Տե՛ր, սերնդից սերունդ մեր ապավենը եղար։ Դու կայիր, երբ դեռ չէին հաստատվել լեռները, և չէին ստեղծվել երկիրն ու ողջ տիեզերքը, հավիտենությունից մինչև հավիտենություն։ Մարդուն մի՛ մատնիր տառապանքի, քանզի ասացիր. «Մարդկա՛նց որդիներ, վերադարձե՛ք ինձ»։ Հազար տարին Տիրոջ աչքում երեկվա օրվա պես է, որ անցավ, կամ գիշերվա մի պահի պես։ Նրանց տարիները տառապալից պիտի լինեն. առավոտյան խոտի պես պիտի բուսնեն, առավոտյան խոտի պես պիտի դալարեն ու ծաղկեն. երեկոյան պիտի թոռոմեն, չորանան ու ընկնեն։
Սաղմոսներ 89.1-6