Եղբայրնե՛ր, մտքով երեխա մի՛ եղեք, այլ եղե՛ք երեխա չարություն գործելու մեջ, բայց մտքով եղե՛ք չափահաս, քանզի օրենքի մեջ էլ գրված է. «Օտար լեզուներով և օտարոտի շրթունքներով պիտի խոսեմ այդ ժողովրդի հետ, սակայն և այնպես չպիտի լսեն ինձ»։ Ապա ուրեմն, լեզուները նշան են, բայց ոչ հավատացյալների, այլ անհավատների համար, իսկ մարգարեությունը ոչ թե անհավատների համար է, այլ հավատացյալների։ Իսկ եթե ամբողջ եկեղեցին ի մի վայր հավաքվի, և բոլորն էլ լեզուներ խոսեն, և այնտեղ մտնեն անգետներ ու անհավատներ, չե՞ն ասի, թե՝ դուք գժվել եք։
Կորնթացիներին Ա 14. 20-23