Հետահայաց ցուցադրություններ «Ոսկե ծիրանում». Վիկտոր Էրիսե (տեսանյութ)

«Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի այս տարվա խաղարկային ֆիլմերի մրցույթի ժյուրիի պատվավոր նախագահ, «Փարաջանովյան թալերի» դափնեկիր, իսպանացի աշխարհահռչակ ռեժիսոր Վիկտոր Էրիսեն վարպետության դաս անցկացրեց ԹՈՒՄՈ կենտրոնում, ապա հանդիպեց իր կինոյին հաղորդակցվելու եկած հանդիսատեսին` «Մոսկվա» կինոթատրոնի Կարմիր դահլիճում:

Ռեժիսորի ֆիլմերի հետահայաց ցուցադրությունը մեկնարկեց «Հարավ» ֆիլմով: Ֆիլմին նախորդեց «Ոսկե ծիրանի» ծրագրերի տնօրեն Միքայել Ստամբոլցյանի ելույթը, որում մասնավորապես ասվում էր. «Էրիսեն այն մարդկանցից է, որը շատ ուշ-ուշ է ֆիլմեր նկարում: Բայց նրա յուրաքանչյուր ֆիլմը հետազոտողները դիտում են խոշորացույցով, ուսումնասիրում մանրամասնորեն: Եվ դրա պատճառը մեկն է. եթե երաժշտության մեջ գոյություն ունի բացարձակ լսողություն հասկացությունը, ապա կինոյի ասպարեզում, կարելի է ասել, որ գոյություն ունի բացարձակ կինոզգացողություն հասկացությունը, որին և տիրապետում է Վիկտոր Էրիսեն»: Բանախոսը ներկայացրեց Էրիսեի անցած մասնագիտական տարաբնույթ ճանապարհը մինչև կինո, ուսումնառությունը Մադրիդի նշանավոր կինոդպրոցում, նվաճումները կինոյում: «Ասել, որ Էրիսեն սիրում է կինոն, կնշանակի ոչինչ չասել: Ասել, որ նա շատ է սիրում կինոն, որ կինոն նրա կյանքն է, կնշանակի շատ քիչ բան ասել: Որովհետև, ինչպես ինքը` Էրիսեն է խոստովանում, իր սերունդը, որը ծնվել է Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմից հետո, հասունացել է ոչ սովորական պայմաններում: Ծնողները պատերազմից հետո ինքնամփոփված էին իրենց մեջ և բացարձակապես չէին զբաղվում երեխաներով: Էրիսեն ասում է. «Մենք որբեր էինք կամ` գրեթե որբեր: Եվ մեր հասարակական դաստիարակությունը եղել է կինոյով»: Եվ զարմանալի չէ, որ նրա գրեթե բոլոր ֆիլմերում ֆիլմի մեջ կա մեկ այլ ֆիլմ, որն այնքան է ազդում ֆիլմի հերոսի կյանքի վրա, որ կարծես թե ավելի ռեալ է դառնում հանդիպումն իրականության հետ: Էրիսեի ֆիլմերը շատ հանդարտ են, բայց այդ հանդարտության մեջ անընդհատ սպասում ես, որ մի բան պայթելու է»,- մեկնաբանում է Մ. Ստամբոլցյանը:
Կինոդիտման եկած հադիսատեսին ներկայացվեցին նաև «Հարավ» ֆիլմի ստեղծագործական պատմության մանրամաները. բյուջեի անժամանակ սպառման պատճառով, փաստորեն, անավարտ մնացած ֆիլմ, որն այդ անավարտության մեջ կատարյալ է ու արժանացել է համաշխարհային կինոճանաչման ու տարբեր բարձր պարգևների:
Վիկտոր Էրիսեն ողջունեց հայ հանդիսատեսին իր ֆիլմերի հետահայաց ցուցադրությոնների մեկնարկից առաջ, մաղթեց բարի դիտում և իր խոսքում նշեց, որ այն հարավը, որին ձգտում են բոլորը և այդպես էլ չեն կարողանում հասնել, հենց Հայաստանն է:
«Ոսկե ծիրան» փառատոնի օրերին կցուցադրվեն նաև Վիկտոր Էրիսեի «Փեթակի ոգին», «Կյանքի գիծը», «Սերկևիլենի. արևի ծառը» ֆիլմերը:

Կարինե ՌԱՖԱՅԵԼՅԱՆ

Տեսանյութ

Հեղինակի նյութեր

• Դերենիկ Դեմիրճյանի ժառանգության արժևորումը՝ ժամանակակից գիտական խոսքով
• Երախտագիտություն՝ կինոլեզվով
• Դերենիկ Դեմիրճյան-145
• «Այս մար­դիկ չեն սի­րում մեր ժո­ղովր­դին, պատ­րաստ չեն նրա հոգ­սը կրե­լու՝ ա­ռանց պարգևավ­ճա­րի»
• «Պե­տու­թ­յու­նը կորց­րել է իր դեմ­քը, և ե­թե մենք թույլ տանք, որ այս ճգնա­ժամն ա­վե­լի խո­րա­նա, ուղ­ղա­կի կկոր­ծան­վենք»
• «Կա այս­պի­սի մի կար­ծիք՝ հարկ է ստեղ­ծել Հա­յաս­տան ամ­րոց-պե­տու­թ­յուն»
• «Մի բան հս­տակ է՝ այս իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րը պետք է ան­հա­պաղ հե­ռա­նան»
• «Ե­թե մեր մշա­կույ­թը լի­ներ բարձր մա­կար­դա­կի վրա, մենք այ­սօր­վա ող­բեր­գու­թ­յու­նը չէինք ու­նե­նա»
• «Մեր թշ­նա­մու գոր­ծած ո­ճիր­նե­րից ու հան­ցա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րից ոչ մե­կը թույ­լատր­ված չէր ո­րևէ օ­րեն­քով»
• «Ի սկզ­բա­նե մտա­ծել են ար­նա­քամ ա­նել ժո­ղովր­դին, բե­րել-հասց­նել մի վի­ճա­կի, որ հե­տո ա­սեն՝ դե՜, չդի­մա­ցանք, ու ստո­րագ­րեն այս փաս­տա­թուղ­թը»
• «Վեր­ջին տեխ­նո­լո­գիա­նե­րով զին­ված հա­րուստ, ան­պարտ բա­նակ, սե­փա­կա­նին զու­գա­հեռ՝ պե­տա­կան հզոր ար­դ­յու­նա­բե­րութ­յուն պի­տի ստեղ­ծենք»
• «Ե­թե հի­մա ենք գնում փոխ­զիջ­ման, դրա տակ ի՞նչ է են­թադր­վում. ինք­նաոչն­չա­ցո­ւ՞մ, ինք­նաս­պա­նու­թ­յո­ւ՞ն»
• «Աստ­ված մեզ հետ է և մեր ար­դար գոր­ծին զո­րա­վիգ»
• «Պար­տադր­ված պա­տե­րազ­մը, ի­հար­կե, ծանր բան է, բայց մենք պատ­րաստ էինք դրան»
• «Հա­նուն ազ­գի, հա­նուն հայ­րե­նի­քի զոհ­ված­նե­րի հե­րո­սու­թ­յու­նը չա­փա­նիշ­նե­րի փո­փո­խու­թ­յան են­թա­կա չէ»
• «Ինչ­պես Հի­սու­սը, այդ­պես էլ Նա­րե­կա­ցին Աստ­ծուց նե­րո­ղու­թ­յուն է խնդ­րում բո­լո­րիս մեղ­քե­րի հա­մար»
• «Մենք աշ­խար­հի մեջ ենք, ու աշ­խարհն է մեր մեջ. պար­զա­պես, որ­պես գաղտ­նի զենք, ու­նենք Ո­գին, որ մեզ պա­հել ու պա­հե­լու է»
• «Մենք Աս­տու­ծոյ փառք կու տանք, որ հայ­րե­նի­քը կը մնայ հայ­րե­նիք եւ մեր մնա­յուն հաս­ցէն»
• «Կար­դում էի այն ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րի ցան­կը, որ պատ­րաստ­վում են հա­նե­լու դպ­րո­ցա­կան դա­սագր­քե­րից, ու սար­սա­փում էի»
• «Տգետ­նե­րին շատ ա­վե­լի հեշտ է կա­ռա­վա­րել ամ­բողջ աշ­խար­հում, քան գի­տա­կից մարդ­կանց»

Մեկնաբանություններ