Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Իսկ այստեղ չկան ընկերություն, հարևանություն, արև և էներգիա»

«Իսկ այստեղ չկան ընկերություն, հարևանություն, արև և էներգիա»
14.02.2014 | 12:17

«Արաքս» երաժշտական խումբը հիմնվել է Բելգիայում` 2004-ին: Կազմված է հայ և օտարազգի երաժիշտներից, ներկայացնում է բացառապես մաքուր հայկական երաժշտություն` Կոմիտաս, Սայաթ-Նովա, Խաչատուր Ավետիսյան, Արտաշես Քարտալյան:
Թավջութակահար Դոմինիկ Պենսեյրդը ֆլամանդացի է, ազգությամբ հրեա ժան-Մարկը ֆլութ է նվագում, բրազիլացի Ռենատո Մարտինսը` հարվածային գործիքներ: Խմբի հետ հանդես է եկել նաև բելգիացի երգչուհի Լոլա ՈՒոթերսը: «Արաքսի» հիմնադիրներն են դուդուկահար Վարդան Հովհաննիսյանը և կիթառահար Տիգրան Տեր-Ստեփանյանը: «Իրատես de facto»-ի զրուցակիցը ՏԻԳՐԱՆ ՏԵՐ-ՍՏԵՓԱՆՅԱՆՆ է:

-Կարո՞ղ ենք ասել, որ «Արաքսը» հայտնի է Բելգիայում:
-Այո, մեծ թվով համերգներ ենք ունեցել, մեր երաժշտությունը հնչում է ռադիոյով, հեռուստատեսությամբ:
-Ո՞վ է ձեր հանդիսատեսը, հիմնականում տեղի հայե՞րը:
-Ոչ, հիմնականում` օտարերկրացիները:
-Իսկ ի՞նչ են լսում մերոնք. մի առիթով նշել եք, որ հայերը չեն սիրում լսել մաքուր հայկական երաժշտություն:
-Բոլորի մասին չէ խոսքը, ես, օրինակ, սիրում եմ լսել: Իսկ թե ինչ են լսում առհասարակ, բոլորն էլ գիտեն. այն, ինչ Հայաստանում են լսում: Նույն ժողովուրդն է` տարբեր աշխարհագրական տարածքներում:
-«Արաքսի» ո՞ր կատարումներն են առանձնացնում երաժշտասերները, նկատե՞լ եք:
-«Էրզրումի շորորը», երևի, որ տեսահոլովակ ունի: Բայց համերգների ժամանակ սիրում են, երբ դուդուկ ու կիթառ ենք նվագում, և կոմիտասյան երաժշտությունն են նախընտրում:
-Ձեր կարծիքով` ինչո՞վ են առանձնանում «Արաքսի» կատարումները:
-Հնչողությամբ ու պարզությամբ: Միշտ ուշադիր եմ, որ հատկապես մեղեդու մեջ ոչ մի նոտա չշարժվի տեղից: Կարող ենք որևէ փոքր մեղեդի ավելացնել սկզբում, միջնամասում, բայց բուն մեղեդին միշտ մնում է անփոփոխ:
-Իսկ այն, որ տարբեր ազգություն ունեցող երաժիշտներից է կազմված խումբը, չի՞ դժվարացնում ձեր աշխատանքը: Նրանց համար դժվար չէ՞ մեր ազգային երգ ու երաժշտությունը մեկնաբանել:
-Իմ աշխատանքը, իհարկե, ավելի դժվարանում է, բայց ես հաճույքով եմ իրենց համար պատրաստում նոտաներն ու մեկնաբանությունները` երաժշտական, թեկուզ պատմական: Որոշ բացատրություն տալուց հետո լրիվ ազատություն եմ տալիս իրենց` մեկնաբանության մեջ, ինչն էլ որոշակի հմայք է տալիս մեր երաժշտությանը: Իսկ կատարման առումով երբեք խնդիր չի եղել, բոլորն էլ պրոֆեսիոնալ երաժիշտներ են:
-Հայաստանում հյուրախաղերով հանդես եկե՞լ եք:
-Ոչ:
-Առաջարկ չի՞ եղել:
-Առաջարկ երբեք չի եղել, անհետաքրքիր խումբ են համարում` ֆինանսական տեսակետից: Իհարկե, շատ կուզեի «Արաքսը» ներկայացնել հայրենիքում: Խմբի ոչ հայ երաժիշտները զարմանում են, որ համերգային առաջարկներ չեն լինում:
-Չե՞ք կարծում, որ գովազդը շատ կարևոր դեր ունի, ի՞նչ է արվում խումբը հայրենիքում հանրահռչակելու ուղղությամբ:
-Գովազդը մեր կատարումներն են: Եթե համերգներ չենք ունենում, էլ ի՞նչ գովազդ: Ռադիոյով, հեռուստատեսությամբ հեռարձակվում է «Արաքսի» երաժշտությունը: Հաղորդումների մեջ, ֆիլմերում, պարային համույթների համերգացանկում հնչում է «Արաքս», եթե նշեին խմբի անունը, կլիներ գովազդ:
-Տեսահոլովակը նույնպես երաժշտությունը տեղ հասցնելու միջոց է: Այդ ուղղությամբ ի՞նչ քայլեր են արվում:
-Ցավոք, միայն մեկ տեսահոլովակ ունենք: Եթե տեսահոլովակի համար գումար լիներ, նոր սկավառակ կթողարկեինք:
-Որքան գիտեմ, համագործակցում եք հայաստանցի երգիչների հետ:
-Այո, ես վաղուց նվագում եմ Ռուբեն Հախվերդյանի հետ, վերջին երկու տարում համագործակցել եմ Լիլիթ Բլեյանի հետ, վերջերս` նաև Արմինե Հայրապետյանի:
-Համատեղ համերգները Բելգիայո՞ւմ են կազմակերպվում:
-Ավելի շատ` ԱՄՆ-ում, Կանադայում, Ֆրանսիայում: Բելգիան Հայաստանի պես փոքր երկիր է, շատ մեծ հնարավորություններ չկան, մանավանդ հայերի համար:
-Դուք Բելգիայում եք 88-ի՞ց: Բացի երաժշտական գործունեությունից` ինչո՞վ եք զբաղվում: Մի քիչ պատմեք Ձեր մասին:
-Բրյուսել տեղափոխվել եմ 89-ին, ընդունվել եմ կոնսերվատորիայի կիթառի բաժին, հետո սովորել եմ ասպիրանտուրայում` Օդաիր և Սերգիո Ասադների դասարանում: Համերգներ եմ ունեցել տարբեր երկրներում, 98-ին համագործակցել եմ բելգիական խմբի հետ: Երբ չեմ կարողացել ապրել երաժշտությամբ, ամեն տեսակի աշխատանք արել եմ… մինչև կբացվի առավոտը: Հիմա հիմնականում նվագում եմ և դասեր տալիս:
-Ի՞նչ կա դրսում, որ չկա Հայատանում, և` հակառակը:
-Այդպիսի բան չկա հիմա, որ Հայաստանում չլինի: Իսկ այստեղ չկան ընկերություն, հարևանություն, արև և էներգիա:
-Հետևո՞ւմ եք հայաստանյան իրադարձություններին:
-Անկեղծ ասած, ինչ-որ ֆեյսբուքում կարդում եմ, կամ ընկերներս են ուղարկում, դա եմ միայն աչքի անցկացնում: Տեղի լուրերին էլ, մանավանդ քաղաքական, շատ թռուցիկ եմ հետևում:
-Ի՞նչն է մտահոգիչ Հայաստանում:
-Ես, ցավոք, Հայաստանում չեմ ապրում և ինձ իրավունք չեմ վերապահում կարծիք հայտնելու, միակ բանը, որ ինձ դուր չի գալիս, այն է, որ մարդիկ անդադար բողոքում են ամեն ինչից:
-Երբևէ կվերադառնա՞ք հայրենիք:
-Ես շատ եմ ուզում և ամեն ինչ անում եմ, որ վերադառնամ:
-Ինքներդ ստեղծագործո՞ւմ եք:
-Շատ քիչ և գաղտնի: Մի գործ ունեմ` «Reve Marin», որ ընդգրկվել է մեր երկրորդ ալբոմում, մի մեղեդի էլ տեղ է գտել Ռուբեն Հախվերդյանի երգացանկում:
-Ո՞ր երգն է:
-Սա եղավ գաղտնի՞: «Հոգու հաշտություն» երգն է: Բառերը վարպետինն են:
-Առաջիկայում ի՞նչ ծրագրեր ունեք:
-Երկու ձայնասկավառակ ունենք` «La Brise» և «Crossing»: Նոր ալբոմի թողարկմամբ ենք զբաղված: Նախատեսվում են նաև համերգներ:


Զրույցը`
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Լուսանկարներ

. .
Դիտվել է՝ 3058

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ