«Նոր տարին մեծ հաշվով հին տարվա շարունակությունն է: Ինչո՞ւ է մեզ թվում, որ ամեն ինչ ուրիշ կերպ է լինելու, որ տարին «փոխվում է»,- irates.am-ի այս հարցին պատասխանում է Երևանի թիվ 2 բուժմիավորման նյարդաբանական կլինիկայի կլինիկական հոգեբան ՄԻՀՐԴԱՏ ՄԱԴԱԹՅԱՆԸ:
-Ամանորը պայմանականորեն ընդունված է որպես մի տարվա վերջ և մյուս տարվա սկիզբ: Սա ավելի շատ օրացուցային նշանակություն ունի: Սակայն մարդկանց այս մտածելակերպն օգնում է: Սկսում են անցած տարվա իրադարձությունների վերջնահաշվարկն անել, տեսնել իրենց կատարած սխալները, ուրախանալ իրենց հաջողությունների համար և Նոր տարին սկսել նոր նախագծերով ու սպասումներով: Նման մտորումները և ապագայի նկատմամբ հավատը հանգեցնում է որոշակի մոտիվացիաների ձևավորման, որոնք իրենց մեջ ներկրում են ապագայի ձգտում և անցյալից խուսափում:
Երկրորդը՝ Նոր տարին մանկությունից եկող ամենագեղեցիկ հեքիաթն է, որից մենք ոչ մի կերպ չենք ուզում հրաժարվել, և դրա կարիքը չկա էլ: Ցանկացած հասուն մարդ, հավատում է, որ այդ գիշեր մի հրաշք է տեղի ունենալու՝ մի յուրահատուկ զրոյացում, որից հետո նա կկարողանա իր կյանքի շարունակությունը գրել նոր ու սպիտակ էջից: Տեսեք, թե ինչքան պայմանականություններ կան՝ կապված այդ գիշերվա հետ՝ սեղանների լի լինելը, շամպայնի մեջ ինչ-որ այրած թղթեր լցնելը և այլն...
-Ամանորի գիշերն ի՞նչ երազանք եք մտապահելու:
-Կարծում եմ, եթե տարեցտարի այս օրերին որևէ դինամիկա ես նկատում կյանքումդ, արդեն բավարար է:
-Ի՞նչ նվերներ եք պատրաստել:
-Ընտանիքիս անդամների և ընկերներիս համար միշտ էլ նախապես նվերներ եմ պատրաստում: Կարծում եմ՝ թվելն այնքան էլ հետաքրքիր չի լինի:
-Ինքներդ ի՞նչ նվեր եք ուզում Ձմեռ պապիկից:
-Ձմեռ պապիկ եմ վաղուց... Ձմեռ պապիկից մի բան եմ ուզում, որ նա միշտ լինի: Լինի բոլորիս համար և բոլորիս մեջ: ՈՒ եթե նույնիսկ հաստատ գիտենք... միևնույն է, հոգու խորքում մի փոքր հավատանք այդ հրաշքին: Նա մեզ մոտեցնում է մանկությանը, բարիացնում է մեզ:
Ճեպազրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ