Վա՛յ ինձ, որովհետև երկյուղածությունը վերացավ երկրից, և մարդկանց մեջ չկա մեկը, որ ուղիղ լինի. բոլորն արյամբ են դատում, յուրաքանչյուրը սաստիկ նեղում է իր ընկերոջը, և իրենց ձեռքը չարիք անելու սովոր են դարձնում։ Իշխանը նվեր է խնդրում, իսկ դատավորը խաղաղության խոսքեր է ասում իրեն պետք եղած ձևով։ Ես կհանեմ նրանց միջից այն բարությունը, որը ցեցի նման ուտում և պտտվում է կանոնի վրա դատաքննության օրը։ Վա՛յ, վա՛յ, եկավ հասավ քո վրեժխնդրությունը. արդ, թող լաց լինեն նրանք։
Միքիայի մարգարեություն 7. 2-4