Եթե քո մեջ իմաստություն կա, պատասխա՛ն տուր մերձավորիդ, իսկ եթե ոչ, քո ձեռքը թող բերանիդ վրա լինի։ Փառքն ու անարգանքը խոսքի մեջ են, և մարդու կործանումը` իր լեզվի վրա։ Մի՛ ունեցիր բանսարկուի համբավ և քո լեզվով չարիք մի՛ նյութիր, որովհետև գողի վրայից անպակաս է ամոթը, երկերեսանու վրայից` չար պարսավանքը։
Սիրաքի իմաստություն 5. 14-17