«Ողջ քաղաքական դաշտն է ճգնաժամի մեջ»

…Պայմանավորվում էինք, բայց չէր ստացվում։ Ամեն անգամ պատճառներ էին ի հայտ գալիս, և մեր զրույցն ԱԺ պատգամավոր, արտաքին գործերի նախկին նախարար ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ԱՐԶՈՒՄԱՆՅԱՆԻ հետ ձգձգվում էր։ Վերջապես հանդիպեցինք, ու թվաց այլևս չկան խանգարող հանգամանքները։

-Ասում են` ընդդիմությունը խոր ճգնաժամի մեջ է։
-Կարելի՞ է իմանալ, թե ովքեր են դրա հեղինակները։
-Շատերը։
-Օրինակ։
-Թվարկեմ. կոալիցիոն ուժերի ներկայացուցիչները, Ազատության հրապարակում զբոսնողներից շատերը, հանրապետական պատգամավոր Կարեն Ավագյանը...
-Դուք ծավալուն պատասխան պահանջող հարց եք բարձրացնում, որին եթե փորձեմ հակիրճ անդրադառնալ, կունենանք հետևյալ պատկերը. հանրապետության ողջ քաղաքական դաշտն է ճգնաժամի մեջ` թե՛ իշխանությանը ներկայացնող ուժերը, թե՛ ընդդիմադիր հատվածի կառույցները։
-Պարոն Արզումանյան, մեզանում ձևավորված երկրորդ կարծիքն այն է, որ այսօրվա ընդդիմությունն ինքնիշխան չէ և չունի հստակ օրակարգ։
-Վիճելի տեսակետ է։ Չեմ պատրաստվում խոսելու ընդդիմության անունից, որովհետև դա կոռեկտ չէ, բայց մեր դեպքում հաստատ կփաստեմ, որ «ազատ դեմոկրատները» լիովին ինքնիշխան են, ունեն ծրագիր և այն քայլ առ քայլ իրականացնում են։
-Այս դեպքում հիմա էլ ես Ձեզ հարցնեմ` օրինա՞կ։
-Ասեմ ամենաթարմ լուրը։ Դիմել էինք, և ստանալով Իռլանդիայի ազատական կուսակցության հրավերը, օրերս մասնակցեցինք Դուբլինում կայացած Եվրոպայի լիբերալ դեմոկրատների և բարեփոխիչների կուսակցական ընտանիքի համաժողովին, որը...

ՈՒ մեր զրույցը, ցավոք, ընդհատվեց ԱԺ պատգամավորի խնդրանքով. վատառողջ էր։ Բայց դա չխանգարեց, որ դուբլինյան համագումարի հետ կապված որոշ մտքերի փոխանակությունը կայանա Ալեքսանդր Արզումանյանի «դուբլյորի»` «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցության ղեկավարի` ԽԱՉԱՏՈՒՐ ՔՈՔՈԲԵԼՅԱՆԻ հետ։
-Պարոն Քոքոբելյան, ի՞նչ տվեց Ձեզ Իռլանդիա կատարած կուսակցական այցը։
-Նախ ասեմ, որ լիբերալ դեմոկրատների կուսակցությունը, ավելի ճիշտ` կուսակցությունների միությունը, բավականին մեծ ազդեցություն ունի Եվրոպայում։ Ազատականությունը, որպես գաղափարախոսություն, դրա կրողն ու տարածողն է։ Կառույցում ընդգրկված քաղաքական ուժերի թվում կան այնպիսի գործիչներ, ովքեր լուրջ դերակատարություն ունեն իրենց երկրներում և մաս են կազմում իշխանության, օրինակ, Մեծ Բրիտանիայի փոխվարչապետը։
Ինտեգրումը եվրոպական ընտանիքին մեզ համար ինքնանպատակ չի եղել։ Դա մեծ խթան է` սկսած մարդկային շփումներից մինչև քաղաքական որոշումների վրա ազդելու հնարավորությունը։ Ցանկացած խնդիր, որ քննարկվում է Հայաստանի Հանրապետության կամ մեր տարածաշրջանի շուրջ, պետք է ենթադրել, որ եթե դու ներկայացված ես որպես այդ ընտանիքի լիիրավ անդամ, բնականաբար, այլ լուծում է ստանում, քան չներկայացվածության դեպքում։ Անդամագրվելու մեր հայցն ընդունվեց, և մենք լիահույս ենք, որ եկող տարվանից կգանք հավասարության կարգավիճակով։
-Ձեր մեկնաբանություններն ընդունելով ի գիտություն, այնուամենայնիվ, եկեք պարզենք. այն, ինչ ասվեց, դա տեսականորե՞ն, թե՞ գործնականում այդպես էլ կա։
-Ես խոսեցի զուտ գործնական քայլերի մասին։
-Որքան տեղյակ եմ, համաժողովին մասնակցել են նաև ՀԱԿ-ի ներկայացուցիչներ։
-Ոչ թե ՀԱԿ-ի, այլ ՀՀՇ-ի։ Հայոց համազգային շարժումը Եվրոպայի լիբերալ դեմոկրատների և բարեփոխիչների քաղաքական թիմի անդամ է 2010-ից, և նախկինում մենք այդ պրոցեսներին ևս մասնակցություն ենք ունեցել` յուրաքանչյուրս մեր չափով։
-Փաստորեն, Հայաստանի քաղաքական ներկապնակը ներկայացվում է ընդդիմադիր կուսակցությունների միջոցով։
-Այդպես է ստացվում, ի տարբերություն մեր հարևան Վրաստանի, որը հիշյալ կառույցում ունի իշխանության ղեկն իրենց ձեռքում պահող երկու կուսակցություն։
-«Ազատ դեմոկրատներդ» ԲՀԿ-ի նախաձեռնած քննարկում-«դասընթացներին» մասնակցելու հրավեր ստացե՞լ եք։
-Մենք այդ հարցը քննարկել ենք և շաբաթվա վերջում հանդես կգանք պաշտոնական հայտարարությամբ։
-Մինչ հայտարարությունը ասելիք չունե՞ք։
-Միգուցե ԲՀԿ-ն ճիշտ է վարվում, որ դիմում է քաղաքական տեխնոլոգիաների կիրառման, որպեսզի կոնսոլիդացիայի խնդիր լուծի։ Բայց այստեղ մի հարց կա։ Քաղաքական ուժը պետք է հստակեցնի, թե ինչո՛ւ է կարևորում։ Երբ նշում են, որ անձերի խնդիրն իրենց չի հետաքրքրում, կներեք, ես դա չեմ ընդունում։ Հակառակը։ Դերակատարների դերակատարությունը շատ է կարևոր։ Այլապես կարելի է 2-3 հարցի շրջանակներում միշտ համաձայնության գալ։ Օրինակ, կա՞ մարդ կամ կուսակցություն, որ դեմ լինի անկախ դատական համակարգին, կոռուպցիայի վերացմանը, բարեկեցիկ կյանքի շինարարությանը։
Անձամբ ինձ համար ցավալին այն է, որ այսօր բոլորը շունչները պահած սպասում են, թե ինչպիսի որոշում կկայացնի Մոսկվան։ Չկա՛ նման բան։ Այդպիսի մոտեցմանը մեկընդմիշտ պետք է վերջ դնել և ապավինել սեփական ուժերին։
-Դուք Ձեր ասածին ստիպված եք հավատալ որպես քաղաքական գործիչ։ Բայց Հայաստանի Հանրապետության շարքային քաղաքացին, որն իր մաշկի վրա զգում է գազի, երկաթուղու թանկացման հետևանքները Հյուսիսի թելադրանքով կամ առհասարակ կախվածության արդյունքում, բնավ այդպես չի կարծում։
-ՈՒրեմն խնդիր ունենք, և միշտ չէ, որ տնտեսական դաշտը քաղաքականով պայմանավորելը կամ հակառակը, ճիշտ է և ընդունելի։
-Դրանք այնքան են սերտաճել, որ իրարից զատելը տարախոհություն է։
-Չէի ասի։ Բոլոր դեպքերում Դուք ինձ հետ համամիտ չեք, որ մեր ներքին խնդիրները դրսում չեն որոշվում, ինքներս ենք լուծելու մեր սեփական հարկի տակ։
-Աշխարհաքաղաքական վայրիվերումները մեծ ու փոքրին թելադրում են, որ հայացքդ ուղղես մեկ այստեղ, մեկ այնտեղ։ Մենք դեպի ո՞ւր սևեռվենք։
-Մեր քաղաքական միտքը «թռչում» է դեպի Եվրոպա։ Եվրամերձեցման կողմնակից եմ, հավատով, որ դառնալու ենք նրա անբաժան մասը։
-Եվրոպայից գանք Երևան, ԱԺ։ Ձեր մուտքն օրենսդիր մարմին կայացավ «Ժառանգության» հետ դաշինքով։ Այսօր բաժանված եք։
-Ասել եմ ու հիմա էլ կրկնում եմ` արտառոց ոչինչ չկա։ Մենք պառլամենտական քարոզարշավի ժամանակ կնքել ենք հավասարազոր դաշինք, որը բաղկացած է եղել երեք մասից` «Ժառանգությունից», «Ազատ դեմոկրատներից» և հանրային սեկտորից, և միացյալ խմբակցության սկզբունքով ներկայացել ենք ԱԺ։ Չեմ թաքցնում, առանձին հարցերի շուրջ եկել են թյուրըմբռնումներ, անվստահության մթնոլորտ է ի հայտ եկել, որը և առանձնացման տեղիք է տվել։ Բաժանումը եղել է նորմալ։ Մենք երբեք անձնական խնդիրներ չենք դրել սեղանին, մեր քաղաքական դաշտը պահել ենք մաքուր։
-Ապահարզանից հետո հետդարձի ճանապարհներն ամբողջությա՞մբ եք այրել, թե՞ արահետներ կան պահպանված։
-Ես այն կարծիքին չեմ, որ ԱԺ-ում չկան քաղաքական ուժեր, որոնք հեղինակ են այրված կամուրջների։

Զրույցը` Վահե ՄԵԼԻՔՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• «Կա­մա­վոր պար­տա­դիր» հի­մունք­նե­րով դո­նո­րը
• Նա չս­տեց. եր­կի­րը, ի­րոք, վե­րա­ծեց ա­ր­յան ծո­վի (բայց ո՛չ կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րի խրա­մատ­նե­րում)
• Ինք­նա­խա­բեու­թ­յան դրսևո­րում­ներ
• Դի­վա­նա­գի­տա­կան ստա­խո­սու­թ­յուն
• Դե­բի­տո­րա­կան պարտ­քի հա­վա­քագ­րու­մը դա­տա­կան կար­գո՞վ, թե՞ բաժ­նե­մա­սա­յին սե­փա­կա­նա­տե­րե­րի ար­դա­րա­ցու­մը դա­տա­րա­նով
• Կար­միր կո­վը կա­շին չի փո­խում
• Փա­շին յան տա­լը փա­շի­ն­յա­նա­կան հո­գե­կերտ­ված­քո՞վ, թե՞ թա­վի­շով
• Տիգ­րան ՈՒ­րի­խա­ն­յանն ու՜ր, վար­չա­պետն ու Էդ­մոն Մա­րու­ք­յա­նը ուր
• Կայ­ծից բոց կբռնկ­վի, իսկ էլ­ցան­ցում՝ թքած ու­նեն
• Հա­մակ­րան­քից՝ հա­կակ­րանք, հա­կակ­րան­քից՝ հա­կազ­դե­ցու­թ­յուն
• Հա­խուռն մտ­քի գե­նե­րա­ցու­մը «ստուկ» է տա­լու
• Որ­տեղ է թաղ­ված շան գլու­խը
• Տի­կին Շու­շա­նիկն ու մի­ջազ­գա­յին մա­կար­դա­կի ան­հա­մա­պա­տաս­խա­նու­թ­յու­նը
• Հե­տո­ղոր­մ­յա մայր թատ­րո­նում
• Ո՞վ է անվս­տա­հու­թ­յուն հայտ­նո­ղը, ժո­ղո­վու՞ր­դը, թե՞ իմ­քայ­լա­կան իշ­խա­նու­թ­յու­նը
• Ե՛վ կույր եք, և՛ խուլ, և՛ համր
• Բնամ­թեր­քի փո­խա­րի­նի­չը` բա­ռամ­թերք
• Ար­թուր Վա­նե­ցյա­ն. «Թող իմ հրա­ժա­րա­կա­նը լի­նի «կանգ առ»-ի սթա­փեց­նող քայ­լը»
• Անկու­մը միշտ էլ անս­պա­սե­լի է վրա հաս­նում, շատ էլ ցա­վոտ է լի­նում
• Թո­շա­կա­ռուն տե­ղին հի­շեց ան­դաս­տիա­րա­կի մո­րը

Մեկնաբանություններ