«Ռուսաստանին ռազմավարական պարտության հասցնելու համար Հավաքական Արևմուտքը, ՈՒկրաինայից հետո, ձգտում է ապակայունացնել իրավիճակը հետխորհրդային տարածքի այլ հատվածներում, այդ թվում՝ Հարավային Կովկասում, խարխլելու Ռուսաստանին տարածաշրջանի երկրների հետ կապող դաշինքային և գործընկերային հարաբերությունները: Ռուսաստանը կշարունակի զարգացնել փոխադարձ հարգալից և փոխշահավետ համագործակցություն տարածաշրջանի բոլոր պետությունների հետ»,- ասված է ՌԴ ԱԳՆ հայտարարության մեջ։                
 

«Ազատության մեծ ախոռը» այսօր վերածվել է չարիքի մեծ ախոռի

«Ազատության մեծ ախոռը» այսօր  վերածվել է չարիքի մեծ ախոռի
06.09.2013 | 00:49

Հակախորհրդային վայրագ ուժեր և նրանց հետևից հորթի պես վազող անհատներ, ինչո՞ւ եք լռում, թե՞ դեռևս դուրս չեք եկել էյֆորիայից: Չկա «չարիքի» կայսրությունը, աշխարհում չարիքը պակասե՞լ է, թե՞ ավելացել: Միգուցե կխոստովանեք, որ այսօր աշխարհում չկա ԱՄՆ-ին և նրա դաշնակիցներին զսպող զսպաշապիկը, և նրանք հերկում են համաշխարհային կյանքն այնպես, ինչպես ցանկանո՞ւմ են: Աշխարհում ամեն օր արյուն է հեղվում, և ո՞վ է դրա հեղինակը` ԱՄՆ կոչված դեմոկրատական երկիրը: ՈՒր ԱՄՆ-ը մտնում է, միայն դժբախտություն է բերում այդ երկրին: Ամերիկան վերջին ժամանակներս գործում է հիտլերյան մեթոդներով, նրա արտաքին քաղաքականությունը հիմնված է ստի, կեղծիքի ու բանսարկության վրա: Սադամի ատոմային ռումբերը, քիմիական զենքերը ո՞ւր են:
Սադամի տապալումով Իրաքի ժողովուրդն ավելի բախտավոր չդարձավ: Ամերիկա պետությունն այսօր հեռացել է իր ծննդյան վկայականում գրված արժեքներից, իսկ աֆրոամերիկացի նախագահն իր ռեակցիոն հայացքներով ԱՄՆ-ը դարձրել է աշխարհում իսկական ժանդարմական պետություն: Այդ ժանդարմական պետությունը կանգնել է դիլեմայի առաջ. սկսե՞լ երրորդ համաշխարհային պատերազմը, թե՞ ոչ: Ոչ մեկին գաղտնիք չէ, անգամ ԱՄՆ-ի նախագահին, նրա պետքարտուղարին, որ Ասադը, որին երկու տարում չկարողացան տապալել, և նրա հաջողություններն այսօր առկա են, հիմար չէր, որ սեփական ժողովրդի դեմ քիմիական զենք օգտագործեր, մանավանդ որ ժամանակը գործում է Ասադի օգտին: Արևմուտքը, տեսնելով, որ Ասադի տապալման հարցում տապալվել է, գնում է վաբանկ, թե տեսեք, մարդիկ մեռնում են, և մենք` ամերիկացի մարդասերներս, այլևս չենք կարող հաշտվել: Բայց փա՜ռք Աստծո, որ եվրոպական առաջատար շատ երկրներ հասկանում են, որ Սիրիային հարվածելով հարվածի տակ կդրվի մարդկության գոյությունը: Սիրիան սահմանն է, որի վրայով ԱՄՆ-ը չի կարող անցնել: Որքան էլ այսօր Ռուսաստանը, Չինաստանը, Իրանը զիջող լինեն, նրանք այդ հարցում չեն կարող մի կողմ քաշվել: Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, թե Սիրիայից հետո որ երկրի շուրջն է հյուսվելու Ամերիկայի գեբելսյան ստերի ցանցը: Այսօր կարելի է հարցնել մեր դաշնակցին, այդ քո տված «Սմերչներն» ո՞ւմ դեմ են ուղղվելու վաղը: Հզոր Ռուսաստան, մինչև ե՞րբ ես շարունակելու լիզել թուրքի հետույքը: Եթե այսօր Սիրիան տապալվի, իսկ վաղը Իրանը մասնատվի, քո բարեկամ Թուրքիայի Միջին Ասիա մտնելով, ի՞նչ կլինի քո վիճակը: Այդ դեպքում ատոմային ռումբերն էլ քեզ չեն օգնելու: Ինչո՞ւ է այսօր Էրդողանն այդքան ջղաձգորեն պահանջում ԱՄՆ-ից հարվածել Ասադին, որովհետև նրա երազանքը միայն Սիրիան ավերված տեսնելը չէ, նա ձգտում է տեսնել նաև մասնատված Իրանը: Աբդուլլահ Գյուլի երազանքը, թե թրքալեզու ժողովուրդների մյուս համաժողովը կանցնի Ղարաբաղում, որքան էլ զառանցանքի ոլորտին վերագրենք, այսօր շարունակվող այս բարդ պայմաններում կարող է վերածվել իրականության: Հայ ժողովուրդը չի կարող չսատարել Սիրիայի ժողովրդին: Սիրիայում վճռվում է նաև մեր վաղվա օրը: Այսօր աշխարհում շատ պետությունների ղեկավարներ գիտակցում են, որ Սիրիա ներխուժումը Իրաք նեխուժում չէ:

Արևմուտքին այդ երկու տարվա ընթացքում չհաջողվեց աշխարհում ստեղծել Հաֆեզ Ասադի հրեշային կերպարը, որովհետև Ասադն այդպիսին չէ: Միջին արտադրական հզորություն ունեցող պետությունը ոչ միայն կարողացավ, չնայած այդ երկու տարում Արևմուտքը ավերեց այդ երկրի արդյունաբերական ողջ պոտենցիալը, դիմադրել, այլև շունչ քաշել և շտկել մեջքը: Դեռևս մեկ տարի առաջ գրել էի, որ Հաֆեզը չի պարտվելու, որովհետև նրան օգնում են այդ հարցում հիրավի դեմոկրատական տրամադրված ուժեր: Լեհաստանի արտգործնախարարը մոռացել է 1939 թվականը, հիտլերյան ավանտյուրան և այսօր աջակցում է Արևմուտքի ռեակցիոն ուժերին: Կարելի է հասկանալ, թե որտեղից է գալիս և ում է ուղղված լեհական պետության ատելությունը:
Օբամայի կառավարման չորս տարիները ոչնչով աչքի չեն ընկել ԱՄՆ-ի համար, թերևս միայն նրանով, որ նա էլ ավելի խտացրեց ԱՄՆ-ի նկատմամբ աշխարհի ժողովուրդների ոչ դրական վերաբերմունքը: Ամեն տեղ իր հորինած պատրվակով, որտեղ հաջողվում է ՄԱԿ-ի դրոշով, իսկ որտեղ ոչ` սեփական նախաձեռնությամբ, կազմակերպում է այս կամ այն ղեկավարի տապալումը, որը վերջին հաշվով վերածվում է տեղի ժողովրդի իսկական սպանդի: Օբաման ԱՄՆ-ը մղում է նոր արկածախնդրության: Թե ինչ կտա այդ արկածախնդրությունը, ցույց կտա դեպքերի հետագա ընթացքը: Բայց մի բան պարզ է. Օբամայի յուրաքանչյուր հապճեպ որոշում գցում է ԱՄՆ-ի վարկանիշը: ԱՄՆ-ը այսօր դարձել է չարիքի ախոռ:


Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2290

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ