Լեռնային Ղարաբաղում հայկական ներկայության բոլոր հետքերը ջնջելն Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի վարչակարգի նախագիծն է՝ ասել է Ֆրանսիայի խորհրդարանի Ֆրանսիա-Հայաստան բարեկամության խմբի ղեկավար Անն Լոուրենս Պետելը։ «Եկեղեցիներից, խաչքարերից և Արցախի Ազգային ժողովից հետո ադրբեջանցիներն այժմ գրոհում են կառավարության շենքը»,- գրել է Պետելն X սոցիալական ցանցի իր էջում:                
 

Քաղաքը նույնը չէ

Քաղաքը նույնը չէ
02.07.2012 | 20:53

«Գանգրահեր Սյուն» ամերիկյան ֆիլմում թափառաշրջիկն իր երեխայի հետ մտնում է «հեղինակավոր» ռեստորան, չգիտես որտեղից ձեռք գցած գումարով: Մատուցողը նրանց «դուրս է հրավիրում»: Ռեժիսորը հոգ է տանում, որ թափառաշրջիկը հետագայում թանկարժեք կոստյումով, սիրունիկ աղջկա ու նույնքան հարգարժան, պատվելի կնոջ հետ նույն ռեստորանը մտնի: Մատուցողը հատուցում է. քթին հարված է ստանում փոքրիկի «թեթև» ձեռքով:
Շրջադարձային է կյանքը: Ֆիլմերում:
Մեր իրականության մեջ ամեն ինչ շատ ավելի պարզ է: Հարցեր չկան, որովհետև պատասխաններ այլևս ոչ ոքի հարկավոր չեն: Համարյա մեր սերիալների պես: Համարյա Դինքին սպանողների պես։ Համարյա թուրքերի պես:
Քաղաքը վանկարկում է` «Վահե Ավետյանը ես եմ»:
Մեր մեջ ապրող տականքը չգիտեմ քանի տարեկան է:
Ֆուտբոլ միշտ էլ չեմ սիրել, թե չէ կբողոքեի ֆուտբոլի դեմ, ֆուտբոլասերների դեմ, Իսպանիայի հաղթանակի դեմ, մարզական համազգեստով ռեստորան մտնողների դեմ, զուր մեռնողների դեմ: Մեր հասարակությունն արդեն ոչ թե հերոսներ, այլ ահաբեկիչներ է ծնում` լավ իմաստով: Մեր միջի «տականքին» մաքրելու համար: Լա՛վ իմաստով:
Ես քիչ եմ մտածում, վանկարկումներին եմ հետևում, հոդվածներին, «քոմենթներին», հարսանիք անողներին, «Հարսնաքարը» շրջապատողներին, «նեմեցներին»: Մեսչյան եմ լսում, ամենուր «Հարսնաքար» կա, երգերում, մարդկանց հայացքներում, օդի մեջ ու վաղվա օրվա: Քաղաքը նույնը չէ: «Տականքի» անդորրը խանգարվել է: Ես հարցիս պատասխանն եմ փնտրում՝ «Վահե Ավետյանը ե՞ս եմ»:


Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4468

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ