Իրավունք ունե՞մ արդյոք

Ես, որպես Հայաստանի Հանրապետության հասուն, լիիրավ քաղաքացի, որպես քիչ թե շատ ակտիվ հասարակական գործիչ, մարդ, ով առավոտից իրիկուն խոսում է երկրում առկա անարդարությունների, աղքատության և ընդհանրապես սոցիալական բազմաբնույթ խնդիրների մասին, կարծում եմ, իրավունք ունեմ ունենալու իմ ոչ միայն բացասական, այլև դրական կարծիքը որևէ քաղաքական գործչի, կուսակցության, որևէ չինովնիկի և, վերջապես, տարաբնույթ երևույթների մասին: Կարծում եմ, իրավունք ունեմ հազարավոր վատ երևույթներ բարձրաձայնելու հետ մեկտեղ նկատելու նաև «անտեսված» լավը: Եվ եթե ունեմ նման իրավունք, ապա ինչո՞ւ պետք է կաշկանդվեմ իմ դրական վերաբերմունքը որևէ գործչի կամ երևույթի նկատմամբ արտահայտելիս: Մինչդեռ, Հայաստանում, երբ որևէ լրագրող կամ վերլուծաբան այս կամ այն գործչի, քաղաքական ուժի մասին ինչ-որ լավ բան է ասում, թեկուզ օբյեկտիվ պատճառներով, ապա անմիջապես բոլորը նրան մեղադրում են ծախվածության, պատվեր կատարելու մեջ: Քաղաքակիրթ աշխարհում տրամագծորեն հակառակն է: Մեկ անգամ արդեն առիթ ունեցել եմ հիմնավորելու իմ դրական վերաբերմունքը ՕԵԿ առաջնորդ, Ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արթուր Բաղդասարյանի նկատմամբ: Չեմ զլանա ևս մեկ անգամ դա անել, քանի որ, կարծես, Արթուր Բաղդասարյանի շատ ընդդիմախոսներ կա՛մ չհասկացան, կա՛մ ձևացրին, թե չեն հասկանում իմ հիմնավորումները: Աստված իրենց հետ։ Պետք է նաև նշեմ, որ ինքս բազմիցս քննադատել եմ թե՛ Արթուր Բաղդասարյանի, թե՛ նրա ղեկավարած ՕԵԿ-ի գործունեությամբ պայմանավորված որոշ երևույթներ: Լինելով քաղաքական գործիչ, Արթուր Բաղդասարյանն իր գործունեության ընթացքում ունեցել է թերություններ, բացթողումներ, սակայն կա կատարված վիթխարի աշխատանք, ինչը չնկատել և չխոսել դրա մասին նշանակում է կամ կույր լինել, կամ նախանձ (մեղմ ասած): Այդուհանդերձ, մեր երկրում Արթուր Բաղդասարյանի անունը չես կարող կապել, օրինակ, գանձագողության, մենաշնորհների, կոռուպցիայի, կրիմինալի և նմանատիպ արատավոր այլ երևույթների հետ, փոխարենը նրա անունը վստահաբար կարող ես կապել բազմաթիվ լավ ու ազգանպաստ գործերի հետ: Սա ապացուցել պետք չէ, փաստերն են խոսում դրանց մասին: Արթուր Բաղդասարյանի և նրա ղեկավարած քաղաքական ուժի անունը հաճախ միայն հիշատակվում է մեր երկրում տեղի ունեցող բազմաթիվ սոցիալ-տնտեսական ծրագրերի ու բարեփոխումների գործընթացներում, որոնք միտված են բնակչության սոցիալական վիճակի բարելավմանն ու կենսամակարդակի բարձրացմանը: Հասկանալի է նաև, որ «Օրինաց երկիրը» շատ բան չի էլ կարող անել, եթե հաշվի առնենք խորհրդարանում նրա պատգամավորների քանակը: Այդուհանդերձ, փաստերի համադրումից հասկանում ես, որ, թեկուզ քիչ պատգամավորներով, նրանք ամենաակտիվներից են Ազգային ժողովում: Դա են վկայում նաև մոնիթորինգ իրականացնող տարբեր կառույցներ: Ինչպես ասում են՝ փաստերն անհերքելի են, իրողությունը` անուրանալի: ԱԺ ՕԵԿ խմբակցության հեղինակությամբ կամ համահեղինակությամբ ընդունված և կյանքի կոչված շուրջ 250 օրենք կա, որոնց կիրարկման արդյունքում կարգավորվել և լուծվել են մի շարք խնդիրներ` ներգրավելով հասարակության տարբեր շերտեր, օրինակ, այսօր արդեն շուրջ 63000 մարդ ստացել է դեռևս խորհրդային տարիներից խնայդրամարկղերում ներդրված իրենց խնայողությունները: Սա լա՞վ է, թե՞ վատ: Արթուր Բաղդասարյանի շնորհիվ Հայաստանում ներդրվեց մրցակցային կրթության սկզբունքը, որ լավ սովորող երեխան ուսման վարձ չմուծի: Սա լա՞վ է, թե՞ վատ: Այսպես կարող եմ երկար թվարկել… Դե, իսկ Արթուր Բաղդասարյան պետական բարձրաստիճան պաշտոնյայի կողմից ղեկավարվող պետական կառույցը` Ազգային անվտանգության խորհուրդը, իր գործունեության կարճ ժամանակահատվածում ապացուցեց ոչ միայն իր կարևոր դերն ու նշանակությունը երկրի կառավարման և անվտանգության ապահովման գործում, այլև օտար պետությունների և միջազգային կազմակերպությունների հետ արդյունավետ համագործակցության ոլորտում: Մինչ Բաղդասարյանի՝ ԱԱԽ քարտուղար նշանակվելը ո՞վ էր լսել այդ կառույցի գոյության մասին: Իմ ընթերցողները գիտեն, որ ես միշտ քննադատում եմ վատը, սխալը, արատավորը, սակայն երբեք չեմ զլանում տեսնել ու բարձրաձայնել լավը, դրականը, անկախ այն բանից, թե ում է դա վերաբերում։
Համոզված եմ, որ ամուր հայրենիք և առողջ հասարակություն ունենալու համար անհրաժեշտ է նաև վատին վատ ասել, լավին` լավ։

Կարեն ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ