«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում՝ պայմանավորված Հայաստանի ղեկավարության դիրքորոշմամբ, որը միտումնավոր փլուզում է հարաբերությունները Ռուսաստանի Դաշնության հետ։ Այժմ Հայաստան են ուղարկվում զինվորականներ Նորվեգիայից, Կանադայից և ԱՄՆ-ից՝ ԵՄ առաքելությունը վերածելով ՆԱՏՕ-ի առաքելության»,- «Известия»-ին տված հարցազրույցում հայտարարել է ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը։                
 

Մենք զերծ չենք մնում անակնկալներից

Մենք զերծ չենք մնում  անակնկալներից
22.06.2012 | 12:21

Մայիս ամսին Գ. Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնն իր նոր` Շեքսպիրի «Ջոն արքա» ներկայացմամբ հանդես է եկել Լոնդոնի «Globe to Globe» շեքսպիրյան համաշխարհային փառատոնում: Լոնդոնյան հանդիսատեսը, թատերական աշխարհն ու մամուլը դրականորեն են արձագանքել հայկական թատերախմբի ելույթին: Մասնավորապես արտահայտվել են այսպիսի կարծիքներ. «Եվրոպական պատերազմի մասին Շեքսպիրի պիեսի հայաստանյան տարբերակը բոլոր առումներով կատարյալ և ավելին է: «Աշխարհը Գլոբին» ծրագիրը բախտավոր պետք է լինի` ականատես լինելով նման տեսարանների» (Theatre reviews): «Գուցե Շեքսպիրն այն գրել է որպես ողբերգություն, սակայն այս երեկոյի ներկայացումը անընդմեջ ցուցադրում է կատակերգությունը ողբերգությունում» (Guardian):
Հունիսի 20-ին սունդուկյանցիները` թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր և «Ջոն արքայի» բեմադրիչ Տիգրան Գասպարյանի ղեկավարությամբ, հայաստանյան հանդիսատեսի դատին հանձնեցին Լոնդոնում հաջող քննություն բռնած ներկայացումը:
Դահլիճում էր ոչ միայն մշակութային, այլև քաղաքական ընտրախավը: Ներկայացումը դիտելու էին եկել ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը` տիկնոջ հետ, մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանը, պետական այլ պաշտոնյաներ:
Ներկայացմանը նախորդեց կինոգետ, գրող Դավիթ Մուրադյանի ելույթը, որում ոչ միայն արժևորվեց մայր թատրոնի նոր ներկայացումը, այլև հիշատակվեց 30 տարի առաջ Խորեն Աբրահամյանի բեմադրած «Ջոն արքան»` Սոս Սարգսյանի գլխավոր դերակատարմամբ: Բանախոսը նշեց, որ մայր թատրոնի 90-ամյա հոբելյանի տարում նման ներկայացում բեմադրելը հատկանշական է և, հիրավի, արժանի գործ է պատմություն ու ավանդույթներ ունեցող թատրոնի համար: «Յուրաքանչյուր թատրոն կերտում է իր պատմությունը, բայց ամեն թատրոն չէ, որ իր պատմությունը կարողանում է վերածել լեգենդի,- մասնավորապես ասաց Դ. Մուրադյանը:- Սունդուկյանի անվան թատրոնի ուղին լեգենդար է, այդ պատմությունն ասպետական հետագիծ ունի մեր գիտակցության և հիշողության մեջ, ինչը և պարտադրում է ունենալ դրան արժանի ներկա»:
Ներկայացումն արված էր լոնդոնյան փառատոնի յուրահատուկ նախապայմանների համատեքստում` դերասանական փոքրաթիվ կազմ, տեքստի և ռիթմի խտացում, միայն կենդանի երաժշտություն, արհեստական լուսավորության բացակայություն` համահունչ Շեքսպիրի ժամանակներին: Նշենք, որ բեմադրող ռեժիսոր Տիգրան Գասպարյանը հնարամտորեն էր լուծել իրեն առաջադրված շեքսպիրյան առաջադրանքը: Եվ անսպասելի ու արտառոց քայլ էր կատարել կենդանի երաժշտության հարցում: Քանի որ հայկական իրականության մեջ «ամենակենդանի» երաժշտության պարագան զուգակցվում է դուդուկի, զուռնայի, դհոլի և հայկական պարեղանակի հետ, ապա իբրև Շեքսպիրի ոգին կենդանի պահելուն նպաստող հանգամանք` բեմադրության մեջ ներառվել էին նշածս գործոնները, որոնց գործի դրվելուն պես` հայավարի ակտիվանում էր հանդիսատեսն ու մի պահ մոռանում Շեքսպիրի մասին և տրվում հայկական տաշի-տուշիի ռիթմիկ ծափահարումներին:
Բավական ինտելեկտուալ հանդիսատեսի պարագայում էլ, փաստորեն, մենք զերծ չենք մնում անակնկալներից: Նախ հանդիսատեսը կցկտուր ու անհարկի ծափահարեց, երբ դահլիճ մտավ ՀՀ նախագահը, ապա` բուռն ու տեղին, երբ հնչեցին Խորեն Աբրահամյանի և Սոս Սարգսյանի անունները, հետո էլի կցկտուր, բայց տեղին, երբ Ջոն արքան (Արմեն Մարության) դատողություններ էր անում արյան ու սայթաքուն հենքի վրա իշխանության եկած արքաների մասին:
Ինչևէ, պրեմիերան կայացավ, հայ թատերասերները հնարավորություն ունեն վայելելու նոր ու ինքնատիպ շեքսպիրյան մի ներկայացում մայր թատրոնի բեմում: Իսկ մենք առաջիկայում մեր կայքում կզետեղենք այդ ներկայացման լոնդոնյան բեմելի մասին պատմող տեսանյութ` Տիգրան Գասպարյանի մասնակցությամբ:


Կարինե ՌԱՖԱՅԵԼՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4453

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ