Աչքերիս առջև անիրավ բան չդրի և ուրացություն անողներին ատեցի։ Ծուռ սիրտ ունեցողն ինձ չմոտեցավ, անզգամն ինձնից խոտորվեց, բայց ես հոգ չարեցի։ Ով ծածուկ խոսեց իր ընկերոջ դեմ, նրան բացեիբաց հալածեցի, ով ամբարտավան էր աչքով և ագահ՝ սրտով, նրա հետ հաց իսկ չկերա։ Աչքերս սևեռված էին երկրի հավատացյալներին, որպեսզի նրանք ինձ հետ նստեն, ով գնում էր անբիծ ճանապարհով, նա՛ էր ինձ ծառայում։
Դավթի Սաղմոսների գիրքը 100. 3-6