Ո՞ Ւմ պիտի ենթարկվեն հանրապետության դպրոցները

«Ժառանգություն» կուսակցության անդամ ԱՆԱՀԻՏ ԲԱԽՇՅԱՆԸ, որ նախանձախնդիր է կրթությանն առնչվող ցանկացած հարցում, ֆեյսբուքյան իր էջում այսօր հետևյալ գրառումն է արել. «Հայաստանում հիմնական դպրոցները, այսինքն` բոլոր դպրոցների 2/3-ը, գտնվում են Երևանի քաղաքապետարանի և մարզային իշխանությունների ենթակայության տակ, այսինքն` կրթության բնագավառում ոլորտի պետական քաղաքականության իրականացման պատասխանատում դառնում են տեղական ինքնակառավարման մարմինները, ինչը, բոլորս գիտենք, թե ինչպես է անդրադառնում կրթության կազմակերպման որակի վրա: ԿԳ նախարար պարոն Աշոտյանը, փաստորեն, հանրային քննարկմանն է ներկայացրել արդեն աչք ծակող այս խնդիրը։ Առաջարկում եմ ակտիվորեն քննարկել հետևյալ հարցը. հանրապետության բոլոր դպրոցները ենթարկվեն տեղական ինքնակառավարման մարմինների՞ն, թե՞ ԿԳ նախարարությանը, այսինքն` մարզային կրթության վարչությունները ենթարկվեն մարզպետի՞ն կամ Երևանի քաղաքապետի՞ն, թե՞ ԿԳ նախարարին»:

Այս առաջարկին անմիջապես արձագանքել են մի խումբ օգտատերեր, որոնցից ԱՇՈՏ ԽՈՒՐՇՈՒԴՅԱՆԸ մասնավորապես գրում է.
«Ո՛չ նա (նկատի ունի ԿԳ նախարարին- Լ. Մ.), ո՛չ էլ մեկ այլ լուծում չի փրկի իրավիճակը: Հայաստանում գործում է կառավարման պատասխանատվությունից խուսափելու մշակույթ: Այսօր դպրոցի կառավարումն ամբողջովին դրված է դպրոցի տնօրենների ուսերին, իսկ դրա շուրջ կառուցված «վերահսկողությունը» չի գործում` լինի դա դպրոցում գործող խորհրդի, տարատեսակ վերահսկողական մարմինների, քաղքապետարանի կամ մարզպետարանների կրթության վարչությունների և այլ ծառայությունների տեսքով: Որպես առաջին քայլ, նախ պետք է ազատվել անձեռնմխելի տնօրեններից, հատկապես քաղաքական հենարան ունեցողներից, պատգամավորների կամ այլ իշխանական լծակ ունեցող տղամարդկանց կանանցից, մայրերից, քույրերից ու հարսներից: Սա այն մինիմում քայլն է, որ առաջարկում եմ ու, բնականաբար, այն բավարար չէ»:

Լիլի ՄԱՐՏՈՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հարափոփոխ աշխարհում ոչինչ հաստատուն գոյություն չունի
• Գավառական փահլևանություն իրական «գետնին վրա»
• Վիրտուալ դոնքիշոտներ
• Լիլի Մարտոյան․ Տրամաբանության հետ աղերս չունեցող վարկած
• Լիլի Մարտոյան. Համահարթեցում
• Լիլի Մարտոյան. Ջրից չոր դուրս բերել ջանացողների ալիբին
• Բոլորս ենք պատանդ, երկիրն էլ՝ հետը
• Ոչ միայն կնկա խելք, այլև կնոջ հոգեկերտվածք ունեցող ազգ ենք
• Շատ կարևոր մի բան փչացել է հայ հանրության ներքին մեխանիզմում
• Իշխանության եկած ամեն բախտախնդիր կարճ ժամանակ անց իրեն թագավոր է երևակայում
• Բե­կում, բայց ին­չո՞վ
• Կես ճշ­մար­տու­թ­յու­նը կեղ­ծի­քից վատ է
• Երբ լռում է դի­վա­նա­գի­տու­թ­յու­նը, ­որո­տում են թն­դա­նոթ­նե­րը
• Պա­տե­րազ­մում՝ ինչ­պես պա­տե­րազ­մում
• Մեզ խա­ղաղ օ­րե­րում հաղ­թե­լու խելք է պետք, գրո՛­ղը տա­նի
• Թե ինչ­պես ե­կավ չոր­րորդ ընտ­ր­յա­լի վերջը
• Օխլո­սը չա­փից դուրս է խե­լոք, խե­լա­ցի դե­մո­սի ձայնն էլ կա­րե­լի է խլաց­նել
• «Դմակավո՞ր», թե՞ «դիմակավոր»
• Լռության գույնը
• «Ներսիններով» ու «դրսիններով» հայրենիք չկորցնելու ժամանակն է

Մեկնաբանություններ