեստ իրականացնել. ո՞վ` ինքնին հասկանալի է): Նիդերլանդնե՞րը: Ամոթ կլիներ, որ այս պահին այնպիսի կառույց, ինչպիսին «Սիվիլիթասն» է, նման օժանդակություն չստանար: Դրսից:
Ջոն Հեֆեռնի ու ՀՀ-ում արևմտյան դիվանագիտական կորպուսի ա՞յցը «Սիվիլիթաս» շատ կարևոր էր` ասում եք: Նկատեք` «Սիվիլիթաս»: Ոչ Օսկանյանին: Կապ չունի՞: ՈՒնի: Նախ` նրանք «եսիմ ինչ» հայտարարություն չեն արել, քաղաքավարական ժեստից բացի. ի՞նչ է նշանակում` «ժամկետը գործ հարուցելու մի քիչ այն չէ»: Երբ այդ ժամանակը լիահուսորեն համընկնում էր առաջին հերթին տիկին Քլինթոնի այցին: Այն Քլինթոնի, որն ԱՄՆ-ի դեսպանատուն չէր հրավիրել Օսկանյանին: Չէր արձագանքել Գագիկ Ծառուկյանի հետ հանդիպելու «կոչին»: Ի վերջո, կարող էր, չէ՞, տիկինը դեսպանատանը հավաքված իր հյուրերին «մի քիչ» ձեռով բարևել, Ծառուկյանին էլ հետը, մի րոպե գեթ կանգնել-զրուցելով` ցուցանել «ահագին» բան: Չարեց։
Այսպիսով, ի՞նչ են ասում հայաստանյան արևմտյան դեսպանները. ընդամենը` լավ կլինի, որ Օսկանյանը «չնստի»: Ասել է` այսքանը հերիք էր: Որովհետև Արևմուտքն ուզում էր Օսկանյանին ու իր հայաստանյան «պապային» քաղաքական լուրջ բանկրոտի ենթարկել, զգուշացնել` շարունակելու դեպքում լավ չի լինի:
Բայց` ուշադրություն. հարգարժան դեսպաններն ու նրանց երկրները նույն վերաբերմունքը չունեն «Սիվիլիթասի» նկատմամբ, որին Նիդերլանդները 1,5 միլիոն տվեց (եթե այդ փոխանցումը վաղուցվա պայմանավորվածության արդյունք չէր):
Արևմուտքի համար անչափ կարևոր է «Սիվիլիթաս» կառույցն ինքնին: Եվ ո՛չ Օսկանյանը: Այնտեղ նրանք կենտրոնացրել են բավականին քաղաքացիական, երիտասարդական ռեսուրս, գումար, տեխնոլոգիաներ, քարոզչական «նանո-մարմիններ»: Չէ, չենք ասում` հարկավոր պահին «ֆեյսբուքյան-արաբական» գարուն ունենալ-առաջնորդելու համար (նկատեցի՞ք, «Սիվիլիթասն» առաջին հերթին բոլորին խնդրեց «յուրացնել» իր լոգոն, ինչն էլ նշանակում էր «մանրից» «Ֆեյսբուքը» «վերցնել»):
«Վերցնել» Ֆեյսբուքը, 240 երգ գրել Պուտինի մասին (չէ, սա Ռուսաստանում է), այնուհանդերձ, Ռուսաստանին, այլևս ԱՄՆ-ի` Սիրիա ներխուժման գրեթե «կայացած» փաստի, տարածաշրջանում դեֆակտո փոփոխվող ստատուս քվոյի ֆոնին չէր կարող չանհանգստացնել «Սիվիլիթասը»:
Ասել է, Արևմուտքին հետաքրքրում է ոչ այնքան Օսկանյանը, որքան «Սիվիլը», և վերջինս ուժեղացնում է սույն «Սիվիլը», Ռուսաստանը, ճիշտ հակառակը, «տանում» է Օսկանյանին, որպեսզի թուլացնի այդ «Սիվիլը»։
«Թասդ բե՛ր»:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2541

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ