Ֆրանսահայ լրագրող Լեո Նիկոլյանի մուտքը Հայաստան արգելել են: Նա «Զվարթնոց» օդանավակայանում հացադուլ է հայտարարել: «Ես Հայաստանից գնացողը չեմ, ես հենց այստեղ՝ «Զվարթնոց» օդանավակայանի անձնագրային բաժնում, հայտարարում եմ հացադուլ։ Առանց որոշումը ցույց տալու, առանց հիմնավորման արգելել են իմ մուտքը իմ հայրենիք։ Միգուցե` որովհետև լուսաբանել եմ Ոսկեպարի դեպքերը, եղել եմ Ոսկեպարում»,- իր տեսաուղերձում նշել է Նիկոլյանը:                
 

Ընդդիմությունը չի դառնում բոլորի շահերը ներկայացնողը

Ընդդիմությունը չի դառնում բոլորի շահերը ներկայացնողը
17.06.2013 | 17:24

Երեկ ազատամարտիկների հանրահավաքին ներկա էր ազատամարտիկ, նախկին քաղբանտարկյալ, ՀԱԿ կուսակցության վարչության անդամ Վարդան Մալխասյանը: irates.am-ը խնդրեց նրան պատասխանել մի քանի հարցերի:

-Ազատամարտիկների հանրահավաքին եք եկել, ինչո՞ւ: Ի՞նչն է Ձեզ այստեղ բերել:
-Իսկական հերոսները, իսկական ազատամարտիկները, ովքեր իրենց կյանքը դրեցին վասն հայրենյաց և վասն Արցախի, նրանք են երկիրը պահողները: Նրանց անցած ճանապարհով, նրանց տեսակով և նրանց տեսակին մեծարելով պիտի գալիք սերունդներին հերոսությունների տանենք: Եթե մենք էսօր իրենց չենք գնահատում, չենք արժևորում, կորցնում ենք նաև մեր ապագան: Սա նկատի ունենալով` իմ պարտքը համարեցի անպայման մասնակցել: Մենք հաղթեցինք թշնամուն, որ անհամեմատ զորեղ էր և՛ թվաքանակով, և՛ զենքով: Այդ ճանապարհին շատերին կորցրինք, զոհեր տվեցինք, նրանց մահվան գինը դարձավ մեր հաղթանակը: Միայն դա է սփոփում նրանց կորստի ցավը: Նրանք գիտակցաբար զոհվեցին, որ երկիրը երկիր դառնա, որ հայ մարդը իր երկրում ունենա ազատ, արժանապատիվ, մարդավարի ապրելու իրավունք:
-Ազատամարտիկների` կառավարությանը ներկայացրած պահանջներին ծանո՞թ եք: Դուք էլ եք ազատամարտիկ, ասվում է, որ հինգ հազար դրամ են ստանում որպես պատերազմի մասնակից: Որքա՞ն է ճիշտ, երբ երկիրն ընդամենը այդքան է գնահատում իր զինվորին:
-Այն, ինչ կապված է մեր կառավարության և իշխանությունների հետ, խաբկանք է: Սա ոչ թե հայկական պետություն է, այլ կեղծիքի, ստորության, խաբեության տիրապետություն է: ՈՒշադրություն դարձրեք` ում են պարգևատրում, վերջերս տեսաք, Լիցկային «Մարտական խաչ» տվեցին: ՈՒրեմն` գողը, ավազակը, սրիկան, որը պետք պատժվի, որի տեղը անազատության վայրն է, նրան պարգևատրում են:
-1990-ականների սկզբից որոշ ազատամարտիկներ ներգրավվեցին քաղաքականության մեջ և ժամանակին այդ նույն ազատամարտիկները որոշիչ դեր ունեցան քաղաքական պրոցեսներում: Ճի՞շտ էր, դա, ըստ Ձեզ:
-Սխալ էր, շատ սխալ էր: Ընդհանրապես Աստված մարդուն չի տալիս կատարյալ վիճակ: Օրինակ, ես կարող եմ որոշակի տեղերում շատ լավ գործ անել, բայց որոշ տեղերում պատուհաս դառնալ: Հիմա` ազատամարտիկը եթե երկրի նվիրյալ է, ճիշտ է, գնացել կռվել է, գաղափարի զինվոր է, չի նշանակում, թե նա նաև լավ մարզպետ կլինի: Երբ դրանց բերեցին էս նյութականացված կեղտի դաշտը, սխալ էր: Պաշտոն ունենալ նշանակում է լինել գող: Համակարգի մեջ չկա մեկը, որ գող չէ, թալանչի չէ, կաշառակեր չէ: Համակարգի համար ամենավտանգավոր մարդը ազնիվ և ճշտախոս մարդն է: Համակարգը լիցկաների, վարդանիկների, խաչիկյանների վրա է կառուցված: Սրանք «Հանրապետականի» անդամներ էին:
-Այո, բայց մյուս կուսակցությունների անդամները մաքո՞ւր են, օրինակ` դաշնակցականները, բհկականները: Միգուցե նաև հանրային մտածողության խնդի՞ր կա:
-Իհարկե, բոլոր տեղերում էլ աղբ կա:
-Քաղաքական ուժերից միայն «Նախախորհրդարանն» է պաշտոնապես այստեղ ներկա: Ի՞նչ եք կարծում, ինչն է պատճառը, որ կուսակցություններից չկան:
-Ես եկել եմ ազնիվ մղումներով: Ինչ վերաբերում է կուսակցություններին, սա իմ կարծիքն է, նրանց մեծ մասը մտածում է, որ էս միջոցառման հետևում իշխանական պրոյեկտ է: Շատերը բացատրում են այսպես` քանի որ պատերազմի հոտ է գալիս, իշխանությունները զգում են, որ եթե նախկին ազատամարտիկների կարգավիճակը չբարձրացնեն, նրանց պայմանները չբարելավեն, պատերազմի դեպքում նոր ազատամարտիկներ, կամավորականներ առաջ չեն գա: Հիմա տեսեք` էնտեղ մեկը ելույթ ունեցավ և Աշոտ Աղաբաբյանին գովեց: Աշոտ Աղաբաբյանը գովելո՞ւ մատերիալ է: Ասում է` նրա նման պիտի լինել: Էս միջոցառմանը նրան պիտի թողնել ելույթ ունենա՞:
-Կարծում էիք` գիտեի՞ն կազմակերպիչները, թե այդ մարդը ինչ պիտի ասի, նման անկանխատեսելի դեպքեր կարող են լինել բոլոր հանրահավաքների ժամանակ էլ:
-Ասում եք` ինչո՞ւ մարդաշատ չէ, ես ասում եմ` մարդաշատ չէ, քանի որ չեն հավատում: Ազատամարտիկների մի մասը ծախվեց, գնաց նյութականացված կեցության, կեղծիքի, ճահճի դաշտը:
-Եթե այդպես նայենք, ընդդիմադիր կուսակցությունների շատ անդամներ էլ ծախվեցին: Ի դեպ, այսօրվա քաղաքական իրավիճակը ինչպե՞ս եք գնահատում: Ոչ մի ընդդիմադիր ուժ ակտիվ չէ, ընդդիմության դաշտում միայն «Նախախորհրդարանն» է ակտիվություն ցուցաբերում: Տպավորություն է, թե ընդդիմությունը հանգստանում է:
-Ոչ, ընդդիմությունը չի հանգստանում: Ընդդիմությունը հետևում է թե՛ դրսի, թե՛ ներսի անցուդարձերին, և ոչ թե սպասում է ֆորսմաժորային իրավիճակների, այլ, օրինակ, ՀԱԿ-ը իր շարքերն է վերադասավորում, կազմակերպչական կառույցներն է ուժեղացնում: Ես համոզված եմ, որ ընդդիմությունը սեպտեմբերից սկսած լուրջ բաներ է անելու:
-Ինչո՞ւ կրկին դարձաք կուսակցական, պարոն Մալխասյան, Դուք հիմա ՀԱԿ վարչության անդամ եք:
-Ես դաշնակցությունից դուրս եկա, որովհետև մինչ այդ հույս ունեի, թե երբ դաշնակցությունը եկավ իշխանության, եթե հացի հարցը չլուծի, սոցիալական խնդիրները չլուծի, արդարության խնդիրը գոնե կլուծի, որովհետև արդարության խնդիրը կապված չէ ոչ փողի, ոչ ներդրումների հետ: Այսինքն` ճիշտ կադրեր կնշանակի, էդ կադրերից կպահանջի, որ չգողանան, չկողոպտեն ժողովրդին, կաշառք չվերցնեն: Բայց իրենց բոլոր կադրերը կաշառակեր եղան: Նրանք կողոպտելով ժողովրդին` զուգահեռաբար կողոպտեցին, կերան իրենց գաղափարաբանությունը: ՀՅԴ գաղափարախոսությունը բավականին տուժեց իր պաշտոնյա կողոպտիչների վարքագծի հետևանքով: Ես քննադատեցի մեր Արագածոտնի դաշնակցական մարզպետին` Հրայր Կարապետյանին, ով փողեր վերցնող, մկան նման գողացող դուրս եկավ: Դրա համար դուրս եկա ՀՅԴ-ից: Հետո երբ բանտում էի, մեր` «Հայրենիք և պատիվ» կուսակցությունը մտավ ՀԱԿ դաշինքի մեջ, դաշինքը փլուզվեց, որից հետո անդամագրվեցի ՀԱԿԿ-ին: Իմ պատկերացմամբ` էսօր ամենաուժեղ լայնախոհ քաղաքական գործիչը Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է Հայաստանում: Նրանք, ովքեր ասում են, թե նա սպառել է իրեն, դատարկ խոսքեր են: Նա լուրջ ասելիք ունի, լուրջ գործ պիտի անի և լուրջ կուսակցություն է ձևավորում: Գլխավոր շեշտը դրված է զինվորական կարգապահության վրա, մենք հիմա դրա վրա ենք աշխատում: Կարծում եմ` դա մեզ հաջողվում է, որովհետև պատահական մարդիկ պիտի դուրս գան, նվիրյալները պիտի լինեն: Իմ խոսքերը հիշեք, մեկ է` էս իշխանությունները տապալվելու են, և պիտի իշխանության գա ՀԱԿԿ-ը` Տեր-Պետրոսյանի գլխավորությամբ:
-Դառնանք կրկին ազատամարտիկներին: Ասացիք, որ կուսակցությունները մտածում են, թե ազատամարտիկները իշխանության կողմից են ուղղորդվում, իսկ Դուք ի՞նչ եք մտածում:
-Ես էդպես չեմ մտածում: Այստեղ կան շատ ազնիվ մարդիկ, որոնք թշվառ վիճակում են, իրենք գնացել կռվել են, նվիրվել են, պայքարել են, էսօր ապրելու հնարավորություն չունեն սեփական երկրում, բայց ինձ մտահոգում է այն, որ անձնական խնդիր են բարձրացնում: Մենք լիարժեք երկիր կդառնանք էն ժամանակ, երբ ցանկացած քաղաքացի իր շահը կտեսնի ընդհանուրի շահի մեջ: Մենք պիտի ընդհանուր խնդիր դնենք:
-Բայց իրենք այստեղ էին և՛ 2008-ին, և ՛դրանից առաջ էլ:
-Հա, ազատամարտիկը ամեն տեղ է: Եթե կռվի դաշտում է, ուրեմն ամեն տեղ է, ու հիմա պիտի խնդիր դնի, որ բոլորի թոշակները բարձրացնեն, բոլորի կյանքը լավացնեն, իրենք էլ լավ կլինեն ընդհանուրի մեջ, ոչ թե միայն մերը լավացրեք: Հիմա եթե ձեզ Մանվել Գրիգորյանի նման պայմաններ տան, ուրեմն դո՞ւք էլ չեք բողոքի: Ես այդպես եմ հասկանում: Սխալ է դա:
-Միգուցե դանակը ոսկորին է հասել: Չէ՞ որ նրանք երբեք չեն խոսել իրենց մասին: ՈՒրեմն, եթե հասարակության տարբեր շերտեր առանձին բողոքի ակցիաներ են անում իրենց խնդիրների վերաբերյալ, ասենք, որ իրենք միայն իրենց մասին են մտածո՞ւմ: Միգուցե այստեղ ընդդիմության մեղքն էլ կա:
-Որ դրանց չի կարողանում միավորել…
-Որ չի դառնում բոլոր շերտերի շահերը ներկայացնող ընդդիմություն:
-Ճիշտ է, այս դեպքում մենք նույն ձևով ենք մտածում:


Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2061

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ