Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Կարֆուրի» մուտքը Հայաստան կունենա դրական ազդեցություն»

«Կարֆուրի» մուտքը Հայաստան կունենա դրական ազդեցություն»
28.05.2013 | 11:26

irates.am-ի հարցերին պատասխանում է ՀՀ-ում ԳԴՀ արտակարգ և լիազոր դեսպան ՌԱՅՆԵՐ ՄՈՐԵԼԸ

-Պարոն դեսպան, Եվրամիությունն ակնկալում է, որ այս տարիվա նոյեմբերին, Վիլնյուսում կայանալիք Արևելյան գործընկերության գագաթնաժողովում, Հայաստանը կնախաստորագրի Ասոցացման համաձայնագիրն ու Ազատ առևտրի գոտու մասին պայմանագիրը: Հայաստանն այսօր պատրա՞ստ է բավարարելու այն չափանիշները, որոնք պահանջում է ԵՄ-ն:
-Ուրախ եմ, որ պետք է սկսվի այդ գործընթացը: Եվրամիությունն իր «Նոր հարևաններ» ծրագրով ընտրել է նոր ճանապարհ: Եվրոպան այն կարծիքին է, որ Եվրամիության սահմաններից դուրս գտնվող իր գործընկերների հետ էլ պետք է վարի երկխոսություն: Ինչպես տեղյակ եք՝ Եվրամիությանն անդամակցում է քսանյոթ երկիր, հուլիսին կմիանա նաև Խորվաթիան, և ԵՄ անդամ երկրների թիվը կհասնի քսանութի: Այդ հարցը միշտ եղել է ԵՄ օրակարգում՝ պե՞տք է ընդլայնվի Եվրամիությունը, թե՞ խորանա: Եվ ԵՄ-ն որոշել է գնալ հարաբերությունների խորացման ճանապարհով: Այդ պատճառով էլ ընդարձակումը, նոր անդամ երկրների միանալը հրատապ չէ: Խնդիրներ կան ասոցացված երկրների կարգավիճակի հարցում: Դա այն է, ինչին ձգտում է Եվրամիությունը՝ իր հարևանության ծրագրով: «Արևելյան հարևանություն» ծրագրում կան վեց երկրներ, որոնք ուզում են ասոցացված լինել և բանակցություններ են վարում: Դրանք են՝ Մոլդովան, Բելառուսը, Ուկրաինան, Ադրբեջանը, Վրաստանը, Հայաստանը: Բանակցային գործընթացում Հայաստանն առաջատարներից է, քանի որ իր «տնային առաջադրանքները» կատարել է: Սպասվում է, որ նոյեմբերին Վիլնյուսում կնախաստորագրվի ԵՄ ասոցացման համաձայնագիրը: Իմ կարծիքով՝ դա Հայաստանի համար կլինի մեծ քայլ առաջընթացի ճանապարհին: Մենք ուրախ կլինենք՝ ողջունելու նոր ասոցացված անդամի: Կարծում եմ, որ Հայաստանի համար էլ դա մեծ հնարավորություն է, որպեսզի որակավորվի և համապատասխանի եվրոպական չափանիշներին: Մերձեցման այդ չափորոշիչներն առաջին հերթին ներառում են քաղաքական և տնտեսական բլոկները: Հատկապես տնտեսությանը վերաբերող ճյուղում կա բիզնեսի հետ կապված պայմանագիր՝ Խորը և համապարփակ ազատ առևտրի գոտու մասին: Այդ պայմանագիրը կարևոր է նրանով, որ Հայաստանը մուտք կգործի եվրոպական շուկա: Կարևոր է նաև նրանով, որ Հայաստանի տնտեսական հաշվեկշիռը բացասական է: Այսինքն, այս պահին դուք ավելի շատ գնում եք, քան՝ վաճառում: Որպես տնտեսուհի՝ Դուք կարող եք պատկերացնել, որ այդպիսով Ձեր դրամապանակը միայն դատարկվում է: Իսկ այդ պայմանագրով Հայաստանի համար ստեղծվում են վաճառքի, արտահանման հնարավորություններ:
-Այնուամենայնիվ, տնտեսական մենաշնորհները ջարդելու, տնտեսության ազատականացման առումով ի՞նչ ռեալ արդյունք կարող է տալ ԵՄ ասոցացման պայմանագիրը Հայաստանին:
-Այդ հարցին Դուք պետք է պատասխանեք (ծիծաղում է-Թ. Հ.): Մենք՝ արտասահմանցիներս, չենք կարող պատասխանել այդ հարցին: Կարծում եմ՝ հնարավոր է ջարդել մենաշնորհները: Վերջերս ֆրանսիական «Կարֆուր» ընկերության՝ Հայաստան մուտք գործելու մասին է անընդհատ խոսվում: Եթե «Կարֆուրը» մուտք գործի Հայաստան, դրական ազդեցությունն անպայման նկատելի կլինի: Այդ ազդեցությունը նկատելի կլինի քաղաքացու, սպառողի համար: Դուք կկարողանաք ավելի մատչելի գներով առևտուր անել: Կստեղծվեն մրցակցային պայմաններ:
-Այսօր Հայաստանն ու Գերմանիան սերտորեն համագործակցում են, ունեն գիտակրթական, մշակութային կապեր, մեր ուսանողներն ու դասախոսները վերապատրաստվում են Գերմանիայում: Ի՞նչ կարող եք ասել այսօրվա հայ ուսանողության ներուժի մասին:
-Ես այնքան էլ երկար ժամանակ չէ, ինչ գտնվում եմ Հայաստանում և այդ առումով չեմ կարող կարծիք հայտնել: Օրինակ՝ DAAD-ի մրցույթները հնարավորություն են տալիս ծանոթանալու մասնակիցների հմտություններին և ընդունակություններին: Հաջորդ մրցույթին մասնակցելու հնարավորություն կունենամ անպայման:
-Հայ-գերմանական կապերը խորացնելու նպատակով մի քանի տարի առաջ փորձեցին Հայաստանում բացել Գերմանական համալսարան, սակայն այդ նախաձեռնությունը սառեցվեց:
-Լսել եմ այդ մասին, բայց այն եղել է մասնավոր նախաձեռնություն: Իմ անձնական կարծիքով՝ մասնավոր կապերով դժվար է բացել համալսարան: Որպես կանոն՝ դա հնարավոր է միայն պետական աջակցության շնորհիվ: Հայաստանում կան համալսարաններ, որտեղ կարելի է ինչ-որ բաներ շտկել, բացել առանձին ամբիոններ, որտեղ կարելի է խորացնել լեզվի ուսուցումը:
-Գրական- մշակութային կապերը Հայաստանի և Գերմանիայի միջև կարո՞ղ ենք համարել գոհացուցիչ: Այսօր երկու երկրների ընթերցողները հնարավորություն ունեն ծանոթանալու ժամանակակից հայ և գերմանացի հեղինակների գործերին թարգմանաբար:
-Գրականությունն այնքան ծավալուն է, որ երբեք ծանոթությունը չես կարող համարել բավարար: Երբեք վերջին չես հասնի: Հեղինակներին ընթերցելու համար, կարծում եմ, պետք է լավ տիրապետել օտար լեզվին: Դա ամենահեշտ ճանապարհն է:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2299

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ