«Փաստ չէ, որ ռուս խաղաղապահների հեռանալը Լեռնային Ղարաբաղից նույնական է Ռուսաստանի դուրս գալուն կովկասյան աշխարհաքաղաքական խաղից։ Անդրկովկասի նշանակությունը չափազանց մեծ է Եվրասիայի և, մասնավորապես, Մոսկվայի համար: Կարելի՞ է խոսել Ռուսաստանի նահանջի մասին, թե՞ իրականում մենք խոսում ենք կովկասյան տարածաշրջանային անվտանգության ողջ համակարգի վերագործարկման մասին: Մոսկվայի վիճակն ամենևին էլ այդքան անհուսալի չէ»,- ասել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։                
 

Անշարժ գույքի, դոլարի և արդյունաբերության կապն ու բյուջեն

Անշարժ գույքի, դոլարի և  արդյունաբերության կապն ու բյուջեն
22.06.2012 | 12:35

Հունիսի 20-ին դոլարի առքը` 416, իսկ վաճառքինը 418 դրամ էր։ Եվ սա դեռ դոլարի արժևորման կամ, ինչպես ընդունված է ասել, դրամի արժեզրկման վերջնակետը չէ։ Հայաստանի գործատուների հանրապետական միության գործադիր տնօրեն ԳԱԳԻԿ ՄԱԿԱՐՅԱՆԸ վերջերս մամուլում կանխատեսել էր, որ 2013-ի տարեվերջին դոլարի փոխարժեքը կարող է հասնել 460, 2014-ին` 520 դրամի։ Կարդարանա՞ այս կանխատեսումը, թե՞ ոչ, ժամանակից առաջ չընկնենք։ Համենայն դեպս, ֆինանսական շուկայում մասնագետները նույնպես կանխատեսում են դոլարի արժևորում, նշելով, որ այդ տենդենցը կպահպանվի մինչև տարեվերջ։
Ի դեպ, դրամ-դոլար «փոխհարաբերությունն» այսօրվա միակ լուրջ խնդիրը չէ։ «Անշարժ գույքի շուկայում դրական տեղաշարժեր չեն նկատվում, վիճակը կարելի է գնահատել կայուն ծանր»,- նշում են անշարժ գույքի գործակալությունները։ Իսկ «տան շուկա» ասվածում միևնույն դեմքերն են, որոնք փորձում են վաճառել իրենց բնակարանները։ «Երկու տարի է` չեմ կարողանում բնակարանս վաճառել»,- նշում են բնակարան վաճառողները։ Այլ կերպ ասած, բնակարանային շուկայում կանգային երևույթներ են նկատվում` պահանջարկի բացակայության պատճառով։ Չնայած պահանջարկի անկմանը, այս տարվա մայիսից նկատվում է բնակարանների գնի որոշակի բարձրացում անցած տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ։ Չմոռանանք, որ դրամի արժեզրկումը ևս սկսվեց մայիսին։ Եթե համեմատենք երկու իրողությունները` բնակարանների պահանջի անկումը և դրանց գների բարձրացումը, ապա ակնհայտ է, որ բնակարանների գների բարձրացումը պայմանավորված է հիմնականում արժութային շուկայում տեղի ունեցող դրսևորումներով։
Այն, որ բնակարանների պահանջարկը վերջին երեք տարում տարեցտարի նվազում է, փաստ է, ինչը չէր կարող լուրջ խնդիրներ չառաջացնել շուկայում։ Անշարժ գույքի կադաստրի կոմիտեի տվյալներով` 2012-ի ապրիլին մայրաքաղաքում 17 %-ով քիչ բնակարան է վաճառվել նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ։ Պաշտոնական վիճակագրությունը փաստում է, որ նույն պատկերն է տարեսկզբի մյուս ամիսներին։ Առաջին եռամսյակի տվյալներով` 2011-ի նույն ժամանակահատվածի համեմատ բազմաբնակարան շենքերի բնակարանների առքուվաճառքի գործարքի ծավալը նվազել է 8 %-ով։ Մայրաքաղաքի բնակարանային շուկայում նկատվող առքուվաճառքի անկումը պայմանավորված չէ սեզոնայնությամբ, այլ ունի մի ախտորոշում` պահանջարկի բացակայություն։ Եթե մայրաքաղաքում բնակարանների պահանջարկը նվազել է, բնականաբար, անմխիթար է նաև մարզերում բնակարանային շուկայի պատկերը։ Արդյո՞ք սա նշանակում է, որ մեր հանրապետության բնակչության գերակշիռ հատվածն ապահովված է բնակարանով։ Լավ կլիներ, սակայն Հայաստանում, ցավոք, անօթևանների խնդիրը խիստ շոշափելի է։ Բնակարանային շուկայում պասիվության «թագավորությունը» պայմանավորված է մարդկանց սոցիալական վիճակով, կարճ ասած` եկամտի բացակայությամբ։ Այս մասին փաստում են նաև առևտրային բանկերը, որտեղ էապես կրճատվել է հիպոթեքային վարկերի նկատմամբ հետաքրքրությունը, ինչն իր հերթին խնդիր է ստեղծում բանկային համակարգում։
Պետք է նկատենք, որ անշարժ գույքի շուկայում գործարքների նվազումը բացասաբար է ազդում նաև արդյունաբերության ոլորտի վրա։ Խոսքը հիմնականում շինանյութերի արտադրության մասին է։ Բնակարանների, հատկապես նորակառույցների պահանջարկի կտրուկ նվազումն իրացվելիության խնդիր է առաջացրել կառուցապատողների շրջանում, ինչից ելնելով նրանք հնարավորինս զերծ են մնում նոր շինարարական ծրագրերից։ Ի դեպ, պաշտոնական վիճակագրությունը ևս վկայում է, որ հանրապետությունում տարեցտարի նվազում են շինարարության ծավալները։ Սա նշանակում է` չկա նոր ծրագիր, չկա շինանյութի պահանջարկ։ Այս ֆոնի վրա բոլորովին պատահական չէ, որ հանրապետության ցեմենտի երկու գործարաններում էապես կրճատվել են ցեմենտի արտադրության ծավալները, ինչը բնական է` չկա պահանջարկ, չկան ծավալներ։ Նույն պատկերն է նաև շինանյութերի արտադրության այլ ոլորտներում։ Կրճատվել են նաև շինանյութի ներմուծման ծավալները։ Սրանք լուրջ խնդիրներ են, որոնք բացասական ազդեցություն կունենան պետբյուջեի վրա։ Արտադրանքի, շինարարական ծավալների կրճատման հետևանքով, բնականաբար, հարկային մուտքերն այս ուղղությամբ կնվազեն։ Մինչդեռ անշարժ գույքի շուկայում առկա երևույթներից և դրանցից բխող հետևանքներից հնարավոր կլիներ խուսափել, եթե ժամանակին կառավարությունը ցածր տոկոսադրույքով միջազգային վարկերը տրամադրեր ոչ թե շինարարական կազմակերպություններին, այլ բանկերին, որպես հիպոթեքային վարկ։


Ժասմեն ՎԻԼՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3239

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ