Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Ադա, կեղտդ փորիդ մեջ եռում է, կարծում ես ճրագու է՞»

«Ադա, կեղտդ փորիդ մեջ եռում է, կարծում ես ճրագու է՞»
27.10.2012 | 13:09

«Ես տեսնում եմ, որ հնարավոր է քաղաքական այս երկու խոշոր ուժերի համադրմամբ հասնել Սերժ Սարգսյանի հրաժարականին»,- անցյալ շաբաթ «Կենտրոն» հեռուստաընկերության եթերում նման հայտարարություն արեց ՀԱԿ համակարգող Լևոն Զուրաբյանը:

Ո՛չ Լևոն Տերին կպնեմ, ո՛չ էլ Անտեր Լևոնին: Պարզապես հարցադրեմ` արդյոք այսօր կա՞ որևէ քաղաքական ուժ, որ կարողանա հասնել Սարգսյանի հրաժարականին: Ասեմ, որ 100 %-ով նախագահամետ չեմ: Բանական մարդը, մտածող մարդը չի կարող ինքնուրույն կարծիք չունենալ: Այն էլ ասեմ, որ պատերազմի դաշտում ամենաբանական մարդուն անգամ չի թույլատրվում քննարկել հրամանը: Հրամանը օրենք է, որին պետք է ենթարկվել: Բայց, քանի որ այսօր մենք պատերազմի դաշտում չենք, ուստի ինձ իրավունք եմ վերապահում քննադատելու անգամ նախագահին, ինչը պետք է լինի արդարացի և ոչ թունոտ: Բայց, մինչ այդ քննադատությունը, հիշեմ Քրիստոսի հայտնի խոսքը` թող այս կնոջը քարկոծի նա, ով կյանքում մեղք չի գործել: Ինչպես գիտենք, մի քանի րոպե հետո հրապարակն ամայացավ, անբարոյական կնոջը քարկոծող մարդ չմնաց: Ինչո՞ւ: Որովհետև այդ դարաշրջանի մարդն այնքան բարոյական էր, որ հավատում էր Աստծուն, նրա պատժին: Իսկ մեր օրերի՞ մարդը: Եթե Լևոնը հավատար Աստծո պատժին, բնականաբար, քոչարյանական թողտվությունից հետո ոչ միայն քաղաքականություն չէր վերադառնա, այլև ընդհանրապես կհասկանար, որ քաղաքականությունը իր տեղը չէ: Մեր կարծիքով, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի, որպես քաղաքական գործչի բարոյազրկման վերջին վճիռը կայացրեց Եվրադատարանը: Այսօր այդ ուժը լավ է գիտակցում, որ ինքը Հայաստանի քաղաքական կյանքում ինքնուրույն խաղացող չէ, և անցել են «Լևոն, Լևոն« բացականչությունների ժամանակները, որ ՀԱԿ կոնգլոմերատը լուրջ, բանական մարդու մեջ որևէ հույս չի արթնացնում Հայաստանի քաղաքական դաշտի վերաձևման գործում: Արդեն անկարողության վերածված (հիշեմ երիտասարդ տարիներիս մի դեպք. հեռու 1962-ին, Աբովյան փողոցում, տեղադրված մի կրպակ էի մտել պաստայով գրչի լիցքավորման համար, այստեղ էր նաև 80-ն անց մի ծերուկ. երիտասարդները, թե` բիձա, ո՞նց ես, կարող ե՞ս, նա թե` տղանե՛ր, Աստվածաշունչ կարդացե՞լ եք. չէ` եղավ պատասխանը, ի՞նչ կա. էնտեղ գրված է, որ ծերուկի ցանկությունը եթե ուղղես ապառաժ քարին, ապա այն կտրաքացնի. բայց նա անկարող է) ՀԱԿ-ն արդեն որերորդ անգամ օգնության է կանչում ԲՀԿ-ին, մոռանալով, որ քաղաքական այդ ուժը, քաղաքականության մեջ բիձայի նշած աստվածաշնչյան ծերուկից էլ անկարող է, որքան էլ նյութապես լինի կարող: Ազգային ժողովի վերջին ընտրությունները դա ցույց տվեցին: ԲՀԿ-ի կատարած նյութական ծախսերը համարժեք չէին ստացած ձայների քանակին: Որքան էլ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը փորձի քաղաքական դաշտ բերել Գագիկ Ծառուկյանի կարողությունները, նա հոգու խորքում միշտ փայփայում է նրան որպես միջոց օգտագործելու և վերջում որպես շլակ դեն նետելու քողարկված ցանկությունը: Գագիկ Ծառուկյանն էլ վճռական գործողությունների չի դիմում, որովհետև, որպես օլիգարխ, լավ հասկանում է. լծակներ ունեցող իշխանությունը ցանկացած պահի նրան կարող է «կոմպլեմենտար» Օսկանյանից ավելի վատ օրի գցել: Որքան էլ պրիմիտիվ լինի օրինակս, ուզում եմ հիշել մեր գյուղխորհրդի նախագահներից մեկի` հանգուցյալ Արտաշես Այվազյանի խոսքերը` ուղղված գյուղի մի լավ ջեբկիրի. «Ադա, կեղտդ փորիդ մեջ եռում է, կարծում ես ճրագու է՞: Լավ հասկացիր, օրենքի առաջ առյուծը կատու է»: Քանի որ մեր այսօրվա օլիգարխ առյուծներն օրենքի առաջ կատվի կարգավիճակով են (նկատի ունեմ նրանց ապօրինի հարստանալը, հարկերը չտալը և այլն. ո՞վ է տեսել, որ սեփական ցեմենտի գործարանից «լևի» ցեմենտ ծախեն), ուստի նրանք (կոնկրետ դեպքում` Գագիկ Ծառուկյանը) չեն կարող դուրս գալ նախագահի համար ցանկալի ուղեծրից:
ՈՒստի այսօր Սերժ Սարգսյանի դեմ որևէ այլընտրանք չկա: Այդ այլընտրանքը կարող է լինել նա, ով անցած քսան տարիներին գոնե մեկ անգամ չի հայտնվել ՀՀՇ-ի քաղաքական դաշտում, ով գոնե մեկ անգամ անկեղծորեն խոստովանել է, որ ինքն էլ այս կամ այն չափով մասնակցել է ՀՀՇ-ի թալանին:
Չկա՛:
Ուրեմն չկա նաև Սերժ Սարգսյանի այլընտրանքը:
Հիմա վերադառնամ նախագահին:
Հանրապետության երրորդ նախագահը օրիգինալ մարդ է: Ո՛չ մեծամիտ է, ո՛չ էլ թույն: Անմիջական է, շփվող, մարդամոտ: Այն եզակի անհատն է, ով քսան տարվա ՀՀՇ-ի գնացքով երթևեկելով, իրեն համեմատաբար մաքուր է պահել: Հավատացած եմ, որ գալիք չորս տարում նա օլիգարխիկներին բերելու է իրավական դաշտ, որ ոչ մեկն իրեն օրենքից վեր չի դասելու, որ այսօրվա բարդ քաղաքական իրադարձություններում նա շարունակելու է վահանի դեր տանել ոչ միայն Արևմուտք-Արևելք բարդ հարաբերություններում, այլև օլիգարխները կլինեն կա՛մ օրենքի ներսում, կա՛մ ուղղիչ աշխատանքային գաղութներում, որ գալիք չորս տարում մեր երկրում վերջնականապես կոչնչանա թալանչու հհշածին հոգեբանությունը, որ հայը չի փախչի իր երկրից, և դրսի ցանկացած հայ կնայի դեպի Հայաստան: Ոչ միայն հուսանք և հավատանք, այլև թող Սիրիան դաս լինի մեզ բոլորիս: Հավատանք նաև, որ Սարգսյանի կառավարումով կավարտվի ՀՀՇ-ի էպոխան:


Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2813

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ